حتما از یاد نبرده ایم كه اعضای ملل متحد در ژوئن سال ۱۹۴۵، رسما متعهد شدند كه نسل آینده را از مصیبت جنگ برهانند و چند ماه بعد از آن به این اتفاق رسیدند كه اساس سازمان ملل باید بر همبستگی اخلاقی و فكری نوع بشر بنا شود. آن روز آنان گفتند: «تنها ترتیبات سیاسی و اقتصادی دولت ها كفایت نمی كند، باید در عرصه جهانی سازوكار دیگری جست.»
در اینجا مایلم اثر جاودانه و انسانی شاعر بلندآوازه ایرانی سعدی بزرگ را برای شما بازگو كنم:
بنی آدم اعضای یك پیكرند
كه در آفرینش ز یك گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضو ها را نماند قرار
تو كز محنت دیگران بی غمی
نشاید كه نامت نهند آدمی
و مسلما این سروده عمیق آركیبالد مك لیش Archibald Macleish شاعر معاصر آمریكایی را به عنوان یكی از نویسندگان پیش نویس اساسنامه یونسكو شنیده اید:
«از آنجایی كه جنگ ابتدا در ذهن انسان ها رخ می دهد، پس صلح نیز از میانه ذهن ها سر برمی آورد.»
...