اتفاقن من جلوی دوست و همکار روزه دار خیلی با اشتها تر غذا میخورم به چند دلیل:
1. میخواهم بهش یاد بدم که همونطور که او میل داره نخوره، من میل دارم بخورم و این به اون مربوط نمیشه.
2. دوست دارم بهش یادآوری کنم که میتونه آزاد و رها زندگی کنه و مثل ما آدمهای نرمال و عادی زندگی راحتی داشته باشه.
3. دلم میخواد بهش یادآوری کنم که انسان طوری فرگشت داشته که روزی به چند وعده غذا نیاز داره. انسان کروکودیل نیست که یکبار غذا بخوره و چند روز نخوره.
4. میخواهم با دیدن و تحریک شدن و نخوردن، ثواب اخروی بیشتری نصیبش کنم.
5. اگر نباشه و نخواد که فایده نداره. باید ببینه و بخواد بعد جلوی خودشو بگیره. درست مثل فرقی که بین مجرم زندانی با مجرم آزاد هست. یکی چون زندانیه نمیتونه مرتکب جرم بشه، نه به این دلیل که اصلاح شده.
پاسخ با گفت‌آورد