در پاسخ به راسل گرامی هم فردید من از متغیر نهانی در آزمایش بل نبود
و آماج من خود عدم قطعیت بود
؛ اینجا چندین جُستار باهم درآمیخته
شده
؛ این گفتمان دقیقاً به
Clockwork Universe برمیگردد و نه تنها
به "اختیار"
؛ بگذارید از ریزجهان بیرون بیاییم و دیرتر بیشتر بدان بپردازیم
؛
اکنون تنها پیرامون «اختیار» گفتگو میکنیم
!
میدانیم که مغز ما یک توروارهی نورونی است که از یک بردار اندرآی بوسیلهی
پردازش و ماتریکس نورونی مغز
، یک بُرونشد در اختیارمان مینهد
؛ چیزی همسان
با "تایع ریاضیاتی" که کاربر محمد نخست گفت
؛ با این دگرسانی که تابع ما
یک تایع پیچیده با دگرنده های (متغیرهای) پرگونه است
!
رفتار هومن در فرایندهای پایه ای تا تراز بالایی پیش بینی پذیر است
؛ برای نمونه
هنگامیکه من گرسنه از بیرون به خانه بیایم با گمان بالایی نخستین رفتار من
غذا خوردن خواهد بود
! (یک برنامه ی پایه ای ژنتیک در تابع مغزی پردازش شده و
یک بُرونشد به ما داده است) ولی زمانیکه شمار بردارهای اندرآی (درونشدها) از
مرزی فراتر رود
، رفتار من پیش بینی پذیر نخواهد بود ولی باز تابع مغزی با در نگر
گرفتن درونشدها همان برونشدی را پیش رویم مینهد که در گاه گرسنگی گذاشته
بود
؛ یعنی تنها چیزی که این میان دگریسته شمار درونشد هاست و نه کارکرد تابع
؛