امروزگرایی و زنان
در نگارهی بالا اگر خوب بنگرید، در پیشههای لیست شده زیر درسد زنان از سالهای 1975 تا 1995 کم و بیش یکسان مانده است:
- Operators, fabricators, and laborers (منشیتلفنی، سازندگی، کارگری)
- Handlers, equipment cleaners, helpers, and laborers (پاکسازی، رسیدگی، کارگری)
- Transportation and material moving occupations (پیشههای ترابریک (جابهجایی مواد))
- Machine operators, assemblers, and inspectors (کار با ماشینآلات سخت و سرهمبندی)
- Farming, forestry, and fishing (کشاورزی، جنگلبانی، ماهیگیری)
- ...
ولی در پیشههای زیر افزاینده بوده و نزدیک به 50 درسد و یا بیشتر پیشهها را زنان از آن خود کردهاند:
- Managerial and professional specialty (مدیریت و تخصصهای حرفهای)
- Executive, administrative, and managerial (مدیریت اجرایی، مدیریت اداری و مدیریتی)
- Professional speciality (تخصص حرفهای)
- Technical, sales, and administrative support (فنآوریک، بازاریابی و پشتیبان مدیریتی)
- Technicians and related support (فنآورها و پشتیبانی وابست
- Sales occupation (بازاریابی)
- Administrative support, including clerical (پشتیبان مدیریتی + دفترداری)
همچنان که میتوان دید، تقریبا بار همه کارهای سخت و دستی را مردها یک تنه به دوش میکشند. تنها کارهای سادهای مانند دفترداری/منشیتلفنی
و یا پیشههای حرفهای که پردرآمد و از گونه پژوهشی/آزمایشگاهی هستند را زنها گرایش به کارگُماری دارند، که البته به خودی خود چیز بدی نیست.
ولی در راستای نوشتار بالا "آیا زنان میخواستند براستی بیرون رفته و کار کنند؟" میتوانیم ببینیم که اگر شرایط را به گذشته برگردانده و به جای کارهای آسان و خواستنی مانند مدیریت،
شرکتداری، بازریابی و ... کارهای سخت و دستی مانند کارگری، کشاورزی و ساختمانسازی را بیاوریم، گرایش زنان به کار کردن به مانند گذشته بسیار اندک شده و به 0 میگِراید.
پاسخ با گفتآورد