کافه دومگو

[Rationalist]

چه حمام زنانه ای است این پاتوق شب نشینی !
تنها در طی دو سه روز، حدود بیست صفحه به جلو رفته است!
برای فرد اجتماع گریزی چون من، چندان محیط دلپذیری نیست.
@مزدک بامداد ؛ از این رو پاسختان را در اینجا می نگارم.

"صمیمیت" از خوگرفتگی بر میخیزد. چیزی که با آن از بچگی بزرگ شده اید، هرچند ناکارآمد[١] و واپسمانده
هم که بوده باشد، همواره نزدیک تر و گرمتر و صمیمی تر بنگر میرسد. ولی کارآیی[٢] و کارآمدی[٣] ، یک چیز
فراویری (عینی) و اندازه گرفتنی است و نه چیز ویری[٤] (ذهنی) و پسندی ( سلیقه ای)

سخنتان درست است؛ ولی در مقصود اساسی ما، دگر سانی ای ندارد.
هنگامی که مقصود اساسی انتقال پیام با بیشترین صمیمیت، گرما و احساسات به مخاطب مورد نظرمان باشد؛ آنگاه کامل بودن یا نبودن زبانی که مخاطبمان آن را به خوبی درک می کند
چندان مهند نخواهد بود. زیرا آن زبان (ناقص)، بهترین ابزار فعلی ما برای ارتباط با مخاطبمان می باشد.

برای نمونه، هرگاه که من بخواهم صرفا برای مزدک بامداد نامه ای بنگارم، نسبت به شناخت شخصیتی، از واژگان و در گرو آن واژگان، مفاهیمی ویژه و خاص تری سود خواهم برد. تا هنگامی که بخواهم به طور عمومی و برای فارسی/پارسی زبانان مطلبی بنگارم.

[Alice]

چه حمام زنانه ای است این پاتوق شب نشینی !

زن‌ستیزی = نژادپرستی = کوته‌نگری = واپسماندگی etc.

[Dariush]

چه حمام زنانه ای است این پاتوق شب نشینی !

تنها برای لایک به این، لاگین کردم.

[undead_knight]

@Dariush

همانطور که پیشتر گفتم، آگاهی الزاما شناخت نیست!

در اینجا ما با گزاره‌‌هایی مواجه می‌شویم که با خود نوعی آگاهی را همراه دارند و می‌توان در موردشان گواه درخواست کرد و ارزیابی‌شان کرد

از اینجای حرفات حدس زدم که آگاهی رو در مرحله بالاتری از شناخت قرار میدی؟و اینکه آگاهی به خاطر داشتن گواه پدید میاد؟
یعنی آگاهی نوعی شناخت " درست " هست؟

[Dariush]

از اینجای حرفات حدس زدم که آگاهی رو در مرحله بالاتری از شناخت قرار میدی؟و اینکه آگاهی به خاطر داشتن گواه پدید میاد؟
یعنی آگاهی نوعی شناخت " درست " هست؟

این تمایز وجود دارند. یعنی این دو مرحله از دانستن وجود دارند وگرنه فرق تو که که کیفیات نظریه انیشتین را کم و بیش می‌دانی با خود انیشتین در چیست؟ شاید بتوان گفت آگاهی متعالی‌ترین نوع شناخت است.

[Rationalist]

آیا اینجا کسی به طور عمیق به فلسفه شوپنهاور پرداخته؟

[Dariush]

آیا اینجا کسی به طور عمیق به فلسفه شوپنهاور پرداخته؟

بسیار خرسندم که بالاخره پس از مدتها کسی از این فیلسوف معظم در اینجا یاد کرد. من علاقه‌ی فراوانی به شوپنهاور دارم و چندی پیرامون او همچون قحطی‌زده‌ها مطالعه کرده‌ام. اگر کتابی چیزی میخواهید برایتان معرفی یا همینجا آپلود کنم (انگلیسی هستند البته) و اگر مشتاق گفتگو هستید، یک ماهی فرصت دهید تا من وقتم آزاد شود و در خدمت شما باشم.

[Rationalist]

بسیار خرسندم که بالاخره پس از مدتها کسی از این فیلسوف معظم در اینجا یاد کرد. من علاقه‌ی فراوانی به شوپنهاور دارم و چندی پیرامون او همچون قحطی‌زده‌ها مطالعه کرده‌ام. اگر کتابی چیزی میخواهید برایتان معرفی یا همینجا آپلود کنم (انگلیسی هستند البته) و اگر مشتاق گفتگو هستید، یک ماهی فرصت دهید تا من وقتم آزاد شود و در خدمت شما باشم.

@Dariush البته که همه ی کتاب های شوپنهاورِ مایوس را می خواهم!
آیا ترجمه فارسی آنها را نامناسب می دانید؟! و لازم است دوباره ترجمه انگلیسی آنها را مطالعه کنم؟
من به عنوان یک موجود پَست بیولوژیکی، در جنگی درونی در خویشتن خویش، می خواهم از شما فلسفه بیاموزم!
پس اگر مایل هستید، و می دانید که چیزی می دانید؛ به پست های من در جستار هایم پاسخ دهید!
موفق باشید!


ضمنا؛

اما الان در مورد فیلم‌های تاریخی اینها را بهترین میدانم:
Gangs of New york

آخرین جمله DiCaprio را(به عنوان راوی) در انتهای فیلم به یاد دارید؟!

[Dariush]

@Dariush البته که همه ی کتاب های شوپنهاورِ مایوس را می خواهم!
آیا ترجمه فارسی آنها را نامناسب می دانید؟! و لازم است دوباره ترجمه انگلیسی آنها را مطالعه کنم؟
من به عنوان یک موجود پَست بیولوژیکی، در جنگی درونی در خویشتن خویش، می خواهم از شما فلسفه بیاموزم!
پس اگر مایل هستید، و می دانید که چیزی می دانید؛ به پست های من در جستار هایم پاسخ دهید!
موفق باشید!

درود؛
نخست آنکه شوپنهاور همه جا اکیدا توصیه می‌کند که کتاب‌های فلسفی را تا آنجا که می‌شود به همان زبانِ اصلی‌شان بخوانید. کلامِ شوپنهاور بسیار درخشان و ظریف است و این بیمی که او از بابتِ زائل شدنِ ظرافت‌های کلامی و مهم‌تر از آن شفافیتِ معناییِ اثر خویش داشت، بی‌جهت نیست و کاملا قابلِ درک است. او همه‌ی عمر، هنر و نبوغ خویش را برای کتابِ «جهان چون خواست و بازنمود» سرمایه‌گزاری کرد و تماما به او حق می‌دهم که از سرسری خواندن و کژ فهمیدنِ اثرِش در آینده عصبانی شود. از آنجا که شهامتِ بالایی در بیان اندیشه‌هایش داشت (اندیشه‌هایی که عمیقا در تضاد با جریان‌های نوی فلسفی در عصر او بود از جمله فلسفه‌ی هگل) و از آنجا که او سخنِ نداشته‌ی خویش را پشت عبارت‌پردازی‌های بی‌مغز پنهان نمی‌کند و هر آنچه که دارد را به روشنی و در نهایت شفافیت بیان می‌کند، قدری دشوار است که بتوان کسی را که فلسفه‌ی او را به آنچه که نیست تفسیر کرده توجیه کرد. اما به هر جهت کمتر کسی در ایران زبانِ آلمانی می‌داند و به ناچار باید با ترجمه‌های آن سر کرد. من توصیه میکنم تا آنجا که می‌توانید ترجمه‌ی انگلیسیِ این کتاب را بخوانید اما چون خواندنِ چنین کتابهایی نیاز به توانایی‌های بالا برای درک زبان انگلیسی دارند، ممکن است خواندن‌اش تبدیل به یک کابوس شود (چنانکه برای من تقریبا چنین شد!)؛ وفور استعاره‌ها، دشواری‌های کلامی، واژگانِ نامانوس و غریب و ضرب‌المثل‌ها که در زبان طنزآلودِ شوپنهاور فراوان یافت می‌شود، همگی باعث می‌شوند که شما به راحتی نتوانید این کتاب را به سادگی بخوانید. بنابراین در کنارِ آن، ترجمه‌ی فارسی آن را تهیه کنید. من ترجمه‌ی فارسیِ این کتاب را دیده‌ام که کار رضا ولی‌یاری‌ست؛ ترجمه‌ی خوب و بادقتی بود. اما ترجمه‌ای از روی ترجمه‌ی انگلیسی بود که خب همین خودش گویاست که چه خسران‌هایی احتمالا بر کتاب وارد آمده است.

[مزدك بامداد]

کتابِ «جهان چون خواست و بازنمود»

Die Welt als Wille und Vorstellung
http://www.schopenhauer-web.org/textos/MVR.pdf