شعر رمضّان

دهان ها عفن
بی مسواک
همه کان ها گشادان است!
وگر دست محبت سوی کس یازی
شوی زودی پشیمان:
چون نفس بد بوست!
چون خورده است تا حلقوم
ذخیره‌ی آخرت مر،‌ کشته خود را
معده‌ی بیچاره نالان است.
رمض-ضان است!
-شعر از استاد خفقان