سیگار (و قلیان)

[mamad1]

مگه شما چی میکشی که طعم کاغذ سوخته میدهـــ... ؟
به هر حال من دیدی که شما به سیگار دارین رو اصلن ندارم

این



سیگار برای من کلا طعم کاغذ سوخته و تلخ داره
و این برام خوشایند نیست

البته همه اینطور نیستن
چه بسا خیلیا طعم یه نخود تریاک تلخ رو از طعم صدا تا پیتزا و کباب کوبیده و چه چه بیشتر دوست دارن

[Anarchy]

اتفاقاً من دیشب با دوستام بیرون بودم کلی هم دوستان بهم دادن کشیدمـــ... !
ولی امروز اصلن بیرون نرفتم چیزیم نکشیدمـــ... !
اگه تا یه ماهه دیگه ام نکشم اتفاق خاصی نمیفتهـــ... ؛ ولی مثلن دو روز بعد ممکنه دوباره بکشمـــ...
به نظر من همه چیز تحت کنترلهـــ...
شماها فقط تحت تاثیر دیگران قرار دارید و هی میگید سیگار اینجوریهـــ... ؛ هی سیگار اونجوریهـــ...
دستکم برای من اعتیادآور نیست ؛ اصلن

بانو به قول آقای ایمنی، توصیه های ایمنی رو جدی بگیرید...خیر و صلاح شما رو میخوام که اینا رو گفتم.شما اولیش نیستی و آخریش هم نخواهی بود!! داستان همه کم و بیش مثل هم هست!!!

کلا بذارش کنار تا اول راهی...

-----------------------------------------------------------------------------------------------

خب یاران گرامی دفترچه، در میان این بحث های سیگار و قلیان و نعناع و اینها شما رو به هیولای اسپاگتی پرنده میسپارم...من برم بخوابم که فردا کلی کار دارم و در اثر کم خوابی قطعا دخلم خواهد آمد...

شب همگی خوش

[shirin]

من زمانی که بچه بودم عاشق سیگار کشیدن بودم. جایی نخ سیگاری میدیم اگه از دستم بر میومد کش میرفتم و سیگاره رو میکشیدم. البته یه دوست شیطون هم داشتم با اون اینکارو انجام میدادیم. ولی الان از سیگار که بدم میاد هیچی به محض اینکه بوش میخوره سرم سردرد میگیرم. زمان دانشجویی یه هم اتاقی داشتم سیگاری بود. بهش میگفتم چطور دلت میاد سیگار بکشی؟ دلت برای پوست و دندونای خودت نمیسوزه؟ میگفت تا حالا امتحان نکردی وگرنه این حرفو نمیزدی اینقدر آرامش بخشه. گفتم من بدم میاد از سیگار صد بار هم که بکشم بازم میاد. بعد چند بار بهم داد تا امتحان کنم ولی هیچ اثری روم نداشت. تا اینکه یه بار یکی از دوستای سیگاری دیگه بهم گفت تو بلد نیستی و نحوه صحیح سیگار کشیدن رو بهم یاد داد منم تا پک اول رو زدم و تو حلقم رفت سرفه و حالت تهوع و .... همراه شد و من از همون موقع تا حالا از تصور سیگار کشیدن هم حالت تهوع بهم دست میده. و در ضمن دوستان سیگاریم رو هم بهشون التیماتوم دادم که از اون بعد وقتی میخوان سیگار بکشن باید برن تو اتاق و در اتاق هم رو خودشون ببندن تا من کوچکترین بوی دودی احساس نکنم.

[shirin]

یه خاطره هم از قلیون کشیدن: زمان دانشجویی خیلی وقتا با دوستامون میرفتیم بیرون و قلیون میکشیدیم. آخریم باری که قلیون کشیدن رفته بودیم هتل هرمز . داشتم قلیون میکشیدم یه دفعه به سرم زد خیلی بیش از حد قلیون بکشم ببینم چه اتفاقی میفته. همین جور کشیدم تند تند. تا اینکه سرم کم کم گیج رفت. رنگم پرید. و غش کردم. دوستام بهم آب قند و اینا دادن به هوش اومدم. از همون موقع شدیدا از قلیون متنفرم و حالم ازش بهم میخوره.

[Russell]

یه خاطره هم از قلیون کشیدن: زمان دانشجویی خیلی وقتا با دوستامون میرفتیم بیرون و قلیون میکشیدیم. آخریم باری که قلیون کشیدن رفته بودیم هتل هرمز . داشتم قلیون میکشیدم یه دفعه به سرم زد خیلی بیش از حد قلیون بکشم ببینم چه اتفاقی میفته. همین جور کشیدم تند تند. تا اینکه سرم کم کم گیج رفت. رنگم پرید. و غش کردم. دوستام بهم آب قند و اینا دادن به هوش اومدم. از همون موقع شدیدا از قلیون متنفرم و حالم ازش بهم میخوره.

من یاد تاپیک الکل و دکتر افتادم،خوب هر چیزیو اینجور تنفرزایی بکنی دیگه طرفش نمیری،یکبار یک غذا رو هم بخوری بدجوری مسموم بشی دیگه ازش بدت میاد.
البته بد نیست هر کس یه سلیقه ای داره ولی جدا از ضررش اینها میتونند خیلی لذت بخش باشه مصرفشون و البته اعتیادش هم هست باز

[Nevermore]

به به عجب بحث شیرینی،صحبت الکل و قلیون.چه شود! برادران قلیونی حتما کاپوچینو احمد با شیر را امتحان کنند.با کاپو فطعا توانایی سبقت گرفتن از "عفیر"را بدست می آورید.

[Ouroboros]

ملت معتاد اینجا را کردند شیرکش‌خانه!

چیزی در این جهان عجیب‌تر از سیگار نیست. هوشمندانه‌ترین دامی‌ست که بشر تاکنون آفریده، هیچکس متوجه نمی‌شود در آنست تا وقتی که خیلی دیر شده. من نخستین باری که سیگار کشیدم با خود گفتم ممکن نیست به چیزی اینچنین بدطعم و بو «معتاد» بشوم، و سیگاری‌ها باید که دیوانه باشند. کمتر از سه ماه بعد نمی‌توانستم بدون سیگار زندگی بکنم، و ده سالی با روزی دو بسته از ریه‌هایم پذیرایی می‌کردم. چیزی که سرانجام باعث شد دست از آن بردارم تماشای ضعف اراده و فلاکتی بود که همراه آن در من پدیدار شده بود، چنانکه از سه بسته مانده به ته جعبه خوف تمام شدن و بی‌سیگار ماندن در آخر هفته مرا برمی‌داشت، می‌ترسیدم بدون یک جعبه سیگار به مسافرت بروم، با پاکت نیمه‌خالی از خانه خارج نمی‌شدم، در رستوران پس از غذا بجای آنکه مثل همه آسوده و آرام و بی‌حال بشوم مظطرب و دستپاچه و هراسان می‌شدم که زودتر بیرون رفته نخی سیگار بیافروزم. در میهمانی‌ها با شرمندگی و فلاکت باید در برابر چشمهای منزجر صاحبخانه سیگار بیرون می‌کشیدم و خود را حقیر می‌کردم. از آدمهایی پیرامون سیگار کشیدن و نکشیدن نصیحت می‌شنیدم که در حالت عادی آنها را شایسته‌ی عبور کردن از کنارشان در خیابان ِ شلوغ نمی‌دانستم و .. ترس از سلامتی برای من معیار نبود و اصلا اهمیتی نداشت. تازه مدتی پس از ترک سیگار بود که عمق منافع مالی، جسمی و روانی دیگری که از نکشیدن سیگار بوجود می‌آید را بخاطر آوردم.

به گمانم ترسی موهوم از زیبا نبودن زندگی بدون سیگار است که خیلی‌ها را حتی از تلاش برای ترک آن باز می‌دارد. دلیل دیگر می‌تواند افسانه‌هایی باشد که پیرامون سیگار زبانزد مردم شده‌اند، افسانه‌هایی از قبیل «سیگاری‌ها اراده‌ی ضعیفی دارند»، حال آنکه یکی از دشوارترین کارهای جهان سیگاری شدن است، زیرا شما می‌باید برخلاف تمام دستگاه‌های بازدارنده‌ی بدن خود در مدتی طولانی دودی مصموم را به ریه‌هایتان وارد بکنید و تهوع، سرگیجه، سردرد، سرفه و گرفتگی مجاری تنفسی ناشی از آن را چند ماهی تحمل بکنید تا «سیگاری» بشوید.

در کشور ما متاسفانه سیگار بدل به ابژه‌ی تمایل نسل ما شده و گریختن از کمند آن کمی دشوارتر از باقی جاهای دنیاست. در هر محفل نیمه فرهیخته‌ای در ایران بیشینه‌ی حضار سیگاری هستند و نه فقط این، با سیگار ارتباطی روحانی-عرفانی برقرار کرده‌اند! آدمهایی که در شرایط عادی پیرامون کمترین جفا در حق کارگران رنگ عوض می‌کنند، وقتی کار به ابرشرکت‌های تولید سیگار و تجاوز آنها به تمام موازین حقوق کارگر در کشورهای آفریقایی می‌رسد(یا اساسا کل صنعت دخانیات که چیزی بجز پول درآوردن از کشتن آرام‌آرام مردم نیست)خودشان را به راه دیگر می‌زنند. خیلی مایلم نظر همین‌ها را پیرامون شرکتهای اسلحه‌سازی در آمریکا مطلع بشوید و پنهانی مقایسه‌ای بکنید.

قدرت و نفوذی که سیگار بر شخص سیگاری دارد را، هیچ چیز دیگری بر او ندارد!

[Mehrbod]

ملت معتاد اینجا را کردند شیرکش‌خانه!

چیزی در این جهان عجیب‌تر از سیگار نیست. هوشمندانه‌ترین دامی‌ست که بشر تاکنون آفریده، هیچکس متوجه نمی‌شود در آنست تا وقتی که خیلی دیر شده. من نخستین باری که سیگار کشیدم با خود گفتم ممکن نیست به چیزی اینچنین بدطعم و بو «معتاد» بشوم، و سیگاری‌ها باید که دیوانه باشند. کمتر از سه ماه بعد نمی‌توانستم بدون سیگار زندگی بکنم، و ده سالی با روزی دو بسته از ریه‌هایم پذیرایی می‌کردم. چیزی که سرانجام باعث شد دست از آن بردارم تماشای ضعف اراده و فلاکتی بود که همراه آن در من پدیدار شده بود، چنانکه از سه بسته مانده به ته جعبه خوف تمام شدن و بی‌سیگار ماندن در آخر هفته مرا برمی‌داشت، می‌ترسیدم بدون یک جعبه سیگار به مسافرت بروم، با پاکت نیمه‌خالی از خانه خارج نمی‌شدم، در رستوران پس از غذا بجای آنکه مثل همه آسوده و آرام و بی‌حال بشوم مظطرب و دستپاچه و هراسان می‌شدم که زودتر بیرون رفته نخی سیگار بیافروزم. در میهمانی‌ها با شرمندگی و فلاکت باید در برابر چشمهای منزجر صاحبخانه سیگار بیرون می‌کشیدم و خود را حقیر می‌کردم. از آدمهایی پیرامون سیگار کشیدن و نکشیدن نصیحت می‌شنیدم که در حالت عادی آنها را شایسته‌ی عبور کردن از کنارشان در خیابان ِ شلوغ نمی‌دانستم و .. ترس از سلامتی برای من معیار نبود و اصلا اهمیتی نداشت. تازه مدتی پس از ترک سیگار بود که عمق منافع مالی، جسمی و روانی دیگری که از نکشیدن سیگار بوجود می‌آید را بخاطر آوردم.

به گمانم ترسی موهوم از زیبا نبودن زندگی بدون سیگار است که خیلی‌ها را حتی از تلاش برای ترک آن باز می‌دارد. دلیل دیگر می‌تواند افسانه‌هایی باشد که پیرامون سیگار زبانزد مردم شده‌اند، افسانه‌هایی از قبیل «سیگاری‌ها اراده‌ی ضعیفی دارند»، حال آنکه یکی از دشوارترین کارهای جهان سیگاری شدن است، زیرا شما می‌باید برخلاف تمام دستگاه‌های بازدارنده‌ی بدن خود در مدتی طولانی دودی مصموم را به ریه‌هایتان وارد بکنید و تهوع، سرگیجه، سردرد، سرفه و گرفتگی مجاری تنفسی ناشی از آن را چند ماهی تحمل بکنید تا «سیگاری» بشوید.

در کشور ما متاسفانه سیگار بدل به ابژه‌ی تمایل نسل ما شده و گریختن از کمند آن کمی دشوارتر از باقی جاهای دنیاست. در هر محفل نیمه فرهیخته‌ای در ایران بیشینه‌ی حضار سیگاری هستند و نه فقط این، با سیگار ارتباطی روحانی-عرفانی برقرار کرده‌اند! آدمهایی که در شرایط عادی پیرامون کمترین جفا در حق کارگران رنگ عوض می‌کنند، وقتی کار به ابرشرکت‌های تولید سیگار و تجاوز آنها به تمام موازین حقوق کارگر در کشورهای آفریقایی می‌رسد(یا اساسا کل صنعت دخانیات که چیزی بجز پول درآوردن از کشتن آرام‌آرام مردم نیست)خودشان را به راه دیگر می‌زنند. خیلی مایلم نظر همین‌ها را پیرامون شرکتهای اسلحه‌سازی در آمریکا مطلع بشوید و پنهانی مقایسه‌ای بکنید.

قدرت و نفوذی که سیگار بر شخص سیگاری دارد را، هیچ چیز دیگری بر او ندارد!

همه اینها به فرهنگ هم بستگی بسیاری دارد.

من برخی جاها که بوده‌ام سیگار کشیدن را یکی از بایستگی‌ها دیده‌ام اگر بخواهید در جمع پذیرفته شوید.
یا اینکه اگر نکشید بسیاری از موقعیت‌ها را از دست میدهید. برای همین بهترین راهکار را در همان وانمود کردن و همراهی سرسری دیدم.

به گمانم ترسی موهوم از زیبا نبودن زندگی بدون سیگار است که خیلی‌ها را حتی از تلاش برای ترک آن باز می‌دارد. دلیل دیگر می‌تواند افسانه‌هایی باشد که پیرامون سیگار زبانزد مردم شده‌اند، افسانه‌هایی از قبیل «سیگاری‌ها اراده‌ی ضعیفی دارند»، حال آنکه یکی از دشوارترین کارهای جهان سیگاری شدن است، زیرا شما می‌باید برخلاف تمام دستگاه‌های بازدارنده‌ی بدن خود در مدتی طولانی دودی مصموم را به ریه‌هایتان وارد بکنید و تهوع، سرگیجه، سردرد، سرفه و گرفتگی مجاری تنفسی ناشی از آن را چند ماهی تحمل بکنید تا «سیگاری» بشوید.

این درست نیست!

سیگار کشیدن بخودی خودش که هیچ دردی ندارد، یک آسایش و آرامش کوتاهی هم میدهد.
راز کامیابی سیگار در معتاد کردن در چند چیز نهفته است تا آنجاییکه من میدانم:

1. دسترسی فراوان و آزاد به آن
2. سرخوشی اندکی که هر نخ سیگار میدهد
3. نیروهای همبودین (اجتماعی) پشت آن

این نشانه‌های که گفتی من فکر کنم تنها چند سال پس از سیگار کشیدن یکنواخت و معتادگونه
است که پدیدار میشود، اگر نه تا چند سال آغازین هیچ اثر محسوسی روی سازوکار تن آدم نمیگذارد.



جدای از این، چگونه ترس از سلامتی هیچ معیاری نبود امیر جان؟

[sonixax]

ملت معتاد اینجا را کردند شیرکش‌خانه!

چیزی در این جهان عجیب‌تر از سیگار نیست. هوشمندانه‌ترین دامی‌ست که بشر تاکنون آفریده، هیچکس متوجه نمی‌شود در آنست تا وقتی که خیلی دیر شده. من نخستین باری که سیگار کشیدم با خود گفتم ممکن نیست به چیزی اینچنین بدطعم و بو «معتاد» بشوم، و سیگاری‌ها باید که دیوانه باشند. کمتر از سه ماه بعد نمی‌توانستم بدون سیگار زندگی بکنم، و ده سالی با روزی دو بسته از ریه‌هایم پذیرایی می‌کردم. چیزی که سرانجام باعث شد دست از آن بردارم تماشای ضعف اراده و فلاکتی بود که همراه آن در من پدیدار شده بود، چنانکه از سه بسته مانده به ته جعبه خوف تمام شدن و بی‌سیگار ماندن در آخر هفته مرا برمی‌داشت، می‌ترسیدم بدون یک جعبه سیگار به مسافرت بروم، با پاکت نیمه‌خالی از خانه خارج نمی‌شدم، در رستوران پس از غذا بجای آنکه مثل همه آسوده و آرام و بی‌حال بشوم مظطرب و دستپاچه و هراسان می‌شدم که زودتر بیرون رفته نخی سیگار بیافروزم. در میهمانی‌ها با شرمندگی و فلاکت باید در برابر چشمهای منزجر صاحبخانه سیگار بیرون می‌کشیدم و خود را حقیر می‌کردم. از آدمهایی پیرامون سیگار کشیدن و نکشیدن نصیحت می‌شنیدم که در حالت عادی آنها را شایسته‌ی عبور کردن از کنارشان در خیابان ِ شلوغ نمی‌دانستم و .. ترس از سلامتی برای من معیار نبود و اصلا اهمیتی نداشت. تازه مدتی پس از ترک سیگار بود که عمق منافع مالی، جسمی و روانی دیگری که از نکشیدن سیگار بوجود می‌آید را بخاطر آوردم.

به گمانم ترسی موهوم از زیبا نبودن زندگی بدون سیگار است که خیلی‌ها را حتی از تلاش برای ترک آن باز می‌دارد. دلیل دیگر می‌تواند افسانه‌هایی باشد که پیرامون سیگار زبانزد مردم شده‌اند، افسانه‌هایی از قبیل «سیگاری‌ها اراده‌ی ضعیفی دارند»، حال آنکه یکی از دشوارترین کارهای جهان سیگاری شدن است، زیرا شما می‌باید برخلاف تمام دستگاه‌های بازدارنده‌ی بدن خود در مدتی طولانی دودی مصموم را به ریه‌هایتان وارد بکنید و تهوع، سرگیجه، سردرد، سرفه و گرفتگی مجاری تنفسی ناشی از آن را چند ماهی تحمل بکنید تا «سیگاری» بشوید.

در کشور ما متاسفانه سیگار بدل به ابژه‌ی تمایل نسل ما شده و گریختن از کمند آن کمی دشوارتر از باقی جاهای دنیاست. در هر محفل نیمه فرهیخته‌ای در ایران بیشینه‌ی حضار سیگاری هستند و نه فقط این، با سیگار ارتباطی روحانی-عرفانی برقرار کرده‌اند! آدمهایی که در شرایط عادی پیرامون کمترین جفا در حق کارگران رنگ عوض می‌کنند، وقتی کار به ابرشرکت‌های تولید سیگار و تجاوز آنها به تمام موازین حقوق کارگر در کشورهای آفریقایی می‌رسد(یا اساسا کل صنعت دخانیات که چیزی بجز پول درآوردن از کشتن آرام‌آرام مردم نیست)خودشان را به راه دیگر می‌زنند. خیلی مایلم نظر همین‌ها را پیرامون شرکتهای اسلحه‌سازی در آمریکا مطلع بشوید و پنهانی مقایسه‌ای بکنید.

قدرت و نفوذی که سیگار بر شخص سیگاری دارد را، هیچ چیز دیگری بر او ندارد!

سیگار چیزی به شدت مزخرف است . در اروپا سیگار کشیدن نشانه ی بلوغ است . چون در اینجا سیگار را با کارت شناسایی به کسانی که مشخص نیست سنشان بیش از ۱۸ سال است میفروشند . شخص به محض اینکه ۱۸ سالش میشود یک نخ سیگار دود میکند . بنده بارها و بارها دیده ام کسانی که ۵ دقیقه عقب تر ۱۸ سالشان شده و نخستین کاری که کرده اند سیگار خریدن بوده .

هنوز هم درک درستی از کسانی که سیگاری میشوند ندارم ، یکی دو بار امتحان کردم ببینم چه پخی است و هر بار بیش از پیش از آن بدم آمد . بوی بد ، سوزش ریه و سوزاندن پول بیزبان تنها آسیبهای ظاهریش هستند .

1. دسترسی فراوان و آزاد به آن

مهربد جان من این دسترسی فراوان و آزاد رو عاملی در علاقه زیاد به سیگار نمیدونم . به عکس وقتی دسترسی آزاد و فراوان برای همه وجود دارد تنفر از آن بیشتر هم میشود .

دلیل اصلی به نظر من فراوانی و عدم دسترسی آزاد تا مقطعی مشخص هستش .

نخستین باری که سیگار را امتحان کردم شاید ۶ سالم بود و خود پدر و مادرم آن را به من دادند ، اولین جرقه ایجاد تنفر همانجا بود .

ولی وقتی دایمن جلوی افراد گرفته میشود که تو بچه ای ، بچه ها نباید سیگار بکشند ، زیر ۱۸ سال سیگار ممنوع نتیجه این میشود که شخص در آینده به احتمال زیاد سیگاری میشود . و بنده فکر میکنم این ممنوعیت ها بخشی از سیاستهای دولتیست به خاطر اینکه دولتها نفع بسیار زیادی در سیگار و فروختنش دارند .

چیزی که در عین حال که دست یافتنیست ، دست نیافتنیست بیشتر حس کنجکاوی رو بر مینگیزد و کشش به سمت آن بیشتر میشود . فرض کنید از فردا بگویند زیر ۱۸ سال حق نوشیدن کوکاکولا ندارد . فروشش بیشتر میشود که کمتر نمیشود .

[Mehrbod]

چیزی که در عین حال که دست یافتنیست ، دست نیافتنیست بیشتر حس کنجکاوی رو بر مینگیزد و کشش به سمت آن بیشتر میشود . فرض کنید از فردا بگویند زیر ۱۸ سال حق نوشیدن کوکاکولا ندارد . فروشش بیشتر میشود که کمتر نمیشود .

این سراسر درسته میلاد جان، ولی فردید از دسترسی فت و فراوان همینه که خرید سیگار مانند خرید حشیش نیست، از هر جایی میشود خرید.

ولی این نکته بسیا بجایی بود که من هم در اروپا دیده‌ام، سیگار کشیدن را بس سخت و دشوار میکنند و برای همین مردم بیشتر بسوی آن کشیده میشوند.