نوشته اصلی از سوی
Dariush
من فکر میکنم این علاقهی ما به فرزند داشتن به سببِ میلِ ذاتیمان به جاودانگی است.طوری که انگار اگر ما میمیریم اما فرزندمان هست و همچنان اثری از ما در زندگی وجود دارد.من خودم هم اگر روزی بخواهم بچهدار شوم شاید به این دلیل باشد.
چنانکه وودی آلن بزیبایی گفته بود:
I don't want to achieve immortality through my work... I want to achieve it through not dying.
من هم نمیخواهم ازراه بچههایم (ژن) جاودانه شوم! (:
نوشته اصلی از سوی
Ouroboros
میشود با کمی آسانگیری ادعا کرد همهی میل مرد به سکس چیزی فراتر از اشتیاق او برای تولید مثل و «بچهدار شدن» نیست. اخیرا میخواندم که طبق یک تحقیق جدیدی که انجام شده مردان بخاطر بیبچگی بیشتر از زنها افسرده میشوند و احساس ناقص بودن میکنند(
منبع)، حتی شدت و میزان حسادت به اشخاص بچهدار در میان آنها بیشتر از زنان بوده! من خودم خیلی دوست دارم یک بچهی کوچولو داشته باشم و او را بزرگ بکنم، به گمانم توانایی مالی و زمانی و ... آنرا هم دارم ولی خُب با شرایط فعلی جهان و مردستیزی افسارگسیختهای که در جریان است به مردان مجرد سرپرستی بچهها را نمیدهند و میترسند به او «تجاوز» بکنید یا هرچه...
دستخوش, به مردانِ تنها سرپرستی کودک هم نمیدهند!؟
به نگر من که اگر کسی در سرتاسر جهان شایستهیِ بچهدار شدن باشد هموندان[1] همین انجمن هستند که نه تنها بچهداری بر ایشان شایسته, که بایسته هم هست!
هر چه آدم نادان و نابخرد و جزمی است میبینیم ٤ تا بچه پسمیاندازد, هر چه آدم فرهیخته و باهوش و درخوره میبینم بدستآویز بچهداری سخته, خویشکاری[2] میخواهد, ... از زیر بارِ آن میگریزد!
----
1. ^ ham+vand::Hamvand || هموند: عضو Ϣiki-En, Dehxodâ member
2. ^ xwiš+kâr+i{pasvand}::Xwiškâri || خویشکاری: وظیفهشناسی; انجام کار درست MacKenzie proper function