گفتگوهایی پیرامون مدرنیته و سنت

[Mehrbod]

شما به انسان می‌آموزید که می‌تواند آنچیزی بشود که خودش
را به هراس خواهد انداخت؛ من طرفدار آن آموزه‌ای هستم که
«شدن» را به او تعلیم دهد و نه «بودن» را. از این منظر است
که شرارت می‌تواند مهربان‌ترین مادرها شود. او تصویری اینچنین
مبالغه‌آمیز از انسان نمی‌سازد، تصویر را بدون مات‌شدگی
پیش چشم‌اش به نمایش می‌آورد و در نهایت تصمیم را
به او وامی‌گذارد. خیر و شر را از پرده به زیر کشیده و انسان
را یاری می‌دهد که حقیقت را بسازد.

این شیوه‌یِ نگرش — تا اندازه‌‌ای نیچه‌گرایانه — بگونه‌ای چیزی بیشتر از همان کشتی کودنان نیست. هراس از شدن بجای بودن هراسی
سراسر بجاست و در نگاه بهتر, این تکنولوژی است که امروزه جسورانه پیش میتازد و
همه‌چیز و همه‌کس را همراه با خود به چیزی دیگر و روزافزون پلشت‌تر, می‌شـَـواند.

هایدگر بوارونه‌یِ نیچه از کسانی بود که نیمچه نگاهی هم به همین بودن داشت و این پرسش بجا را میکرد که انگیختار
(علّت) همه‌یِ این شُدن‌ها, از این نقطه‌ به آن نقطه‌ رفتن‌ها و رویهمرفته همه‌یِ این جوش و خروش‌هایِ جهان امروز از برای چیست.