الف- نجاست مشركان: اكثریت قاطع فقهای شیعه از دیرباز تاكنون فتوا به «نجاست ذاتی» مشركان داده اند، حتی شماری ازفقهای متأخر و نیز معاصر كه حكم به «طهارت ذاتی» اهل كتاب داده اند، در حكم به نجاست ذاتی مشركان و بت پرستان تردیدی روا نداشته‌اند. بنابراین مشركان دقیقاً همانند نجس العین هایی چون شراب، خون و... بوده و احكام آنها را دارند. دلایل عمدة قائلین به نجاست ذاتی مشركان عبارتند از:
1) «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَ یقْرَبُواْ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـذَا»توبه/28
«ای كسانی كه ایمان آورداید: مشركان ناپاكند؛ پس نباید بعد از امسال، نزدیك مسجدالحرام شوند!».
حتی برخی بر آنند كه مشركان از سگ و خوک نیز نجس‌ترند، چرا كه در آیه به جای به كار بردن كلمه مشتق «نَجِس» ازمصدر (= نَجَس) برای توصیف آنها استفاده شده است، و این مفید مبالغه است. همانند اینكه برای توصیف عدالت بیش از اندازة كسی مثلاً گفته میشود: «زیدٌ عَدْل» یعنی زید سراپا عدالت است، زید یعنی عدالت، نه اینكه زید عادل است.
2) «كَذَلِكَ یجْعَلُ اللّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِینَ لاَ یؤْمِنُونَ» انعام/125
«این گونه خداوند پلیدی را بر افرادی كه ایمان نمی آورند، قرار می‌دهد».
پاسخ با گفت‌آورد