پدافند از حقوق مردان

[Mehrbod]

مرد نمیتواند در هواپیما کنار کودکان بنشیند.

"excuse me Sir, could you trade seats with a woman?" MEN being told they can't sit next to children is a clear sign of a brainwashed feministic and biased culture!

آگاهی بیشتر: Airline sex discrimination policy controversy - WiKi

[مزدك بامداد]

مرد نمیتواند در هواپیما کنار کودکان بنشیند.

"excuse me Sir, could you trade seats with a woman?" MEN being told they can't sit next to children is a clear sign of a brainwashed feministic and biased culture!

آگاهی بیشتر: Airline sex discrimination policy controversy - WiKi

ولی خب، باید پذیرفت که مردان بچه باز بسیاربسیار بیشتر از زنان بچه باز هستند.
من هم دوست دارم که اگر بچه ام در هواپیما یا اتوبوس در راه است، یک زن
در کنارش نشسته باشد تا یک مرد. من خودم یادم است که در ایران، هتا زمان
شاه، بیشتر سینما ها جای بچه باز ها و کونمرزان بود و خود من که تازه جوان
هم بودم میترسیدم بروم این سینماها تا چه رسد به بچه. در اتوبوس و تاکسی
هم هتا خود راننده ها، اگر بچه ای در سندلی جلو مینشست، به بهانه ی دنده
عوض کردن، هی دستشان را به تن و پای آنها می مالیدند یا دیگر سرنشینان
اتوبود و تاکسی و .. دستکمی نداشتند و بیشتر دست درازی های جنسی را
همین تاکسی رانان و اینها میکردند که گاه هم هتّا میبردند و در بیابان پس
از تبهکاری جنسی، آن پسر یا دختر را می کشتند. بدترین نمونه اش در آن
زمان کسی بنام "اصغر قاتل" بود. هم اکنون هم اگر نیوه هارا بخوانیم، میبینیم
که اگر یک دختری از خانه گریخته باشد یا گم شده باشد یا یک پسر جوانی،
تا به خانه اش برسد یا نرسد، بارها از او کژبهره ی جنسی میبرند و هتّا در
نهاد های دولتی ، مانند خانه ی دختران فراری کرج هم چند سال پیش شنیدیم
که آخوند سرپرست آنجا، به همه یکی یکی تجاوز کرده و سپس دستیارانش
این کار را دنبال میکردند! در اروپا هم هتّا بیشتر بچه بازها میکوشند که در
کودکستان ها و دبستان های آغازین ، در کمپ های سرگرمی کودکان و نوجوانان،
در آمزشگاه های کلیسایی برای پسران، در استخر های شنا و .. کار کنند تا
بتوانند به آسانی " برخورد فرهنگی"!! با این بچه ها داشته باشند. بر این
پایه بد نیست که گروهی از پیشه ها که کنترل کمتری میتوان کرد، بیشتر به زنان
سپرده شود که از روی سرشت زادی خود گرایشی به بچه بازی ندارند.
•

[Nevermore]

ولی خب، باید پذیرفت که مردان بچه باز بسیاربسیار بیشتر از زنان بچه باز هستند.
من هم دوست دارم که اگر بچه ام در هواپیما یا اتوبوس در راه است، یک زن
در کنارش نشسته باشد تا یک مرد. من خودم یادم است که در ایران، هتا زمان
شاه، بیشتر سینما ها جای بچه باز ها و کونمرزان بود و خود من که تازه جوان
هم بودم میترسیدم بروم این سینماها تا چه رسد به بچه. در اتوبوس و تاکسی
هم هتا خود راننده ها، اگر بچه ای در سندلی جلو مینشست، به بهانه ی دنده
عوض کردن، هی دستشان را به تن و پای آنها می مالیدند یا دیگر سرنشینان
اتوبود و تاکسی و .. دستکمی نداشتند و بیشتر دست درازی های جنسی را
همین تاکسی رانان و اینها میکردند که گاه هم هتّا میبردند و در بیابان پس
از تبهکاری جنسی، آن پسر یا دختر را می کشتند. بدترین نمونه اش در آن
زمان کسی بنام "اصغر قاتل" بود. هم اکنون هم اگر نیوه هارا بخوانیم، میبینیم
که اگر یک دختری از خانه گریخته باشد یا گم شده باشد یا یک پسر جوانی،
تا به خانه اش برسد یا نرسد، بارها از او کژبهره ی جنسی میبرند و هتّا در
نهاد های دولتی ، مانند خانه ی دختران فراری کرج هم چند سال پیش شنیدیم
که آخوند سرپرست آنجا، به همه یکی یکی تجاوز کرده و سپس دستیارانش
این کار را دنبال میکردند! در اروپا هم هتّا بیشتر بچه بازها میکوشند که در
کودکستان ها و دبستان های آغازین ، در کمپ های سرگرمی کودکان و نوجوانان،
در آمزشگاه های کلیسایی برای پسران، در استخر های شنا و .. کار کنند تا
بتوانند به آسانی " برخورد فرهنگی"!! با این بچه ها داشته باشند. بر این
پایه بد نیست که گروهی از پیشه ها که کنترل کمتری میتوان کرد، بیشتر به زنان
سپرده شود که از روی سرشت زادی خود گرایشی به بچه بازی ندارند.
•

این قانون بسیار مسخره است مزدک گرامی:
نخست اینکه بچه باز ها اقلیت کوچکی از مردان را تشکیل می دهند و شما با این اطلاعات نمی توانید همه ی مردان را بالقوه بچه باز فرض کنید.
دوم اینکه آمار زنان ِ بچه باز به شدت نادرست و مخدوش است چرا که اصولا نخستین بار توسط خانم Michele Elliott در کتابی به نام Female Sexual Abuse of Children The Last Taboo به آن پر داخته شد(سال 1992) و از آن سال تا کنون هم سخن گفتن در اینباره همواره با انکار و هجمه روبرو می شود،و همیشه هم یک پای ثابت این هرزه بازی ها فمینیست ها هستند.(قابل توجه undead_knight که سانسور فمینیست ها را ماله کشی می کند)می توانید شرح حمله هایی که به ایشان شده را در همان صفحه ی ویکیپدیای ایشان بخوانید.
این هم مطلبی که به خوبی موانعی که سر راه بررسی تجاوز زنان بچه باز وجود داشته را توضیح می دهد و البته آمار های بسیاری هم در مورد این موضوع ارائه می دهد که بواسطه ی همان دلایلی که گفتم به شدت متغیر هستند:
Female Perpetration of Child Sexual Abuse

از همه ی اینها گذشته اگر با فرض شما هم پیش برویم که مردان بچه باز "بسیار بسیار" بیشتر از زنان بچه باز هستند باز هم دلیلی نمی شود که همه مردان را بالقوه متجاوز بدانیم و همه را با یک چوب برانیم.توهین و تحقیری را که مرد باید در هواپیما متحمل بشود را در نظر بگیرید.در همان لینکی که مهربد گذاشته می بینیم که حتی با شهردار لندن هم چنین رفتاری صورت گرفته و حتی مردی که با همسر حامله اش در هواپیما بوده است را هم جدا کرده اند.
سخن شما درست است،در استخر و مهد کودک و اینها باید مواظب بود اما چه میزان امکان دارد که یک بچه باز در هواپیما میان آن همه مسافر و خدمه دست به این کار بزند.می دانیم که اصولا بیشینه ی بچه باز ها قربانی هایشان را از میان دوست و آشنا انتخاب می کنند چرا که با این کار می توانند احتمال فاش شدن قضیه را کاهش دهند مخصوصا با تهدید قربانی.در همان انگلیس هم میبینیم که یکی از همین مرد ها از شرکت هواپیمایی شکایت می کند و خشتک آن ها را به سرشان می کشد و دادگاه هم به نفع مرد حکم می دهد(دمش گرم)

پ.ن:نکته مهمی که باعث می شود بچه بازی زنان نادیده گرفته شود این است که اکثر متجاوزان "مادران" هستند.دست کم میان هر چند مرد یکی تجربه ی sexual abuse از سوی آشنایان زن را داشته ،اما چون از دید جامعه سکس عملی یک سویه است و این مرد هست که می گاید هیچ گاه قربانی های این موضوع خود را در جایگاه یک قربانی نمی بینند.بساکه افتخار هم می کنند که زودتر از همه ی هم سن های خود دست زنی به معامله شان خورده و سینه ی زنی را توانسته اند لمس کنند.این بیشتر مایه ی نازش ایشان است تا چیز دیگری. شوربختانه باید بگویم من هم یکی از همین قربانیان بوده ام اما تا یک ده سالی شده بود بزرگترین افتخار زندگی من که سبب برتری من در نزد دوستان ام می شد.

[مزدك بامداد]

اما چه میزان امکان دارد که یک بچه باز در هواپیما میان آن همه مسافر و خدمه دست به این کار بزند.می

درست است، اینجا سخن شما درست است که هیچ بچه بازی نمیداند که شماره ی
سندلی اش از پیش چیست و چنین چیزی در هواپیما کمتر روی میدهد و اگر مردی از
جایش برخاست و رفت پیش بچه نشست، آنگاه باید رفت سراغش. . ولی خب، در
اتوبوس و .. چرا، این قانون بد نیست ، این چیزها دیده شده ...
•

[Mehrbod]

[Alice]

در
اتوبوس و .. چرا، این قانون بد نیست ، این چیزها دیده شده ...

... صبح‌های زود، در متروهای تهران که صغیر و کبیر بهم پیوند می‌خورند.

[Nevermore]

... صبح‌های زود، در متروهای تهران که صغیر و کبیر بهم پیوند می‌خورند.

که البته اینجا هم پوئن بی خود به زنان می دهند که یک واگن جدا به ایشان می دهند.پوئن بیخود دیگر اینست که "نخست بگذاریدزنها بنشینند."تا جایی که با کمال پررویی نیمی از صندلی های قسمت مردان در اتوبوس را هم اشغال می کنند.

[Nevermore]

منبعی دیگر برای فاش کردن دروغ های فمنیست ها درباره ی خشونت خانگی.

FIFTY DOMESTIC VIOLENCE MYTHS

بخش های بررسی شده در این مطلب:

Does Patriarchy Cause Domestic Violence?

1-Incidence and Nature of Domestic Violence
2-Causes of Domestic Violence
3-Consequences of Domestic Violence
4-Sexual Assault
5-Legal/Law Enforcement Response to Domestic Violence
6-The Workplace
7-Children and Custody
8-Twelve Strategies to Disguise the Truth
9-Nine of Ten Claims are False
10-Myths Don’t Help True Victims

همین یک منبع کامل برای پاسخ دادن به هر گونه دروغ و دغل زنان درباره ی خشونت خانگی کافی است.

[undead_knight]

پ.ن:نکته مهمی که باعث می شود بچه بازی زنان نادیده گرفته شود این است که اکثر متجاوزان "مادران" هستند.دست کم میان هر چند مرد یکی تجربه ی sexual abuse از سوی آشنایان زن را داشته ،اما چون از دید جامعه سکس عملی یک سویه است و این مرد هست که می گاید هیچ گاه قربانی های این موضوع خود را در جایگاه یک قربانی نمی بینند.بساکه افتخار هم می کنند که زودتر از همه ی هم سن های خود دست زنی به معامله شان خورده و سینه ی زنی را توانسته اند لمس کنند.این بیشتر مایه ی نازش ایشان است تا چیز دیگری. شوربختانه باید بگویم من هم یکی از همین قربانیان بوده ام اما تا یک ده سالی شده بود بزرگترین افتخار زندگی من که سبب برتری من در نزد دوستان ام می شد.

من نیز قربانی هستم:))
پیش نکته:آماری برای بیشینه بودن مادران متجاوز دارییا دلیل خاصی به ذهنت میرسه؟
ببین الان ما چند تا نکته داریم:
1-ما دو نوع آزار(یا بهتره بگیم تجاوز) جنسی داریم؛ با خشونت و بدون خشونت.مواردی که با خشونت هست در همه محدوده های سنی رخ میده ولی در مواردی که خشونتی در کار نیست فقط رابطه بین بزرگ سال و کودک هست.
2-اینکه شخص خودش رو در موضع قربانی نمیبینه برای من کمی ابهام داره،یعنی شاید از دید قانونی یا اخلاقی عمل شخص نکوهش شدنی باشه ولی آیا کودکی که باهاش رابطه جنسی برقرار شده(و خشونتی در کار نبوده) هم باید احساس قربانی بودن داشته باشه؟یعنی آیا جامعه(یا هر گروه دیگه ای) نمیخواد به زور دیدگاه خودش رو به شخص تحمیل بکنه؟

[Nevermore]

من نیز قربانی هستم:))
پیش نکته:آماری برای بیشینه بودن مادران متجاوز دارییا دلیل خاصی به ذهنت میرسه؟
ببین الان ما چند تا نکته داریم:
1-ما دو نوع آزار(یا بهتره بگیم تجاوز) جنسی داریم؛ با خشونت و بدون خشونت.مواردی که با خشونت هست در همه محدوده های سنی رخ میده ولی در مواردی که خشونتی در کار نیست فقط رابطه بین بزرگ سال و کودک هست.
2-اینکه شخص خودش رو در موضع قربانی نمیبینه برای من کمی ابهام داره،یعنی شاید از دید قانونی یا اخلاقی عمل شخص نکوهش شدنی باشه ولی آیا کودکی که باهاش رابطه جنسی برقرار شده(و خشونتی در کار نبوده) هم باید احساس قربانی بودن داشته باشه؟یعنی آیا جامعه(یا هر گروه دیگه ای) نمیخواد به زور دیدگاه خودش رو به شخص تحمیل بکنه؟

نکته ی 1 روشن است.
اما در مورد نکته ی 2 من گفتم قربانی از آن جهت که طبعات این رویداد برای بچه بسیار هزینه آور و استرس زا است.اینکه یک خانمی بیاید آلت تناسلی بچه را لمس کند بدون شک برای بچه لذت بخش است و چنانکه می دانیم لذت بردن بچه از لمس آلت اش به پیش از دوران بلوغ و حتی گاهی اوقات در سنین 2،3 سالگی می رسد.اما در همان لینکی هم که گذاشتم طبعات این موضوع را مورد بررسی قرار داده:

s. Rosencrans found among her study participants many of the
reactions shared by survivors of male-perpetrated abuse: depression,
anxiety, low self-esteem, and high rates of eating disorders and substance
abuse. She also found, when she asked her participants what they would want
the public to know about maternal incest, a nearly universal wish to tell
society that "this really happens."

حتی گاهی اوقات کودک به خاطر شرایط خاص فرهنگی،احساس نفرت و انزجار نسبت به چنین موضوعی دارد و به گمانم اکثر ما این تجربه ی احساس نفرت و انزجار را زمانی که برای نخستین بار پی به سکس داشتن پدر و مادر مان بردیم،داشته ایم.از سوی دیگر ترس از فاش شدن این موضوع در عین لذت بخش بودن برای بچه بسیار سنگین است.
شما اگر در اخلاقی بودن و یا نبودن ِ این عمل بحث دارید که خب آن جداست.اما اگر باور دارید که این کار نادرست است، باید بدانید که موضع دوگانه ی جامعه در قبال این موضوع باعث می شود که فرزند پسر(و یا دختر) نداند که چه بلایی بر سر اش می آید اما به دلایل فرهنگی تقریبا تمام خانواده ها از خطر تجاوز و اذیت و آزار جنسی ِ مردان علیه فرزندان شان آگاهند و بی شک مراقب اند و به خود فرزند هم آموزش می دهند که چگونه از قربانی شدن اجتناب کند.اما چون جامعه اصولا باور ندارد که متجاوز زن هم هست باعث می شود هم قربانی های پسر و هم دختر(!) که قربانی ِ متجاوزان زن شده اند ندانند که این موضوع اساسا چیست و آیا بد است،خوب است،اگر این اتفاق افتاد چه کار باید بکنند،به پدر و مادر خود بگویند و یا با توهم گاییدن ِ زن خوش باشند.این است که فرزندانی که قربانی ِ متجاوزان زن می شوند در خطر بسیار بزرگتری قرار دارند ولاپوشانی ِ آمار و ارقام راستین در این مورد تنها به ضرر قربانیان است و خانواده ها هم اساسا هیچ توجهی به آن ندارند.

یک نگاهی به این آمار بیاندازید:

Only 16% of men with documented histories of sexual abuse (by social service agencies, which means it was very serious) considered themselves to have been sexually abused, compared to 64% of women with documented histories in the same study.⁷

پ.ن:آنزمان یک مطلب بسیار جالب در مورد مادران متجاوز یافته بودم که اکنون هرچه میگردم پیدایش نمی کنم.تا زمانی که آن مطلب را بیابم سخنم را در مورد اینکه "اکثر متجاوزان مادران هستند"،پس می گیرم و پوزش می خواهم.آن مطلب شرح این مقاله بود:

Mother-son sexual abuse: rare or underreported? A critique of the research.

Lawson C.
Source

Department of Child Development and Family Studies, Purdue University, West Lafayette, IN 47907.