به عنوان اولین پستم در این انجمن
می خوردن و شاد بودن آئین منست / فارغ بودن ز کفر و دین ،دین منست
گفتم بعروس دهر :کابین تو چیست؟ / گفتا: دل خرم تو کابین من است
*****************
گر من ز می مغانه مستم،هستم / گر کافر و گبر و بت پرستم،هستم
هر طایفه ای بمن گمانی دارد / من زان خودم، چنانکه هستم هستم
نِشان‌ها:
آغازگر جُستار
نوشته اصلی از سوی ramin_
به دفترچه خوش‌آمدید گرامی
یکی از زیبا‌ترین چامه‌های خیام همین بود.
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه / وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست / کاین دم فروبرم برارم یا نه
نِشان‌ها:
آغازگر جُستار
یک "که" از بند دوم جاافتاده بود رامین جان:
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه - وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست - کاین دم که فروبرم برآرم یا نه
—مزدک بامداد
یادمه خونده بودم که خیام و ابوریحان هم در زمینه پارسیگویی کوششها کرده اند
هم‌اکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد
