میشه یه سند از مذهب شیعه که این چرندیات توشه بگید(این اسناد همش از اهل سنت بود)
میشه یه سند از مذهب شیعه که این چرندیات توشه بگید(این اسناد همش از اهل سنت بود)
آغازگر جُستار
با درود و خوش آمد گویی به شما مسیح گرامی...من روایت کامل داستان و تفسیر های مورد قبول یعنی تفسیر نمونه و المیزان رو هم آوردم.اول اینکه منظور شما کدوم چرندیات هست؟ دوم اینکه اسناد اهل سنت ایرادش چی هست؟ 90% دنیای اسلام سنی هستن...در این زمینه ها روشنگری کنید ممنون میشم.نوشته اصلی از سوی masih
Mehrbod (10-18-2012),Rationalist (10-18-2012),Russell (10-18-2012),sonixax (10-18-2012)
نخست اینکه خوش آمدید .
دوم اینکه شیعه در حقیقت یک فرقه تحریفی از اسلام است و اصل اسلام را منحرف کرده و سعی کرده چهره ای انسانی تر از آن نشان بدهد که با این حال ناکام بوده ولی با همه اینها باز هم در اصل فرق چندانی با سنت ندارد .
اگر استدلالی دارید همینجا بنویسید و اگر مدعی هستید منابع سنی مشکل دارند بار اثبات چنین ادعای بزرگی به دوش شماست .
با سپاس
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
Anarchy (10-18-2012),Russell (10-18-2012),Theodor Herzl (10-18-2012)
از نظرات شما سپاس گذارم.منظور من این عبارته: (داستان از این قرار بوده که محمد مشغول عشق بازی با ماریه کنیز حفصه بوده که حفصه سر میرسه و محمد هم سوگند میخوره دیگه نزدیک این کنیز نشه ولی حفصه قول میده که به کسی موضوع رو نگه...) عشق بازی در کدام منبع از شیعه آمده؟ شما منابع شیعه را آوردید ولی چیزی که گفتید در آن دیده نمی شود. مگر خودتان آن منابع را نخوندید: (تفسیر نمونه جلد 24 صفحه 275: و این راز مشتمل بر دو مطلب بود: یكى نوشیدن عسل نزد همسرش زینب بنت جحش ، و دیگرش تحریم نوشیدن آن بر خود در آینده بود)شیعه اسناد اهل سنت را معتبر نمیداند.(در علت آن بحث بسیار است)از نظر شما اکثریت، ملاک حق و باطل اند؟ شیعه، اسلام حقیقی را مذهب شیعه می داند و بقیه را منحرف از اسلام می داند.
آغازگر جُستار
چرا مطالب رو خوندم اما راستی آزمایی منطقی هم بکنیم بد نیست...من مطالب نوشته شده و مثلا ردیه های ایشان رو میارم ببینیم به نظر خود شما کدوم منطقی تر هست!!
ابتدا به نقل از تفسیر نمونه :
پس میبینید نوشته اون چیزی که مشهور تر و مناسب تر هست!! مناسب تر از نظر من یکی اونی که بیشتر میشه باهاش ماله کشی کرد...پیامبری که حتی بیاد سر یه عسل به فرض زن هاش رو تهدید به طلاق کنه،باید در این دین و خدا رو تخته کرد...این حرف ها و بحث های خاله زنکی رو هم بیاد تو مثلا کتاب آسمانی،خدا به پیامبرش بگه...نمیدونم کتاب هدایت بوده یا دفتر خاطره نویسی....در شاءن نزول آیات فوق روایات زیادى در كتب تفسیر و حدیث و تاریخ شیعه و اهل سنت نقل شده است كه ما از میان آنها آنچه مشهورتر و مناسبتر به نظر مى رسد انتخاب كرده ایم و آن اینكه :
شان نزول :
پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) گاه كه نزد ((زینب بنت جحش )) (یكى از همسرانش ) مى رفت زینب او را نگاه مى داشت و از عسلى كه تهیه كرده بود خدمت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) مى آورد، این سخن به گوش ((عایشه )) رسید، و بر او گران آمد، مى گوید: من با ((حفصه )) (یكى دیگر از همسران پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) قرار گذاشتیم كه هر وقت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) نزد یكى از ما آمد فورا بگوئیم آیا صمغ ((مغافیر)) خورده اى ؟! (((مغافیر)) صمغى بود كه یكى از درختان حجاز به نام ((عرفط)) (بر وزن هرمز ) تراوش مى كرد و بوى نامناسبى داشت ) و پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) مقید بود كه هرگز بوى نامناسبى از دهان یا لباسش شنیده نشود بلكه به عكس اصرار داشت همیشه خوشبو و معطر باشد! به این ترتیب روزى پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) نزد ((حفصه )) آمد، او این سخن را به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) گفت ، حضرت فرمود: من ((مغافیر)) نخورده ام ، بلكه عسلى نزد زینب بنت جحش نوشیدم ، و من سوگند یاد مى كنم كه دیگر از آن عسل ننوشم (نكند زنبور آن عسل روى گیاه نامناسبى و احتمالا مغافیر نشسته باشد) ولى این سخن را به كسى مگو (مبادا به گوش مردم برسد، و به گویند چرا پیامبر
تفسیر نمونه جلد 24 صفحه 272 غذاى حلالى را بر خود تحریم كرده ؟ و یا از كار پیامبر در این مورد و یا مشابه آن تبعیت كنند، و یا به گوش زینب برسد و او دلشكسته شود).
ولى سرانجام او این راز را افشا كرد، و بعدا معلوم شد اصل این قضیه توطئه اى بوده است ، پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) سخت ناراحت شد و آیات فوق نازل گشت و ماجرا را چنان پایان داد كه دیگر این گونه كارها در درون خانه پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) تكرار نشود).
در بعضى از روایات نیز آمده است كه پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) بعد از این ماجرا یك ماه از همسران خود كناره گیرى كرد و حتى شایعه تصمیم آن حضرت (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) نسبت به طلاق آنها منتشر شد، به طورى كه سخت به وحشت افتادند و از كار خود پشیمان شدند.
اما در ادامه تفسیر المیزان نوشته:
حالا دلایل خنده دار علامه اسلام رو ببینید برای رد این روایت ها...البته در کنارش اعتراف میکنه که بیشتر روایات همین ماریه و داستان عشق بازی محمد بوده!!!روایاتى در ذیل آیات نخست سوره تحریم و شاءننزول آن آیات
قمى در تفسیر خود به سندى كه به ابن السیار دارد، از او از امام صادق (علیه السلام ) روایت كرده كه در تفسیر آیه ((یا ایها النبى لم تحرم ما احل اللّه لك تبتغى مرضات ازواجك )) فرموده است : عایشه و حفصه روزى كه رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) در خانه ماریه قبطیه بودند به گوش نشستند، و بعدا به آن جناب اعتراض كردند كه چرا به خانه ماریه رفتى ، حضرت سوگند خورد كه و اللّه دیگر نزدیك او نمى شوم ، خداى تعالى در این آیه آن جناب را عتاب كرد كه چرا حلال خدا را بر خود حرام كردى ، كفاره قسم را بده ، و همچنان به همسرت سر بزن .
و در كافى به سند خود از زراره از امام باقر (علیه السلام ) روایت كرده كه گفت : من از آن جناب از مردى پرسیدم كه به همسرش گفته : تو بر من حرامى ، حضرت فرمود: اگر من حاكم مبسوط الید بودم توى سرش مى زدم و مى گفتم خدا او رابر تو حلال كرده ، به چه اجازه اى بر خود حرامش مى كنى ؟ بله این مرد سخنى كه گفته هیچ اثرى ندارد، و زنش همچنان زن او است ، تنها دروغى به زبان خود رانده ، و به حلال خدا گفته كه تو بر من حرامى ، و گرنه با این كلام نه طلاقى واقع شده و نه كفاره اى لازم مى شود.
عرضه داشتم : پس آیه شریفه ((یا ایها النبى لم تحرم ما احل اللّه لك ))، چه مى گوید؟ این آیه كفاره را واجب كرده است ؟ فرمود: رسول خدا (صلى الله علیه و آله وسلم ) ماریه را در عین اینكه همسرش بود بر خود حرام كرد، و سوگند خورد كه به او نزدیك نشود، و كفاره اى كه بر آن جناب واجب شد كفاره سوگند بود، نه كفاره تحریم .
ترجمه تفسیر المیزان جلد 19 صفحه 567
و در الدر المنثور است كه ابن منذر و ابن ابى حاتم و طبرانى و ابن مردویه ، به سندى صحیح از ابن عباس روایت كرده اند كه گفت : رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) هر وقت به خانه همسرش سوده مى رفت ، در آنجا شربتى از عسل مى نوشید، روزى از منزل سوده در آمد و به خانه عایشه رفت ، عایشه گفت : من از تو بویى مى شنوم ، از آنجا به خانه حفصه رفت ، او هم گفت من از تو بویى مى شنوم . حضرت فرمود: به گمانم بوى شربتى باشد كه من در خانه سوده نوشیدم ، و و اللّه دیگر نمى نوشم ، خداى تعالى این آیه را فرستاد كه ((یا ایها النبى لم تحرم ما احل اللّه لك ...)).
مؤ لف : این حدیث به طرق مختلف و الفاظى مختلف نقل شده ، لیكن به روشنى با آیات مورد بحث كه همه در یك سیاق قرار دارند تطبیق نمى شود.
و نیز در آن كتاب است كه ابن سعد و ابن مردویه ، از ابن عباس روایت كرده اند كه گفت : عایشه و حفصه خیلى به هم علاقمند بودند و با هم مى جوشیدند، روزى حفصه به خانه پدرش عمر رفت ، و با پدر گرم گفتگو شد، رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) وقتى خانه را از حفصه خالى دید، فرستاد كنیزش بیاید، و با كنیزش در خانه حفصه بود، و اتفاقا آن روز روزى بود كه باید رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) به خانه عایشه مى رفت ، عایشه آن جناب را با كنیزش در خانه حفصه یافت ، منتظر شد تا بیرون بیاید، و سخت دچار غیرت شده بود، رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) كنیزش را بیرون كرد، و حفصه وارد خانه شد و گفت : من فهمیدم كه چه كسى با تو بود، به خدا سوگند تو با من بدى مى كنى . رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) فرمود. به خدا سوگند راضیت مى كنم ، و من نزد تو سرى مى سپارم آن را حفظ كن . پرسید آن سر چیست ؟ فرمود: آن این است كه به خاطر رضایت تو این كنیزم بر من حرام باشد و تو شاهد آن باش . حفصه چون این را شنید نزد عایشه رفت و سر رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) را نزد او فاش ساخت ، و مژده اش داد كه رسول خدا (صلى الله علیه و آله وسلم ) كنیز خود را بر خود حرام كرد، همین كه حفصه این عمل خلاف را انجام داد، خداى تعالى پیامبر گرامیش را بر آن واقف ساخت ، و در آخر فرمود: ((یا ایها النبى لم تحرم ما احل اللّه لك .))
مؤ لف : این روایت هم آنطور كه باید به روشنى با آیات مورد بحث و مخصوصا با جمله ((عرف بعضه و اعرض عن بعض )) نمى سازد، زیرا ظاهر عبارت این است كه خداى تعالى بعضى از خلافكاریهاى آن دو زن را بیان كرد، و همه را بیان نكرد، و ظاهر عبارت
ترجمه تفسیر المیزان جلد 19 صفحه 568
((یا ایها النبى )) این است كه همه آن اسرار را براى رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) فاش ساخت ، و به آن جناب عتاب كرد كه چرا چیزى را كه پروردگارت برایت حلال كرده بر خود حرام مى كنى .
و نیز در آن كتاب كه طبرانى و ابن مردویه ، از ابن عباس روایت كرده اند كه در تفسیر آیه ((و اذ اسر النبى الى بعض ازواجه حدیثا)) گفته : حفصه در خانه خودش به درون اطاق رفت و دید كه رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) در حجره او با ماریه كنیزش عمل زناشویى انجام مى دهد، رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) به حفصه فرمود: جریان را به عایشه خبر مده تا من به تو بشارتى بدهم ، و آن بشارت این است كه پدرت بعد از من و بعد از ابو بكر زمامدار مسلمانان مى شود.
حفصه بلافاصله خبر را به عایشه رسانید، عایشه از رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) پرسید: چه كسى به تو خبر داد كه پدر من و پدر حفصه بعد از تو زمامدار مى شوند؟ فرمود: خداى علیم و خبیر، عایشه گفت : من دیگر به روى تو نظر نمى كنم تا ماریه را بر خود حرام كنى ، رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) هم او را بر خود حرام كرد، و اینجا بود كه آیه شریفه ((یا ایها النبى لم تحرم ...)) نازل گردید.
نقد و بررسى روایات فوق
مؤ لف : روایات در این باب بسیار زیاد، و بسیار مختلف است ، و در بیشتر آنها آمده كه ماریه را به خاطر كلام حفصه بر خود حرام كرد، نه به خاطر كلام عایشه ، و گوینده ((من انباك هذا - چه كسى این را به تو خبر داد)) حفصه بود، نه عایشه ، و منظور حفصه از این سوال این بود كه چه كسى به تو خبر داد كه من جریان ماریه را به عایشه رساندم .
و این روایات با همه كثرتش در عین حال ، ابهامى را كه در جمله ((عرف بعضه و اعرض عن بعض هست ))، بر طرف نكرده و روشن نكرده كه رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) براى چه كسى بعضى از داستان را تعریف كرد، و از بعضى دیگرش صرفنظر نمود. بله در روایتى كه ابن مردویه از على (علیه السلام ) نقل كرده آمده است كه هیچ انسان بزرگوارى به خود اجازه نمى دهد ته و توى یك ماجرا را در آورد، براى اینكه خداى عزوجل (درباره رسول گرامیش ) مى فرماید: ((عرف بعضه و اعرض عن بعض )) قسمتى از داستان را با پى گیرى كشف كرد، و از بقیه آن صرفنظر نمود. و نیز در روایتى كه ابن ابى حاتم ، از مجاهد و ابن مردویه از ابن عباس نقل كرده اند آمده كه آن قسمتى را كه رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله وسلم ) پى گیرى و كشف كرد مساءله ماریه بود، و آنچه را كه از پى گیریش صرفنظر نمود مساءله زمامدارى ابو بكر و عمر بعد از رحلت خود بود،
ترجمه تفسیر المیزان جلد 19 صفحه 569
چون ترسید اشاعه پیدا كند.
اشكالى كه متوجه این دو روایت است این است كه كجاى این كار كرامت و بزرگوارى است ، آیا افشا كردن ماجراى ماریه (كه یك مساءله خانوادگى بزرگوارى است )؟! و یا پنهان كردن زمامدارى ابو بكر و عمر بزرگوارى است ؟ یا اینكه اگر كرامتى باشد در عكس این قضیه است ؟ یك انسان بزرگوار همواره مسائل خانوادگى و ناموسى خود را پنهان مى دارد، و مسائل اجتماعى را در اطلاع همه مى گذارد.
پس مشاهده میفرمایید که احادیث در خصوص ادعای من به نقل از امامان شیعه هم آمده و اهل سنت تنها هم نیست و علامه هم در مثلا رد این روایت خاص چه استدلال های پوچی میاورد...
گرامی اینجا ما گفتمان درون دینی نمیکنیم که شما بگید شیعه نظرش چی هست و چی نیست...ما گفتمانی در بررسی قرآن با نگاه به تمامی اسناد و مدارک دین مبین اسلام داریم.از قول علامه هم مطلب آوردم و استدلال و ردیه ضعیف ایشان رو دیدیم...شما ردیه ای قوی تر دارید بفرمایید ارائه بدید.
نه از نظر ما ملاک اکثریت نیست اما همین طور یلخی هم نمیگیم هر آنچه اهل سنت یا شیعه گفتن نادرست یا درست هست...شما مشکل خودتون با اهل سنت حل کنید نه با ما!! برید اسنادشون رو به طور کامل از بین ببرید و خود اهل سنت رو هم تا ما فقط با شیعه و اسناشون سر و کار داشته باشید..تا اون زمان ما به تمام اسناد دین مبین اسلام استناد میکنیم...
در اینجا لازم می دونم چند نکته رو بگم: 1- دوستان فکر نکنن که من یک مسلمان یا یک شیعه هستم; بلکه فقط به دنبال حقیقت می گردم. 2- نسبت های زیادی از این قبیل به پیامبر اسلام داده شده ولی تمامی آنها در منابع اهل سنت می باشد و این سؤالهایی است که شیعه از اهل سنت می پرسد. در واقع شما فقط می توانید اهل سنت را محکوم کنید و اشکالی به مذهب شیعه وارد نیست. 3- شما واقعا برداشتتون اینه که پیامبر به خاطر عسل زنهاش رو تهدید به طلاق کرد؟؟!!!!!!!!!!! اگر کسی واقع نگر باشه میفهمه که پیامبر از توطئه آنها ناراحت شد. 4- من نمی فهمم کجای این قضیه اشکال داره؟ اینکه پیامبر با همسرانش چنین رفتاری داشتند آیا خلاف عقل یا خلاف شرع می باشد؟ در ضمن این رفتار پیامبر در اینجا به خاطر همسرانشان نشانگر توجه ایشان نسبت به همسرانشان می باشد و اینکه در اسلام چقدر به خانواده اهمیت داده شده است(بر خلاف دیگر ادیان).
آغازگر جُستار
1)اگر هم نباشید گویا هنوز احساس نزدیکی بیشتری به اسلام میکنید تا تفکرات ما
2)این کلی گویی ها به شما کمکی نمیکنه که میفرمایید تمامی آنها از منابع اهل سنت است..همین مورد یک مثال نقض بر ادعای شما که دیدیم از امامان شیعه هم نقل شده و نقد علامه اسلام هم بسیار ضعیف و حتی احمقانه بود..موارد دیگر رو موردی اعلام کنید تا بررسی کنیم.
3)عذر بد تر از گناه،تازه چه فرقی میکنه باز توطئه هم سر عسل بود دیگه...پیامبری که گیر عسل خوردن و نخوردن باشد و سر نخوردن عسل از زنش بخواهد که به کسی چیزی نگه و سوگند بخوره باید در این دین رو تخته کرد..اینها نیازی به توضح هم ندارد به گمانم...
4)آها اینجا معلوم میشه سمپاتی به اسلام عزیز و شیعه دارید یا دنبال حقیقت هستید!! اولین اشکال این هست که کتاب آسمانی شما از زبان خدا روایت های خاله زنکی میاورد و داستان حالا یا عسل یا با احتمال بسیار بیشتر عشق بازی جناب محمد....اشکال دوم این هست که ایشان به نفع خودش هر جا کم میاورده و خراب کاری میکرده آیه نازل میکرده...من یک بار دیگه هم گفتم،اینجا گفتمان درون دینی نیست که میفرمایید کجای این خلاف شرع بوده!!! این رفتار ایشان و این آیات نشان میدهد ادعای آسمانی بودن دین اسلام به طور کل مردود است..
حالا نفهمیدم کجای این کار ایشان و تهدید زن هایی که مچ محمد رو گرفته بودن اسمش شده اهمیت به خانواده؟ در ادیان دیگر مگر چه حرفی زده شده؟همین جوری کلی گویی کردن نشان میدهد سمپاتی عمیقی به اسلام دارید نه حقیقت یابی...
و البته دگراندیشان و لائیک ها هم اسلام واقعی رو همون مذهب سنی می دونند و شیعه رو یک فرقه ی انحرافی !
وقتی کسی یه چیزی تعصب داشته باشه و در عین حال قصد تظاهر به چیزی بکنه که بهش باور نداره سرانجام در یک قسمت هایی سوتی میده و باور واقعیش رو بیان می کنه
راستی این عسل یهویی از کجا اومد !
به این مفسران دینی باید اسکار ماست مالی کردن اهدا کنند !
یک روزی ملت ما آزاد می شود و این روز زیاد دور نیست. فرهنگ همیشه غالب می شود بر زور و ستم و قلدری!
"فریدون فرخزاد"
حالا چند وقت دیگه که گند عسل یه جور دیگه در میاد ، بعید نیست بگن داشته سرگین میخورده
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
با درود به دوستان با اجازه تون منم نظرمو عرض کنم.من فکر میکنم خود ایات سوره تحریم حتی بدون توجه به شان نزول خاصی مطلب رو خوب و روشن بیان میکنه . در این سوره مشخص شده محمد امر حلالی رو بر خودش حرام کرده در بعد سوگند یاد کرده که ان امر حلال را بر خود حرام کند در مرحله بعد قران گفته این سری بین محمد وزنش بوده. بنده وقتی اینها رو کنار هم میذارم این نتایج رو میگیرم. 1- بر خلاف نظر شیعه محمد معصوم نیست چون حلالی رو بر خودش حرام کرده و مورد سرزنش مثلا خدا قرار گرفته2- چون بر ترک ان امر سوگند خورده باید مسیله ای بسیار مهم در میان باشد چون انسان برای هر امری سوگند نمیخورد حتی خود قران هم با بکار بردن کلمه سر عمق اهمیت موضوع رو مشخص کرده. حالا ببینیم ایا این داستان عسل و ماریه کدامیک مطابقت بیشتری با ایات قران دارد: ماجرای عسل به نظرم بسیار سبک ومسخره است چون این چه پیامبریست که نمیداند عسل بد بو نمیشود یا بفرض هم بشود چگونه میشود محمد موقع خوردن بوی بدش رو نفهمیده در بعد اگر زینب این عسل بد بو را به او داده عقلا باید زینب رو سرزنش کند نه اینکه عسل رو بر خودش حرام کنه خود محمدی که تو قرانش گفته عسل شفا هست وسوره ای بنام نحل میاره انوقت میاد عسل رو بر خودش حرام میکنه؟؟!! یا بفرض عایشه وحفصه به او گفته باشند دهنت بخاطر عسل زینب بد بو شده اگه محمد عاقل باشه میره تحقیق میکنه یا از افراد دیگری هم از بوی دهنش سوال میکنه یا میره عسل زینب رو میگیره وبو میکنه ببینه ایا واقعا بد بو هست یا نه؟؟!! این چه پیامبری است که میدونه تو حرمسراش زنانش برای همدیگه وبد نام کردن همدیگه نقشه میکشند انوقت یک ذره شک نمیکنه که این هم نقشه است؟؟! در ضمن مگه ادعا نمیکنند محمد علم لدنی داشته وخدا باهاش در ارتباط بوده پس اینجا علم محمد کجا رفته که متوجه نشده؟؟ خب حالا بفرض که محمد گفته باشه عسل دیگه نمیخورم چه لزومی داشته قسم بخوره ایا این مسیله اهمیتی داشته که به خاطرش قسم بخوره وهمچنین در این ماجرا چه سری بوده که زنانش نباید به دیگران میگفتند مثلا فرض بگیریم زنانش میفهمیدند یا اصلا مردم میفهمیدند ایا مردم هم عسل رو بر خودشون حرام میکردند ؟؟! ایا نمیتونست بگه برای من حرام است ولی ای مردم برای شما حلاله؟؟!! اینم مثل امتیازات دیگه محمد نسبت به دیگران در مورد بیش از چهار زن داشتنش اختصاص زن هبه ای و عدم ازدواج زنانش پس از مرگش ووو اینها همه نشون میده که کار بیخ دارتر از این حرفا بوده !! لفظ سر نشون میده مسیله ای بوده که ابروی محمد در خطر بوده ومحمد برای اینکه این سر فاش نشه در کمال ذلت از زنش خواسته این سر رو فاش نکنه و قول داده که دیگه این کار رو تکرار نکنه ولی زنش باور نکرده پس محمد ناچار شده برای جلب اطمینان زنش قسم بخوره که همه اینها با ماجرای ماریه جور در میاد !! همچنین نشون میده محمد هر جا گیر می افتاده ایه از خودش صادر میکرده در ضمن نشون میده محمد فقط خودش براش مهم بوده اگر دقت شود ماریه همسرش بوده یا کنیزش بوده ومسلما محمد باید نیازهای روحی و جنسی او رو بر طرف کنه ولی محمد بدون اینکه این زن تقصیری داشته باشه صرفا برای حفظ ابروی خودش از این زن بیچاره مایه میذاره واو رو از حقوقش محروم میکنه!!
حیران گرامی ، لطفا با فونت پیش فرض بنویسید که خواندن برای دیگر کاربران آسان تر باشد. دیوید هیوم
هم‌اکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد
