نِشان‌ها:
درست این گزاره است:نوشته اصلی از سوی سارا
می‌گمانم, پس میاندیشم, پس هستم.
نخست از «گمانیدن (= شک کردن)» میاید.
دیگر اینکه شما دستور زبان را با شناخت‌شناسی (epistemology) جابجا گرفته‌اید.
سوم اینکه این دریافت دکارت نادرست بوده (یک کژدریافت) و با این گزاره تنها
میتوان گفت که "یک چیزی که میگماند پس میاندیشد, هست (= exists), و این چیز به نگر میاید «من» باشم".
به دیگر زبان, دکارت کیستی (هویت) را نافرنودانه (illogically) پیش‌انگاشته است.
بجای وادادن در برابر واقعیت تلخ، بهتر است آدمی بكوشد كه واقعیت را بسود خود دگرگون كند و اگر بتواند حتی یك واژه ی تازی را هم از زبان شیرین مادری خود بیرون بیندازد بهتر از این است كه بگوید چه كنم ! ناراحتم! ولی همچنان در گنداب بماند و دیگران را هم به ماندن در گنداب گول بزند!!
—مزدک بامداد
kourosh_bikhoda (09-24-2015)
سلام
بنده می توانم جوابتان را بدهم ولی هیچ نمی گویم! چون شما هم تاکنون جوابی به سوالاتم ندادید:(
فقط یک چیز را می گویم آنهم از قول سید عباس معروف ولیعهد دکتر فردید در ایران :
افسون هستی ما افسانه بُد معارف
دلدار شیوه ای کرد پنداشتی که هستی
نِشان‌ها:
به این میگویند سفسته‌یِ محّمدین, چون به محمد هم گفتند فرجود بیاور, گفت نمیاورم, چون بیاورم هم ایمان نمیاورید ..!
فرجود. [ ف َ ] (اِ) معجزه و اعجاز و اعجازخلاف عادتی است که از انبیا و کراماتی که از اولیا به ظهور میرسد. (برهان ) .
—مزدک بامداد
kourosh_bikhoda (09-24-2015)
بخدا که می توانم جوابتان را بدهم از همان فلاسفه ی غیر مسلمان هم برایتان رفرنس بیاورم ولی نمی خواهم تا پاسخم را نگیرم پاسخی نمی دهم!!
هم‌اکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد