نوشته اصلی از سوی
Nilftrondheim
https://www.foresight.org/nano/Ecophagie.rtf
:Nanotechnology-
تصور کنید هر آنچه رد سطح کره زمین وجود دارد یعنی سطح دریا های آزاد 50km-/+ لاشه و مدفوع و چوب است و نانوماشین ها باکتری و قارچ هستند! نانوماشین هایی که قابل تولید مثل داشته باشند میتوانند به سرعت و تصاعدی مواد را تجزیه کنند و به کار گیرند. حیات در صدر خوراکی های خوشمزه قرار دارد زیرا که سرشار از عناصر مفید (کربن) بافر دمایی (آب) و انرزی (چربی/کربوهیدرات) هستند! رابرت فریتاس در سند فوق مختصر و مفید این فرایند را تحلیل میکند. در آخر تنها چیزی که میماند توده ای عظیم از نانوماشین است که به عنوان سناریوی grey goo شناخته میشود.
باز هم سخن شما همراستای دیگر سخنان آورده‌یِ این جُستار بود و درست هم گفتید. من تنها به یادآوری
این نکته بسنده میکنم که سخن در اینجا این نیست که کار از بیخ ناشدنی ست, بساکه سخن بیشتر این میباشد:
در عمل کمابیش ناشدنی است: زیرا پیشرفت تکنولوژی نه همگون (تنها شما نانوتکنولوژی نمیسازید, ده‌ها
هزاران پژوهشگاه دیگر هم دارند میسازند) است و نه راستا‌پذیر (ب.ن. بجز نانوتکنولوژی, ابرهوشواره هم آنور دارد ساخته میشود).
نانوتکنولوژی در حقیقت شانس کنترل‌پذیری بسیار بالاتری از ابرهوشواره دارد, زیرا در خود طبیعت اگر بنگریم هماکنون
بیشمار گونه و باکتری می‌زیند که اینها هیچکدام از کنترل بیرون نرفته‌اند. ما پشه‌ای نمیبینیم که پیوسته زاد و زای کند و
همه‌یِ بُنمایه‌ها را تا ته بگسارد (بوارونه‌یِ سناریوش آورده), و ازینرو در اینجا میتوان با واکاوی ِ این نمونه‌هایِ از پیش
فرگشته (evolved), ریسک را تا یک اندازه‌یِ خوبی پایین آورد, ولی همچنان, دو اصل دیگر پابرجا میمانند:
١- شما تنها کسی نیستید که در این زمینه می‌پژوهید.
٢- بجز نانوتکنولوژی, بیشمار تکنولوژی دیگر نیز دارند نوآوری میشوند که اینها همدیگر را میپوچانند (they cancel out one another).
پاسخ با گفت‌آورد
آغازگر جُستار
