sonixax (09-24-2012)
داشتن آن را که داریم، ولی یک سدم پارسی هم نیست، دست بالا یک she is را میکنند she's به پندار پوچشان زبان را فشرده کردند!
ما بزیبایی هر چه بیشتر گزاره بالا را میتوانیم بکنیم:
داشتنشو که داریم، ولی یه سدم پارسیم نیس، دسِ بالا یه she is ُ میکنن she's به پندار پوچشون زبونُ فشردن!
ولی شوربختانه هنگام نوشتن مایه این دوگانگی شده که امروز در زبان پارسی در اینترنت نمیشود جستجو کرد. از یکسو دبیره (رسمالخط) بی اندازه بدردنخوری داریم که
خودش زبان را تا توانسته گنگ کرده، از سوی دیگر هم این همه راه برای فشردهسازی دلخواه داریم که به گنگی آن باز هم هر چه بیشتر دامن زده و نمیتوان هیچ چیز را یافت.
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
به پای پارسی نمیرسند.
زبان ما از پایه خودش فشردهپذیری دارد، برای نمونه همین ضمیر «را» میشود «اُ»، یا and و und و اینها در زبان ما o بیشتر نیست (و عربیه): منُ تو.
'ast' یا 'is' و 'ist' را میکنیم e: زیبا است -> زیبائه
گویش کوچه بازاری هم داریم که دیگر این را به مرز فشردهپذیریاش میرساند. ولی همانجور که گفتیم این ویژگی باید به
زبان گفتاری یا گفتمانهایی که نیازی به جستجوی بیشتر نیست کوتاه شود، اگر نه میشود همین آشوبناکیای که امروز داریم.
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
در ایران سرعت اینترنت کم بود و امکان وصل شدن به فروم از طریق موبایل وجود نداشت، این بخش از تکنولوژی به نحوی بنیادین برپاد نثر و سبک نگارش من عمل میکند، و اغلب ناگزیر میشوم نوشتههایم را چند بار ویرایش بکنم.
زنده باد زندگی!
هماکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)