اثرات اقتصادی این توافق میتونه ایران رو از جا بلند کنه و اقتصاد ورشکسته ما رو یک بار دیگه رونق بده. این توافق چیزیه که ایران بعد از دست و پا زدن در بحران های اقتصادی مجبور به پذیرشش شده. من با نظر راکتور در مورد تبعات اقتصادی کاملن موافقم. ولی در مورد سایر آثارش تردید دارم. چرا؟
چون اولن این توافق همونطور که گفتم نتیجه فشار کمرشکن اقتصادی بر نظام ایران بوده. وگرنه هیچ منطق و دلیلی برای سر عقل آمدن حکومت آخوندها وجود نداشته بود. فقط از طریق فشار اقتصادی و بستن راه ها درآمد دولت میشد ایران رو سر میز مذاکره به نرمش وادار کرد. و البته منکر این هم نیستم که ایران هم با هوشمندی خاصی، موقعی رفت سر میز که دستش هم از نظرپیشرفت صنعت هسته ای خودش و هم از نظر ریشه دواندن در منطقه پر بود و قدرت چانه زنی بالایی داشت.
دومن این یک توافق ایدئولوژیک نیست. این یک معامله اقتصادیه. تعهداتی دادند و در ازاش تعهداتی گرفتند. قرار نیست دیگه ایران بشه دست راست امریکا در منطقه. دلیلی هم وجود نداره. حکومت ایدئولوگ ج.ا اصلن علاقه و مهمتر از اون جنبه این روابط رو نداره. جواب میلیون ها بسیجی و حقوق بگیر نظام رو کی میده؟ همین الانش هم خامنه ای در مورد توافق با زبان کنایه و غیرمستقیم صحبت میکنه. چه رسد به اینکه پای همکاری های فراتر به میون بیاد.
از یک نظر ولی این توافق آینده خوبی رو میتونه برامون ترسیم کنه. با وجود دلایل زیادی که برای عدم سر عقل آمدن نظام در ذهن دارم ولی تصور یک مذاکره مستقیم با امریکا و غرب اون هم بعد از 36 سال خودش خیلی امید بخشه. یادمون باشه که ج.ا هتا در اوج جنگ عراق در حالیکه جنگنده های ایران زمینگیر شده بودند حاضر به مذاکره با امریکا نبود. اصلن اشتیاقی از خودش نشون نمیداد که بابا بالاخره چندتا موشک فینیکس بگیریم ازشون! بنابر این خود همین مذاکرات یک نشونه مثبه.
به هر حال دور از ذهن نیست که باز هم در سایر موارد همکاری کنند. همین الان هم آدم های نظام مثل رفسنجانی از همکاری با امریکا و هتا گشایش سفارت صحبت کردند. هرچقدر هم این گفته تخیلی باشه ولی همین گفت و شنودها به مرور زمان قبح قضیه رو از بین میبره و میتونه به تدریج به خواست جامعه تبدیل بشه. یادتون باشه تا همین دو سه سال پیش هسته ای هم خودش یک تابو بود. کی جرات داشت از مذاکره در مورد هسته ای صحبت کنه؟ هسته ای خط قرمز نظام بود. امثال زیباکلام بودند که راه به راه هر روز در روزنامه ها مقاله می نوشتند، مناظره میرفتند و کم کم این خواست رو عمومی کردند. حالا میبینید که تمام اون هسته ای مسته ای ها مالیده شد رفت. احمدی نژاد ماهی یکبار یک دستاورد هسته ای رو میکرد. در همون سال دوم سوم ریاست جمهوریش اعلام کرد ایران به جمع دارندگان فناوری هسته ای پیوست. حالا چی شد؟ همش پرید.
اینه که من در یک وضعیت دوگانگی و تردید قرار دارم. مثل ری اکتور عزیز خیلی خوشبین به آینده سیاسی نظام نیستم ولی در مورد اقتصادی بسیار خوشبینم. روحانی باید نشون بده که میتونه از دستاوردهای اقتصادی این توافق نگهداری کنه و این فرصت تاریخی رو بعد از سال ها غنیمت بدونه.
پاسخ با گفتآورد