آغازگر جُستار
ذكر مصيبت حضرت اباعبدالله بعد از تولد تا پيش ازشهادت
1- گريه حضرت ختمي مرتبت ( صلي الله عليه وآله) برامام حسين( عليه السلام)
درهنگام تولد حضرت امام حسين ( عليه السلام ) خداوند به جبرئيل امرفرمود تا به همراه هزاران هزار ازملائك به زمين نازل شوند و بر پيغمبر( صلي الله عليه وآله) تهنيت گفته و او را از شهادت فرزندش مطلع ساخته وتسلي دهند .
(( بحار، ج43، ص249))
هنگاميكه امام حسين ( عليه السلام ) متولد شد او را درپارچه سفيدي پيچيده و نزد پيغمبر ( صلي الله عليه و آله ) آوردند . حضرت رسول ( صلي الله عليه و آله ) درگوش او اذان و اقامه گفتند و بدو نگاه كرده و ميگريستند و فرمودند خدا لعنت كند قاتل تو را . خدا يا من حسين وهركس كه او را دوست دارد دوست دارم .
(( بحار، ج44، ص250 وامالي طوسي ، ج1، ص377))
بارها و بارها مراسم عزاداري حضرت سيدالشهدا ( عليه السلام ) توسط پيامبر ( صلي الله عليه و آله ) بر پا شد از جمله در سفري حضرت در بين راه ايستادند : و فرمودند( انالله وانااليه راجعون ) ما ازآن خدائيم و به سوي او باز مي گرديم و گريستند .
اصحاب علت گريه ايشان را جوياشدند حضرت فرمودند : جبرئيل مرا خبر داد حسينم را درزميني نزديك شط فرات بنام كربلا سرمي برند و گويا مي بينم كه سر او را براي يزيد ملعون هديه برده و خاندان او را اسير كرده و سوار بر شتر ساخته و شهر به شهرمي گردانند .
هنگاميكه حضرت ( صلي الله عليه و آله ) از سفر بازگشتند درحاليكه حزن و اندوه بسياري رخساره مباركشان را فرا گرفته بود ، دست امام حسين ( عليه السلام ) را گرفته و بالاي منبر رفتند و درحاليكه دست راست خود را بر سرامام حسن ( عليه السلام ) و دست چپ را برسرامام حسين ( عليه السلام ) گذاشته بودند فرمودند :
خدايا محمد ، ( ص) بنده و پيغمبر توست و اين دو از بهترين عترت من هستند ، و بهترين فرزندان من ، بدرستيكه جبرئيل مرا خبر داد كه حسنم را به زهركشته وحسينم را با شمشيرشهيد ميكنند ، اي خدا شهادت را برايشان مبارك گردان و حسينم را سيدالشهدا قراربده و بركت وغفران خود را از قاتلين او دورو جايگاهشان را جهنم ساز.
حضرت علي ( عليه السلام ) ميفرمايند : دراين هنگام صداي ناله و گريه اهل مسجد بلند شد پيغمبر( ص) فرمودند: اي مردم بر او گريه مي كنيد ولي او را ياري نميكنيد ؟ خدايا تو ياور او باش اي مردم من دو چيز گرانبها و وزين را در ميان شما به يادگار ميگذارم اولي كتاب خدا و ديگري عترتم را . آگاه باشيد كه درقيامت ازاين دوازشما سوال خواهم كرد مبادا درقيامت نزدمن آئيد درحاليكه به عترتم ظلم روا داشته ايد .
(( بحار، ج44، ص247و 249 ومثيرالاحزان ، ص9،10 ولهوف ص7،9))
پيامبراكرم ( صلي الله عليه وآله ) بارها و بارها گلوي امام حسين ( عليه السلام) را ميبوسيد و گاهي به اميرالمومنين( عليه السلام ) مي فرمود : او را نگاه دارسپس تمام بدنش را ميبوسيد و مي گريست و مي فرمود : من موضع شمشيرها را ميبوسم
گاهي او لب ودندان او را ميبوسيد و مي گريست گويا او نيز ميديد كه چوب خيزران با لب و دندان چه ميكند .
حضرت رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله ) درتمام عمرودرهمه جا ذاكرمصائب امام حسين( عيله السلام ) مي شد و حتي درهنگام احتضار نيز او را در سينه خويش چسبانيد و درحاليكه مي گريست فرمود : مرا با يزيد چه كاراست خدا او را لعنت كند پس از گفتن اين كلمات ايشان ازهوش رفتند پس ازمدتي كه بهوش آمدند دوباره امام حسين ( عليه السلام ) را بوسيدند و فرمودند حساب كشندگان تو درنزد خدا با خود من است.
(( بحار، ج44، ص266 ومثيرالاحزان ص12))
و درجائي ديگرنقل شده است روزي اميرالمومنين علي ( عليه السلام ) خدمت پيامبر اكرم(صلي الله و عليه وآله ) شرفياب مي شوند و حضرت رسول اكرم ( صلي الله عليه وآله ) را گريان وغمناك مشاهده ميكنند پس حضرت علي ( عليه السلام ) علت اين امر را جويا ميشوند و پيغمبر( ص) ميفرمايند : يا علي جان جبرئيل مرا باخبر ساخت كه فرزندم حسين را ميكشند و براي من قدري ازتربت مدفنش را آورد و چون من ا ين خاك را بوئيدم بي اختياراشك از چشمانم جاري شده ، اسم آن سرزمين كربلاست .
پاسخ با گفت‌آورد