هر رژیمی دارای پایه ها و ستون هایی است که بر دوش گروه های همسود ( مشترک المنافع) است. سپاه و ارتش و انیها، ستون هیچ رژیمی نیستند، بازوی آنها هستند . ستون رژیم جایی است که از آن ، پول و پشتیبانی مردمی میرسد. بی پول و بی مزد، سربازی برای رژیم جنگ نمیکند. ایدولولوژی ها هم روی پول استوار شده اند. اسلام را ساختند که پول پارو کنند.
بر این پایه، شیشه ی زندگی هر رژیم، در پولی است که در میاورد و نیروی هر ارتش، به اقتصاد زیرپایه ای آن کشور وابسته است.
برای نمونه در خود سوریه، داستان از آنجا آغاز شد که گروهی از ارتشی ها از ارتش سوریه بریدند، چرا که به گروهی که انها نمایندگی میکنند، پول خوب و درستی در سنجش با دار و دسته ی مافیای علویان نمیرسید. چرا نمیرسید؟ چون "کشور سوریه" درآمد های خود را "درست" میان گروه ها پخش نمیکرد، بویژه اگر درآمد کاهش یابد، لاشخور ها به جان همدیگر میافتند!