برای گسترش چند راه هست:
1- پرانتز: این راه کمترین هنود (اثر) را دارد، چنانکه در همینجا برای هنود نوشتیم. این «کمانک» را جاهایی باید بکاربرد که خواننده برایش خواندن نوشته امان آن اندازه ارزش نداشته یا مهم نباشد، اگرنه سرسری یک "ترزبان" میبیند و رد میشود و ناکام میمانیم
2- زیرنویس: این راه خواننده را وادار به زیر و رو کردن نوشته میکند و واژه در ویرش (=memory) بهتر ماندگار میشود. تنها در نوشتارهایی میشود انجام داد که خواننده پیشتر سرمایهگذاری روانی در خواندن (عزم جزم!) کرده باشد: راهکاریابی - Problem Solving
3- هیچکدام: این راه خواننده را کنجکاو نموده و اگر نیاز بود و برایش مانند «ترباندمش» مهم شد، خود پرسیده و ماندگارتر از همه به یادش میماند.
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
Anarchy (12-17-2012),SAMKING (12-17-2012),sonixax (12-17-2012),undead_knight (12-18-2012),yasy (12-17-2012)
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
هماکنون 3 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 3 مهمان)