پدافند از حقوق مردان

[Russell]

یک نکته‌یِ دیگر هم اضافه کنم پیرامون مساله‌یِ فریب و شخصیت. چاغی و لاغری فرد را هم میتوان گفت جزئی از شخصیت فرد هستند، علاوه بر اینکه میتواند نمایانگر میزان self-discipline شخص باشد در تصور ذهنی او از خود و عاداتش هم موثر است، چنانچه میدانیم افرادی که با لایپوساکشن وزن خود را کم میکنند بزودی و براحتی به وضع پیشین باز میگردند.
در مقایسه‌یِ بدنسازی و آرایش همانطور که گفتم فریب در اول بسیار سختتر است چرا که با ورزیده بودن حقیقی بدن همراه است (مخصوصا با توجه به زندگی شهری که آماده‌ترین و سالمترین افراد هم ممکن است تحرک کافی را نداشته باشند)، ولی در مورد آرایش‌هایی از نوعی که مهربد تصویرش را گذاشت یا عمل بزرگ کردن سینه و... بوضوح چیزی جز فریب نیستند، توضیح دادم که برخی (چه بسا بسیاری) از زنان از آن آگاهی دارند و به ریش مردانی که فریب آنرا میخورند میخندند.

[Dariush]

غیرت؛ فاصله‌ای که بین درستی و نادرستی نیست!

شما مرد هستید؟ خیر اگر بی‌غیرت هستید! در بارهای لاس وگاس باشید یا زیر خیمه‌های شعبِ ابی‌طالب، فرقی نمیکند، قاعده همیشه و همه جا همین است. آنچه تغییر کرده تنها صورت است، ماهیت‌ اما همانی‌ست که هنوز همه بر سرش توافق دارند چنانکه ناموس همچنان تمامِ آبرو و حیثیت یک مرد است که حفظِ آن به تمامِ دارایی‌هایش می‌ارزد و او باید خویش را برای صیانت از آن همیشه خبردار نگه دارد. در تعریف جدیدِ غیرت، آزادی جنسی، پوششی و رفتاریِ ناموس تضمین شده است اما مسئولیتِ مرد برای حفاظت و نگهبانی از او همچنان برقرار است و این چیزی‌ست که هرگز نباید رویش ریسک یا شرطبندی کنید!

اینطور است که شوالیه‌وار برخورد کردن با مردی که به ناموس شما چشم‌چرانی می‌کند، خروشیدن در برابرِ فحشِ ناموسی در موردش، فراهم کردنِ امنیتِ جنسیِ او، دک کردن و از سر راه برداشتنِ شرکای جنسی غیراصلح، نگهبانی از شان و منزلتِ اجتماعی او و خلاصه پاسبانی از او همچون یک سگ گله، همچنان بخشی مردانگیِ شما را می‌سازد و اگر نتوانید از پسِ اینها برآیید، «مردِ خوب» نخواهید بود که هیچ، اساسا مدال «مرد بودن» از شما ستانده شده و به مقامِ یک جانور نرینه‌ تنزل خواهید کرد.

غیرت از مواردی‌ست که مرد از هر طرف برایش هزینه می‌دهد. اگر مرد با غیرتی باشید، باید با نرینه‌های کوچه و خیابان برای حفاظت از ناموس خویش بجنگید و از طرفی هم از سوی روشفنکران و فمنیست‌ها مهر متحجر بودن را بر پیشانی داشته باشید، اگر بی‌غیرت باشید باید تحقیر خانگی و بیرونی را تحمل کرده و خویش را در جایگاه مرد اخته شده تحمل کنید و اگر عاشق دختر همسایه یا همکلاسی خویش شده‌اید، باید به مصاف پدر و برادر غیرتی دختر بروید و اگر ناموس آن خانواده را لکه‌دار کرده باشید( با دختر سکس کرده، بکارتش زائل کرده باشید)، محل زندگی‌تان تبدیل به جهنمی خواهد شد!

این همه‌ی داستان نیست، در تفسیری که جامعه‌ی نئو‌مسلمانِ شبه‌روشنفکرِ کمترمتحجرِ ایرانی از غیرت دارد، مردِ با غیرت کسی‌ست که علاوه بر مواردِ بالا، بتواند زن خویش را از لحاظ مالی و رفاهی تامین کند و این یعنی اگر شما تمامِ شرایطِ بالا را داشته باشید در نظرِ اینان، احتمالا چیزی بیش از یک متحجرِ متعصبِ کله‌خشکِ احمق نخواهید بود (که البته باز نسبت به کسی که همان‌ها را هم ندارد، جلوتر هستید) و فقط در صورتی مردِ باغیرت خواهید بود که علاوه بر انچه در پاراگراف بالا گفته شد، بتوانید کاری کنید زن‌تان هرگز نیاز مالی پیدا نکند و خانه و کاشانه‌ای آبرومندانه و درخور شان‌اش برایش تدارک ببینید.

فمنیست‌ها، باغیرت‌ها را نمودی از مردسالاری می‌بینند و تماما زن‌ستیزانه، البته تا جایی که سود زنان زیر سوال نرود؛ و این یعنی غیرت همان چیزی‌ست که همزمان هم خوب است و هم بد! ما هم می‌گوییم غیرت چیزی نیست جز یک حماقت و بندی و زنجیری که سخت شما را دربندِ مسئولیتی نگاه می‌دارد که هرگز نمی‌توانید بفهمید براستی چرا!

قتل ناموسی با 78 ضربه چاقو!

[Mehrbod]

[Dariush]

استفان لینِ 17 ساله به این خاطر که حاضر نشد با دختری 15 ساله قرار بگذارد، از سوی او به دروغ به تجاوز متهم شد و تا حد مرگ کتک خورد(به آمارهای مربوط به شکایت‌های دروغین تجاوز دقت کنید):

[undead_knight]

استفان لینِ 17 ساله به این خاطر که حاضر نشد با دختری 15 ساله قرار بگذارد، از سوی او به دروغ به تجاوز متهم شد و تا حد مرگ کتک خورد(به آمارهای مربوط به شکایت‌های دروغین تجاوز دقت کنید):

چیزی که من مدت ها قبل در مورد پژوهش های پزشکی یاد گرفتم و فکر میکنم در مورد هر پژوهش دیگه ای صادق باشه اینه که اگر پژوهشی نتایج و آمارهاش در یک دوره طولانی مدت تکرار نمیشه به احتمال زیاد پژوهش نقص های زیادی داشته و سایر پژوهشگران نتونستند به همون نتایج برسند.خودتون به تاریخ پژوهش ها نگاه کنید و نتیجه بگیرید.
حتی آمار اف بی آی که اینجا احتمالا هدفمند سانسور شده 8 درصد تجاوزها رو اثبات نشده میدونه(که ما با ارفاق این رو همون "دروغین" در نظر میگیریم)

خب چون خیلی وقته با آمارهای کوچولو! کار کردید بزارید سری به یه امار بزرگ بزنیم! :))
http://www.cps.gov.uk/publications/r...march_2013.pdf
پژوهشی که اخیرا توسط سازمان پیگرد سلطنتی بریتانیا انجام شده(و به خاطر موردی شروع شده که در سال 2010 زنی به شوهرش اتهام تجاوز زده بود)حقایق بسیار جالبی رو نشون میده.

This report is the product of the firs t ever study, by the Crown Prosecution Service, of the number and nature of cases in volving allegedly false allegations of rape or domestic violence, or both. This is in many ways a trailblazing report, the first time we have clear evidence about the prosecution of this important issue. The report outlines the key findings of that review and the steps that we plan to take in response

Keir Starmer, the head of the CPS, said that the "mere fact that someone did not pursue a complaint or retracted it, is not of itself evidence that it was false" and that it is a "misplaced belief" that false accusations of rape are commonplace.[3] He added that the report also showed that a significant number of false allegations of rape (and domestic violence) "involved young, often vulnerable people

از 5,651 مورد شکایت تجاوز فقط 35 مورد یعنی 6 درصد، نادرست تشخیص داده شدند و از 111,891 مورد شکایت خشونت خانگی فقط 6 مورد یعنی 005% نادرست بودند.(به امار نچندان حدید اف بی آی خیلی نزدیکه،نه!؟) حتی جالبه که در همین جاهایی که شکایت "نادرست" تشخیص شده باز هم مواردی بوده که شخص قربانی چیزی جز مورد شکایتش شده بوده.
این آمار یک موسسه فمنیستی نیست،این آمار یک موسسه قضایی-پلیسی هست;)

پژوهش آقای کانین(اولین آمار شما) فقط 109 شکایت رو اون هم در یک منطقه کوچیک مورد مطالعه قرار داده بوده و جالب تر از همه اینکه انتقادی که به اطلاعاتش وارده:

Kanin, Lisak writes, took his data from a police department whose investigation procedures are condemned by the U.S. Justice Department and the International Association of Chiefs of Police. These procedures include the almost universa

واحد پلیسی که روش پیگرد و تحقیقاتش از سوی عالی ترین سازمان های پلیسی و قضایی آمریکا مردود تلقی شده!

البته اگر آمارهایی با نمونه آماری کوچیک تر و البته همچنان بزرگتر از آمارهای خودتون! :)) میخواید که نشون میده شکایات دروغین حتی گاهی کمتر از 6 درصد هم هستند به صفحه ویکی پدیا مراجعه کنید:
False accusation of rape - WiKi

در مورد انلیون پراجکت هم که نمیتونستید بیشتر از این در اشتباه باشید!:))حتی اگر آمارهای قدیمی و مشکل دار شما رو هم در نظر بگیریم هیچ چیزی در مورد تجاوزهای گزارش نشده گفته نشده،شده؟!:))

خب همچنان به پژوهش های نادرست، غیر اصولی و البته کوچیک! اعتماد میکنید یا میخواید حقیقت رو با آغوش باز بپذیرید!؟:))

[Dariush]

پیرامون شکایاتِ نادرستِ تجاوز از سوی زنان، پژوهش‌ها بسیار نادر هستند و به سختی می‌توان پژوهشی قابل اتکاء در این مورد یافت. نکته‌ای حیاتی در مورد ِ پژوهش‌هایی که در این زمینه بدانها استناد می‌شود این است که به لحاظِ پروپاگاندای فمنیستی، حساسیتی ویژه در این مورد بوجود آمده، چنانکه کار تقریبا به آنجا رسیده که زنی موردِ عملِ تجاوز، کافی‌ست مردی را اشاره کند تا به عنوان متجاوز دستگیر شود. در برخی از این پرونده‌ها، به جای آنکه زنِ مربوطه ثابت کند که مردِ متهم به او تجاوز کرده، مظنون باید ثابت کند که متحاوز نبوده.

آری؛ در پژوهش‌ها آمده که تنها 6 درصد از شکایات تجاوز دروغین بوده. اما وقاحتِ فمنیستی زمانی عیان می‌شود که بخشی مهم از واقعیت پشت این پیراهن عثمان پنهان می‌شود؛ بخش مهم اینجاست که در این آمار تنها پرونده‌هایی که ثابت شده اتهامِ وارده دروغین بوده آمده؛ یعنی پرونده‌هایی که شواهد برای دروغ یا اشتباه بودنِ ادعا آنقد شفاف و قاطع بوده که قابل انکار نبوده. آنچه اما در این آمار نیست، تعداد پرونده‌های بی‌سرانجام است. پرونده‌های بی‌سرانجام :

Not proceed : پرونده‌هایی که شاکی یا مدعی، نمی‌تواند متشاکی را شناسایی کند یا از ادامه‌ی پرونده صرف نظر می‌کند یا سناریوهای متناقض ارائه می‌دهد و... این پرونده‌ها به یک رای قضایی واحد نرسیده‌اند:

Case did not proceed: This classification was applied if the report of a sexual assault

did not result in a referral for prosecution or disciplinary action because of insuf-
ficient evidence or because the victim withdrew from the process or was unable
to identify the perpetrator or because the victim mislabeled the incident (e.g.,
gave a truthful account of the incident, but the incident did not meet the legal

elements of the crime of sexual assault).

Insufficient information for classification : این هم که از نامش مشخص است پرونده‌هایی را شامل می‌شود که آنقدر داده در موردشان اندک است هتا قابل کلاس‌بندی کردن هم نیست :

Insufficient information to assign a category: This classification was applied if a

report lacked basic information (e.g., neither the victim nor the perpetrator was
identified, and there was insufficient information to assign a category).

اما از میانِ آمارهای مربوط به این دسته‌ها حقایقی که بیرون میزند از قرار زیر است :
ثابت شده که 5.9 درصد از پرونده‌ها ادعا و شکایت دروغین بوده‌اند.
پرونده‌های Not proceed شامل 44.9 درصد از پرونده‌ها می‌شود.
پرونده‌ها Insufficient Information یا همان Unclassified شامل 13.9 درصد از پرونده‌ها می‌شود.
و پرونده‌هایی که به اثبات جرم منجر شده‌اند شامل 35.3 درصد از پرونده‌ها می‌شود.
source

یعنی 58.9 درصد از پرونده‌ها بی‌سرانجام هستند و نزدیک 6 درصد از پرونده‌ها هم ثابت شده که دروغین هستند و تنها 35.3 درصد از پرونده‌ها به سرانجام و اثبات جرم رسیده‌اند! اگر قرار بود ما نیز همچون فمنیست‌ها، بی‌شرمانه از پنهان‌سازی حقیقت بهره بگیریم باید اینطور می‌گفتیم: تنها 35.3 درصد از پرونده‌های تجاوز راست بوده‌اند!!!

اما یک تحقیق دیگر نیز هست که در آن با استفاده از آزمایش دی ان ای، 25 درصد از مظنونینی که در آستانه‌ی مجرم شناخته شدن بودند نجات یافتند:

Every year since 1989, in about 25 percent of the sexual assault cases referred to the FBI where results could be obtained (primarily by State and local law enforcement), the primary suspect has been excluded by forensic DNA testing. Specifically, FBI officials report that out of roughly 10,000 sexual assault cases since 1989, about 2,000 tests have been inconclusive (usually insufficient high molecular weight DNA to do testing), about 2,000 tests have excluded the primary suspect, and about 6,000 have "matched" or included the primary suspect.1 The fact that these percentages have remained constant for 7 years, and that the National Institute of Justice's informal survey of private laboratories reveals a strikingly similar 26-percent exclusion rate, strongly suggests that postarrest and postconviction DNA exonerations are tied to some strong, underlying systemic problems that generate erroneous accusations and convictions.

البته این پژوهش تنها برای نشان دادنِ درستی آزمایش DNA برای اثبات جرمِ Rape بوده نه برای نجات قربانیانِ اتهاماتِ دروغینِ تجاوز. خوبی این پژوهش این است که هم تمامِ پرونده‌های موردِ مطالعه را با جزئیات ذکر کرده و هم اینکه نتایجِ آن توسط تقریبا تمام ایالات تایید شده و هم اینکه، همانطور که در نقلِ قولِ بالا می‌بینید 7 سال را شامل می‌شود. نکته‌ی مهم در این تحقیق این است که این 25 درصد تنها در مورد پرونده‌هایی‌ست که آزمایش DNA می‌توانست پرونده را به پاسخی برساند، پرونده‌هایی که در دامنه‌ی آزمایش DNA نبودند، یا قربانیانی که از آزمایشِ DNA سر باز می‌زدند و... را شامل نمی‌شود.

به یاد داشته باشید که در این قوانین شما اگر با زنی در حالِ مستی سکس کرده باشید و فردا او از شما شکایت کند که به او تجاوز کرده‌اید و به اشاراتِ او مبنی بر عدمِ رضایت توجه نکرده‌اید، به سادگی مرتکب تجاوز شده‌اید و محکوم خواهید شد...

یک نکته‌ی دیگر در اینجا این است که زنان قربانی تجاوز حمایت‌های بی‌نظیری را دریافت می‌کنند، مثلا دولت انگلیس برای زنانی که بدانها تجاوز شده باشد 11 هزار پوند جایزه می‌دهد!!! مردانی که قربانی اتهام دروغیِ تجاوز شده باشند باید مثل همیشه دست به خایه بمانند! این را مقایسه کنید با داستانِ سارا ریدی . او به اشتباه مجرم شناخته شد که داستان دروغین در مورد تجاوز به خود ساخته و پولهایی که ادعا میکرد از او دزدیده شده را خودش با این داستان دروغین ، پنهان ساخته؛ او 1.5 میلیون دلار برنده شد! اما وقتی مردی 9 سال به اتهامی دروغین به زندان می‌رود هتا حق شکایت از او گرفته می‌شود، چرا، به این دلیل:

The Cowlitz County prosecutor says she won't charge a Longview woman who admitted she lied when she said her father raped her - sending him to prison for more than nine years.Prosecutor Sue Baur says charging Cassandra Kennedy might discourage girls from reporting sexual assaults

.

[Mehrbod]

[Russell]

من چند پرسش از دوستان دوسوی این گفتمان دارم, @undead_knight, @iranbanoo, @Alice در اینور,
@Russell, @Nevermore و @Dariush در سوی دیگر,

پیش از هر چیز میاندیشم[١] همگی روی این نکته همداستان هستیم:

آمار تبهکاری و خشونت میان مردان بیشتر (گاه بسیار بیشتر) از زنان است.

اکنون پرسش مِهادین[٢]:

A- آیا مردان ژنتیکی خشن‌تر هستند؟

اگر میپذیرید مردان ژنتیکی خشن‌تر هستند, چه رویکردهایی را پذیرفتنی میدانید:

١- دگراندن[٣] قانونها: به زنان و سخن ایشان [در دادگاه‌ها, etc.] کمی بَهایِ[٤] بیشتری داده شود.
٢- در همبود[٥] و نگرش همبودین[٦], به زنان جایگاه بالاتری داده شود.
٣- ؟

این را بگمانم امیر گرامی در همان صفحات اول همین تاپیک بخوبی توضیح داد و تمام کرد؛ دلیل مشاهده‌یِ خشونت بیشتر در مردان یک بحث است، اینکه ما با یک اپیدمی خشونت در مردان روبرو هستیم و چه میدانم سخن گفتن از "فرهنگ تجاوز" و چنین چرندیاتی بحثی دیگر. دست‌بردن در بیطرفی سیستم قضایی هم با چنین پشتوانه‌هایی بسیار ابلهانه است(جنانچه نتایجش را در دستکاری‌هایِ فمیستی درباره‌یِ تجاوز در غرب میبینیم). آنچه ما از آن سخن میگوییم مشکلی فرهنگی-سیاسی‌ست که با "تبعیض مثبت" (حتی اگر د جهت اشتباه هم صورت نگیرد) و اینها هم گمان نکنم کار چندانی بتوان درباره‌اش کرد.

[Dariush]

من چند پرسش از دوستان دوسوی این گفتمان دارم, @undead_knight, @iranbanoo, @Alice در اینور,
@Russell, @Nevermore و @Dariush در سوی دیگر,

پیش از هر چیز میاندیشم همگی روی این نکته همداستان هستیم:

آمار تبهکاری و خشونت میان مردان بیشتر (گاه بسیار بیشتر) از زنان است.

اکنون پرسش مِهادین:

A- آیا مردان ژنتیکی خشن‌تر هستند؟

اگر میپذیرید مردان ژنتیکی خشن‌تر هستند, چه رویکردهایی را پذیرفتنی میدانید:

١- دگراندن قانونها: به زنان و سخن ایشان [در دادگاه‌ها, etc.] کمی بَهایِ بیشتری داده شود.
٢- در همبود و نگرش همبودین, به زنان جایگاه بالاتری داده شود.
٣- ؟

پارسیگر

پرسش خوبی‌ست مهربد گرامی؛ اما یک ایراد در آن هست و آن اینکه بالاتر بودنِ آمار جرم‌های خشن در میانِ مردان الزاما بدین معنا نیست که مردها خشن‌تر هستند چنانکه توجه به راهکارهای پیشنهادی‌تان نشان از پیش‌فرض گرفتن درستی این استدلال دارد. هرگز جایی اثبات نشده که عنصری ذاتی در مردان آنها را خشن‌تر از زنان می‌کند و تنها به این خاطر که مردان بیشتر مرتکبِ خشونت می‌شوند نمی‌توان اثبات کرد که مردان خشن‌تر هستند. از آنطرف نمونه‌های نقض هم بسیار هستند، مثلا در خانواده‌ی مادری من زنان بسیار خشن‌تر از مردان هستند! کتک‌هایی که من از دستِ من مادرم خوردم هرگز از پدرم نخوردم

زنان هرگز همچون مردان قربانی فضای تنش‌آلودِ جنسی، سرکوبِ سیاسی، دشواری‌های اقتصادی، چالش‌های اجتماعی، آسیب‌های روحی و رانی و ... نبوده‌اند؛ زنان در ارضای نیاز جنسی خویش (در حالت کلی) دست‌شان بسیار بازتر از مردان است، بار اقتصادی‌شان بر دوشِ مردان است، خانه‌ی امن برایشان کافی‌ست و نیازی به جامعه‌ی امن آنچنان حس نمی‌کنند، در کارخانه بد و بیراه‌های سرکارگر و حقوق نگرفته‌ی چند‌ماهه و خطر قطع شدنِ دست‌اشان زیر دستگاه و سر و صداهای ناشی از روشن بودنِ دستگاه‌های کارخانه که خواب‌اش را به دیازپام و والیوم وابسته کرده‌اند و در نهایت حس کرختی‌زا و کشنده‌ی بی‌ارزش بودن و تحقیر شدن را تحمل نمی‌کنند، وقتی آلارمِ جنگ نواخته می‌شود از تصور گلوله و تانک و بمباران به خود نمی‌لرزند، فشار خون‌شان با قیمت روزِ دلار و سکه و ملک وابستگی مستقیم ندارد و ... . در واقع می‌شود گفت بیش از 80 درصد از چالش‌های زنان در همان فضای خانه و کاشانه و مربوط به اهلِ خانواده است که این به خودی خود هزاران بار قابل تحمل‌تر از چالش‌های بیرونی‌ست؛ چرا که پسر و دختر و همسر من هر چه هم که باشند، شب اگر بر من پرخاش کنند و بر من پنجه بکشند، فردا نمی‌گذارند نهارنخورده و گرسنه بمانم و علارغمِ تمامِ جنگ و جدل‌های خانگی، همگی از هم در برابر بیگانگان حمایت و پشتیبانی خواهند کرد. در حالیکه مردان باید در بیرون با دندان‌های تیز و پنجه‌های برآهیخته‌ی گرگ‌هایی بجنگند که منتظرند تا با کمترین خطا، از سرمایه‌اش تا ماهیچه‌اش و از ناموس‌اش تا لباسِ بر تن‌اش را از چنگش درآورند.

مردان را از روز اول برای همچین فضایی بار می‌آورند، به آنها می‌آموزند نباید از کسی انتظار رحم و دلسوزی داشته باشند، تنها باید بر خویش اتکا کنند، جوابِ سیلی را با مشت بدهند، احساس خویش را پشت غرور و مردانگی خویش پنهان کنند، تنِ خویش را برای کار سخت و روانِ خویش را برای رنج و درد آماده نگه دارند و زبانِ خویش را بیاموزند که زیر فشار و درد، آه برنیاورد و... . پسر که زاده می‌شود اولین اسباب‌بازی‌اش تفنگ است و نشانِ پلیس در حالیکه جنس مخالف‌اش با عروسک باربی‌ای در دست دارد لِی لِی بازی می‌کند، قهرمان‌اش علی اصغر و علی اکبر و حسین فهمیده است، همزمان که قهرمانِ خواهرش زهرا است و زینب، بزرگتر که می‌شود ضرب خطکشِ معلم بر دست و سیلی ناظم بر صورت به او راه و رسمِ آتوریتی را برای اولین می‌آموزند، از نوجوانی که می‌گذرد، فحش دادن به سروانِ عقده‌ای و رذل را در حین کلاغ‌پر و بشین‌پاشو یاد می‌گیرد، پس از همه‌ی اینها تازه می‌افتد به دست سرمایه‌دار و کارخانه‌دار و پلیس و وزارت اطلاعات و ... .

تمامِ اینها نشان از حضور فشارها و تنش‌هایی دارند که بسیار بیشتر از همانهای زنان است. با تمامِ اینها به نظر شما جای شگفتی‌ست اگر مردان بیشتر از کوره به در روند و بیشتر خشونت بورزند؟با تمامِ اینها نتیجه‌ی پژوهشی قابل اتکا و مستند دیده نمی‌شود که با مشاهداتِ ما مبنی بر عدمِ وجودِ فاصله‌ی قابل توجه در میزانِ خشونت‌های خانگی مغایزت داشته باشد.

راهکار در این مورد اما هرچه هست، بیشتر باید معطوف به کاهش بار روانی، جسمی و ذهنیِ جامعه از روی مردان و بالانس کردنِ آن بر روی هر دو جنس باشد. در مورد راهکار سخن بسیار است، اما فعلا بیش از هر چیز ما نیازمند آسیب شناسی‌هایی جامع و واقع‌بینانه و بدون سوگیری هستیم.

[Mehrbod]