در اینکه نوشته یکدست و زیبا خواندن را لذتبخشتر میکند گمانی نمیرود,
ولی تا آنجاییکه میدانیم اینجا فاروم است و نیازی به اینگونه یکدستی ندارد.
به بیان دیگر, ما اینجا آمدهایم که با دیدگاه دیگران آشنا شده و گفتمان کنیم
و نه آنکه اندیشههای یکجور و همسان که به قلم یک نویسنده باشند را بخوانیم.
هر آینه, کسی کسی را وادار به خواندن نکرده و اگر کسی دوست دارد نوشتههای خود را
رنگی رنگی و کوچک و بزرگ بنویسد نبایستی کوچکترین قانونی برای آن تراشید, چرا که:
- اگر هدف نویسنده گفتمان است: کسی نوشتهاش را از روی نازیبایی نخوانده و گفتمانی انجام نمیگیرد.
- اگر هدف نویسنده اسپم است: کسی نوشتهاش را از روی نازیبایی نخوانده و به قبای کسی برنمیخورد.
- اگر هدف نویسنده برهم زدن گفتگو است: که قانون خودش را دارد و نوشتهاش جابهجا یا پاک میشود.
پس تنها سودی که این قانون نو آورده این است که از روی میل و سلیقه شخصی نوشته
کسی را که دوست داشته رنگ و لعاب زیاد به آن بدهد را پاک کرده و نویسندهاش را تهدید کنیم.