یک خوبی‌ای که این ویروس داشته بالا بردن تراز بهداشت همگامی بود. همه‌ی اینهایی که امروز
دنبال می‌کنند را من از سالها پیش خودم میکردم، پولی که دست می‌زنید، یا گوشی که روزانه با آن کار
میکنید از آلوده‌ترین چیزها است و هربار که برمی‌گردید خانه نیاز به شستشو با الکل دارد + لپتاپ.
دست دادن هم یکی از عادت‌های است که من بیشتر زمان‌ها با بی میلی انجام می‌دهم، بغل کردن دوستانه همیشه
بهتر است و حس بهتری هم می‌دهد، روشن نیست چرا باید دستی که به هزارجا می‌خورد را بفشاریم و سپس ناخوداگاه به
چشم و دهان و.. بزنیم.
از یکسو هم ولی فزاده‌روی در اینها سیستم ایمنی تن را در دیرزمان سست می‌کنند، ولی از نگاه فرگشتین، با سبک زندگی
امروزین نیاز به وسواس بیشتری هست. ما در تیره‌ی ۱۰۰ تنه دیگر زندگی نمی‌کنیم و سیستم ایمنی شما مرزمند به زیست‌بوم
کوچک شما دیگر نیست. دستی که می‌فشرید می‌تواند بیماری را از آنسوی زمین با خود آورده باشد و این امر گویا از گنجایش
سیستم ایمنی فراتر می‌رود. هر چه باشد این زیست‌بوم نوین همه جوره بار بیشتری به آدم می‌دهد، هم نوری، هم آوایی، هم
پتوژنی، هم داده‌ای...
وسواس ازینرو در اینکه چگونه دست می‌دهیم، چه داده‌هایی را روزانه به خودآگاه امان راه می‌دهیم و بسیاری دیگر نیازین اند.
پاسخ با گفت‌آورد