با باقی سخنانتون موافقم - فقط در این مورد به نظر من یک راه حل وجود داره خوشبختانه .نوشته اصلی از سوی Russell
احزاب در تبعید ما (اوپوزوسیون) خوشبختان تعدادشون از موهای سر هم زیاد تره و میشه با داشتن ساختار قانونی قوی امکان و اجازه فعالیت به همه ی اینها رو در ایران داد و بعدش هر کدومشون با درصد رای به دست آورده تعدادی کرسی را در مجلس کشور به دست میارند و الا آخر .
این طوری مردم ایران معنی کار کردن احزاب و عقیده های مختلف رو برای به ثمر رساندن یک هدف مشترک که همانا پیشرفت کشور و رفاه و آسایش مردم باشه درک میکنند و بعدش کم کم - احزاب تخمی مثل مجاهدین و ما هستیم و ... از دور خارج میشند و احزاب درست و حسابی جوانی بوجود میاند و کم و کم اوضاع پایدار میشه . در عین حال چون سیستم قدرت مطلقه رو دست حزب یا شخص خاصی نمیده امکان سوء استفاده یک حزب خاص خیلی کم میشه و بای جلوگیری از چنان فاجعه ای هم یک ارتش مقتدر که سراسر با مردم و خواست مردم است میتواند کودتاچیان و خائنین را سر جایشان بنشاند و اجازه ی در دست گرفتن تمام امور و تک حزبی کردن مملت و کنار زدن بقیه رو با روشهای غیر دموکراتیک و تقلب و ... رو نده .
به طور طبیعی بعد از چند سالی که این سیستم جا بیوفتد فکر تک حزبی کردن و گند زدن به نظام دموکراتیک کشور از سر همه میوفتد و همه سعی میکنند از طریق رای مردم و با در دست گرفتن کرسی های بیشتری در تمام کشور یا منطقه خودشون به قدرت برسند . مثل همین آلمان .
میمونه مساله فدرالیسم که خیلی ها موافقشن و خیلی ها مخالف . من نظری در باره اش ندارم ولی اگر تنها راه موجود باشه برای اینکه اقوام نا راضی و جدایی طلب را بدون اعمال خشونت و زور و کثافت کاری آرام کنیم تا کشور تکه تکه نشود باهاش مخالفتی ندارم .
پاسخ با گفت‌آورد