بسیار خوشحال خواهم شد اگر چندی از این آثار و بزرگان را معرفی بکنید و خودتان هم یک یادداشتی بر آنها بنویسید. من پیشتر هم گفته بودم که به آثار عصر روشنگری در آلمان به مراتب بیشتر از آثار همان عصر در فرانسه و انگلیس علاقهمند هستم. من از کانت، هگل(با او نتوانستم ارتباط برقرار کنم)، گوته، شیلر، فیخته(آثار او را مستقیم نخواندهام) و شلینگ چیزهایی خواندهام اما آنچه به طور جدی خواندهام کانت، شوپنهاور و صد البته نیچه است. با شما تماما موافقم که پستمدرنیسم و تمامِ روشنفکراناش تماما آن عصر درخشان را نادیده گرفتند و برای آنکه خود را از تاثیر آنها پنهان نگاه دارند ناچار به مهملگوییهای بی سر و ته شدند.