ببینید جنگ و شرایط جنگی یک ادرنالینی به انسان میده که هیچ چیز دیگه جای اون رو نمیگیره! نمیدونم شاید این شرایط روانی باشه ، یعنی مثلا یک دفعه احساس وطن پرستی شدیدی به انسان دست میده که هروئین همچین احساسی نمیده! من چون خودم از این کله خریها کردم میدونم ؛ من اولین باری که توی شرایط جنگی قرار گرفتم سال ۲۰۰۶ جنگ اسرائیل و حزبالله بود ؛ اگه راسل همچین احساسی داره قابل فهم هست برا من حداقل ، ولی از خمینی دفاع کردن یک کمی عجیب بود!