درود دوستان.
اکنون که سخن از شبکههای اجتماعیست، بگویم من سری به انجمنهای دیگر از جمله
هممیهن زدم و تنی چند از دوستان قدیمیمان در اینجا را آنجا شناختم. برخی از مطالب
براستی موجب شگفتی بودند!
درود دوستان.
اکنون که سخن از شبکههای اجتماعیست، بگویم من سری به انجمنهای دیگر از جمله
هممیهن زدم و تنی چند از دوستان قدیمیمان در اینجا را آنجا شناختم. برخی از مطالب
براستی موجب شگفتی بودند!
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
آیا ترامپ ویزای آمریکا رو برای افغانیها حذف کرده؟
یادش بخیر چه روزایی اینجا داشتم همیشه همینطور خلوت بود ولی الان خیلی خلوت تره :(
با درود.
چند ماهی هست که تو این فروم میچرخم و بحثهای قدیمی بین کاربرها رو میخونم. چرا اینقدر باید دیر آشنا میشدم؟ چندین سال پیش با زندیق آشنا شدم، اما با اینجا نه. بحثهای فوقالعادهای که اینجا انجام شده و من ازش استفاده کردم بهعنوان مهمان، آخرش به اینجا کشید که دیدم بیانصافیه اگر تشکر نکنم. هرچند توی فروم انگار دیگه هیچکس نیست و شاید هم هیچکس این پست رو نخونه، ولی وظیفه خودم دونستم تا همین تشکر خشک و خالی رو از «همه» کاربرهای اینجا داشته باشم. اسم هم از کسی نمیبرم، که نگرانم اسم کسی جا بمونه.
چرایی خلوت شدن فروم رو نمیدونم؛ شاید مشغلهها، بالاتر رفتن سن، غم غربت، و قطع امید از این مردم ایران باعث این جداییها شد. بااینحال، امیدوارم حاضرین به غایبین برسانند که هنوز هم در ایران فلکزده هستند کسانی که دغدغههای جدی پیدا کردن؛ مخصوصاً از اتفاقات دیماه به بعد. گرچه نمود این دغدغهها رو در توییتر فارسی میبینیم که منتهی شده به فحاشی، رتوریک آرمانگرایانهی ناچهگواراها، آه کشیدن از نوستالژیهای زمان شاه و سوگنامه در فقدان کسایی که از دیار وجود به دیار عدم شتافتند. اما گرگها خوب بدانند در این ایل غریب گر پدر مُرد، پسری هست هنوز.
نه فقط خودم، بلکه یکی از دوستانم هم بهعنوان مهمان وارد اینجا میشد و استفاده میبرد و مطمئنم اون هم اگر بود، از همگی تشکر میکرد.
شوربختانه من توی این ایام نه روضهخوان خوبیام و نه همان رتوریک آرمانگرایانه و سوگنامههای آنچنانی ادبی بلدم بنویسم. همین متن ساده رو بهعنوان تشکر و Tribute از ما پذیرا باشید.
با آرزوی بهترینها،
داروین پشت و پناهتان
Mehrbod (09-18-2018)
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
Thanks (09-18-2018)
هماکنون 17 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 17 مهمان)