
نوشته اصلی از سوی
مهربد
من فکر میکنم آنچه کاوه گرامی میگویند این است که اسلام در جایگاه یک چسب و اتحاد و اشتراک
موقتی (هر چند زورچپان شده)، در آغاز مایه شکوفایی بوده و سپس با پاگرفتن و پرزور شدن اسلام مایه تباهی و نابودی.
این را میتوان به چیزی مانند انقلاب اسلامی خودمان هم نگاه کرد که یکی دو سال نخستین آن
بسیار خوب و ارزانی بود، ولی سپس یک گشت واپسگرایی بدنبال آن آمد. به بیان دیگر نزدیک به 7 درسد انقلاب خودمان مایه شکوفایی بوده!
این پروسه برای اسلامیزه شدن همه ایران در آن زمان که زرتشتیگری و .. چیره بوده زمان بسیار بیشتری برده و
میتوانیم آن را چند سده در نگر بگیریم، که پس از آن کم کم دانش و خردگرایی جای خود را به جهل و یاوهگویی و خرافات داده.
در هر ریختی کارکرد چسبگین اسلام را نمیتوان رد کرد.