گفتگوهایی پیرامون مدرنیته و سنت

[Mehrbod]

همین الان هم دارو برای تنش‌های عصبی اینچنینی
وجود دارد، اما چرا برای درمان چنین مواردی از آنها
استفاده نمی‌شود؟و یا اگر می‌شود چرا ما همچنان
شاهد اینها هستیم؟ دلیل واضح است، مدرنیسم
توان تلورانس بالایی دارد و می‌تواند تا مدتها و آنچنان
که گندش بطرزی غیرقابل ندیدن بالا نیاید، مساله را
نادیده بگذارد و با آن سر کند. بیمار عصبی اینچنینی
بیمار می‌ماند، چرا که نه خودش و نه جامعه او را
بیمار تشخیص نمی‌دهد؛ پیشرفته‌ترین داروها
و معالجه‌ها نیز در این حالت ناکارآمد خواهند بود.

PlayStation اینجا خودش یکی از همان داروها به شمار میرود که زیردسته‌یِ داروهای سرگرمی‌ساز / entertainment باشد.
این تولرانس و برتافت بالا نیز همان است که امروز خواستنی به شمار میرود, هر چیز و همه چی خوب است تا
زمانیکه "خشونتی" در کار نباشد. نمونه‌هایِ آمده‌ در YouTube هم تا اندازه‌یِ خوبی پذیرفته‌اند چون هنوز خشونت‌شان جدّی نشده.

یمار عصبی اینچنینی
بیمار می‌ماند، چرا که نه خودش و نه جامعه او را
بیمار تشخیص نمی‌دهد؛

روشن است بیمار عصبی در سیستم تکنولوژیک بیمار و "مختل" دیده
میشود و این همه روانشناس و روانکاو سرگرم درمان همین‌ها میباشند.

نکته‌یِ بجامانده اینجا است که خود سیستم پدیدآورنده و علّت آغازین این "اختلال‌ها"ست.