دوباره این شوی متعفن کار ِ خانه آغاز شد.
امن ترین محیط کاری جهان،زندگی با دوست داشتنی ترین موجودات جهان(از دید پدر و مادر) که همان فرزندان می باشند،بهره بردن از انواع و اقسام ماشین ها که ساخته ی دستان همین مردان حمال هستند،فارغ از هرگونه استرس،بی نیاز به هر گونه خلاقیت و هوش واستعداد.این ها همه نشانگر ناچیز بودن کار ِ خانه است.
جالب اینجاست که زمانی که همین "کار ِ خانه" تخصصی می شود و مردم حاضرند برای این کار پول بپردازند،مانند آشپزی و خیاطی و شستن فرش و دیگر موارد،باز هم این مردان فلک زده اند که قبول مسئولیت می کنند.بنگرید به آشپز های حرفه ای و ببینید چند زن را پیدا می کنید.
البته همین کار در خانه هم زمانی که تعداد فرزندان 10،15 تا باشد سخت می شود، نه اینکه هر خانواده ای یک یا دو فرزند داشته باشد و یا هیچ فرزندی نداشته باشد و یک جنس در خانه باسن اش را روی مبل بگذارد و لم بدهد و دیگری باسن اش در بیرون از خانه جر بخورد.بخش ناچیزی از ارزش کار اش را دریافت کند.مجبور باشد با صد ها نفر در روز سر و کله بزند،زخمی بشود،کشته بشود تا نان همین زنان خرفت و تنبل را جور کند.زنان در همان اروپا و آمریکا هم نخستین اولویت های شان برای گزینش شغل همچنان نزدیکی به خانه،پاره وقت بودن،علاقه ی فردی و اینها است(شما بخوانید تنبلی و ...)
پاسخ با گفت‌آورد
نوشته اصلی از سوی Mehrbod
) و اما, در آنه واحد داره فقط یک کار رو انجام میده
