امام را کشان کشان به بتخانه آوردند،
نگاهی تلخ به بتهای شکسته شده و تبری که بر دوش بت بزرگ گذاشته شده بود انداخت.
هر چه التماس می کرد کسی حرفش را باور نمی کرد.
صدای زجه های امام با صدای قهقهه بت بزرگ (*) در هم آمیخته بود ...
نبرد بت بزرگ و نقی - چگونه نقی به فنا رفت
*: تنها امام به واسطه علم لدنی اش صدای بت بزرگ را می شنید. بعدها عسگری با استناد به این واقعه علم لدنی را یک نفرین دانست.
*****************************