اقتصاد که به هر حال اوضاع بهتری پیدا خواهد کرد! دست کم کشور بر میگردد به شرایط 14-15 سال پیشش و قبل از اعمال تحریمهای هسته ای که با اینکه حرکت رو به عقب هست ولی با در نظر گرفتن شرایط فعلی پیشرفت محسوب میشه!
چیزی که ریکتور گفت و من همونجا باهاش مخالفت کردم این بود که استدلال کرد که بهبود شرایط اقتصادی قدرت چانه زنی مردم با حکومت رو بالا میبره و از طریق این راه میشه ج.ا رو اصلاح کرد و جامعه رو به خواستهاش رسوند!
ایران در دوران رسمنجانی شرایط اقتصادی بدی نداشت! در دوران خاتمی هم به فلاکت امروز نیوفتاده بود! ولی قدرت چانه زنی مردم از امروزشون خیلی خیلی کمتر بود! آزادیهای اجتماعی که مردم داشتند به شدت محدود تر بود. داشتن ورق بازی جرم بود و کسی جرات نمیکرد این مساله رو علنی کنه! پا میشدیم میرفتیم با ترس و لرز یک ویدئو بتامکس اجراه میکردیم میشستیم توی خونه با ترس و لرز ممل آمریکایی میدیدیم! بعدش که ماهواره اومد تا اون موقعی که همه آسیا ست و ترکیه و ... رو با رسیور های وینرست درپیتی نگاه میکردند با ترس مضاعف! همون موقعها بود که یک دفعه ای ویدئو آزاد شد ماهواره شد جرم که هنوزم هست!!!
خلاصه اینکه شرایط اقتصادی بهتر در مورد ایران و جامعه ایرانی بر خلاف مثلهای قدیمی و عامیانه (عرب رو سیر نگه دار عجم رو گشنه تا صداش در نیاد) دقیقن برعکس عمل میکنه. فشار اقتصادی و شکم گشنه مردم بود که حکومت رو پای میز مذاکره کشوند و باعث امتیاز دهی شد نه شکم سیر مردم و وضعیت خوب اقتصادی!!!
این یک حقیقته که جمهوری اسلامی اصلاح پذیر نیست! کلی نهادهای مختلف زور میزنند و 1-2% شرایط رو بهتر میکنند! بعدش با یک حرکت سیستم 50% اوضاع خراب تر میشه. تمام دستاوردهای مدنی دوران خاتمی (اگر بشه اسمشون رو دستاورد گذاشت) توی همون 3-4 ماه اول دوران احمدینژاد دود شد رفت هوا! و زمانی که به آخرای دور اولش رسیده بود که همه میگفتند صد رحمت به رسمنجانی و نخست وزیر عَمام و کروبی و ... یعنی به قدری اوضاع یکدفعه ای خراب میشه که دوران خمینی میشه طلایی و نخست وزیرش میشه ناجی ملت!!! احتمالن اگر خلخالی زنده مونده بود یک دخیلی هم به پای اون میبستند و ازش تقاضای نجات از دست مموتی میکردند.
من فکر میکنم ریکتور جوون تر از اونی باشه که بتامکس و پاک کردن لاک دست دختران و زنان با سنگ پا و کیسه سوسک و اینها یادش باشه برای همین این طوری استدلال میکنه بهبود شرایط اقتصادی منجر به بیشتر شدن قدرت چانه زنی و وضعیت مدنی کشور میشه. به نظر من جمهوری اسلامی امروز ده ها برابر از جمهوری اسلامی اون دوران هار تر هم شده! به خاطر اینکه نسبت به اون زمان بیشتر طعم قدرت رو چشیده و همزمان بیشتر احساس خطر میکنه.