فیلم اودیسه فضایی استنلی کوبریک را برای بار دوم به تماشا نشستم.
فیلم بیشک از شاهکارهای سینمایی است، بعید است در خلال سکانسهای
این فیلم در دل خویش زمزمه نکنید که «چطور چنین فیلمی میتواند محصول
سال 1968 باشد؟». فیلم سرشار از سکانسهای بسیار بدیع و جذاب است، اگر
چه برای مخاطب عام مواقع زیادی احتمالا کسلکننده خواهد بود.
با دیدن این فیلم به تاثیر و نفوذش در سینمای فضایی پس از خود پی خواهید برد.
بخشهایی از فیلم Interstellar به وضوح تحت تاثیر این فیلم بودند.
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
این فیلم رو ببینید: Enter the void
ساخته ی gasper noe
این گسپر کلن تا حالا چهارتا فیلم ساخته. همشونم خیلی خوبن ولی من به خاطر جانکی بودنم (از آرمانهای امام خجالت کشیدم) این رو بیشتر دوست دارم.
اگه اهل سینما هستین واقعن حیفه که اینو نبینین یا اصن گسپر نوئه رو نشناسین.
نکته: منتقدا با این بیچاره زیاد خوب مدارا نمیکنن، چون موضوعات فیلم هاش بشدت خارج از عرف معمول فیلم سازایه.
هماکنون 1 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 1 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفتآورد