چطور میشه زندگی ای داشت که عالم و آدم به تخمت هم نباشه!؟

[kourosh_iran]

بنظر من یکسری حرف‌هایی که زدی رویا پردازی بود.

مثلا؟

هر آدمی هم میتونه سروتمند باشه، همسر و بچه داشته باشه اینها مشکل اساسی نیست، البته هر کسی هر جور عشق کنه همون جوری زندگیشو میچرخونه یکی مثل خودت دوست داره عزب بمونه. باز هم میگم اینها راه حل درستی برای زندگی مرفح و رویایی نیست. هر جوری هم بخوای زندگی کنی آخرش چه بخوای چه نخوای کون هممون پاره‌ست.

هرچیزی هزینه و بهایی داره. ثروتمند شدن هم ممکنه ولی هزینه های خودش رو داره. اغلب کسانی که میرن دنبال پول دیگه به این زودیها و به این سادگیها از این هدف و راه رهایی ندارن. من دیدم که میگم. هم عقلم میگه و هم تجربه و هم نمونه هاش رو دیدم. معمولا باید بین چند شاخه و روش اصلی زندگی، یکی رو انتخاب کنی. نمیشه چندتا راه رو با هم رفت. البته این امر مطلق نیست گاهی هم شاید بشه، ولی معمولا و از نظر آماری نمیشه روش حساب کرد.

درمورد اینکه نمیشه به رفاه رسید هم که نمیدونم منظور و تعریفت از رفاه دقیقا چیه، ولی من چاره ای نداشتم یا اینطور بگم که بعنوان یک حداقل بهش نگاه کردم، نه اینکه بگم به رفاه رسیدم، ولی حداقلش گرفتار خیلی کون پارگی ها و تجربیات و اجبارهایی که در زندگیهای دیگران دیدم و میبینم نشدم تاحالا. یا باید کم بخوای و با حداقل ها قانع بشی و یا اینکه بزنی توی مسیر پول و رقابت و زندگی های کلیشه ای عامه و انتظار کون پارگی رو هم داشته باشی! البته قدرتهای اصیل و درونی تاحدی استثناء هستن که در این مورد قبلا صحبت کردم و تاپیک و مطلب دادم به همین خاطر. قدرتهای اصیل و درونی خوبیش اینه که خواص برتری دارن مثل عدم محدودیت و عدم نیاز به منابع خارجی و مالی خاص و گسترده، و تا هر حدی که خودت بخوای و اراده و همت و جدیت و استعدادش رو داشته باشی میتونی ازشون بهره بگیری. نمونش مثلا علم و فناوری. مثلا من سالهاست تقریبا روزی ازم نمیگذره که یک یا چند مقالهء ویکیپدیا رو نخوندم و چیزهای جالب و مفیدی یاد نگیرم. نه کسی میتونه جلوم رو بگیره نه پول و منابع زیادی میخواد که در دسترس بیشتر افراد نباشه و نه سرش دعوا و رقابت و درگیری خاصی هست. همینطور در زمینهء جسمی و تفریحی هم انسان میتونه از قدرتهای اصیل و درونی استفاده کنه که راحتی و لذتی رو که خیلی ها با توسل به منابع و قدرتهای برونی و دست دوم میبرن، صرفا با افزایش قدرتهای اصیل و درونی خودش بدست بیاره. خیلی هم راحتتر و در دسترس تره، ولی طبیعتا به درد آدمهای سطحی و عجول و کم اراده نمیخوره. یه مثال میزنم. مثلا شما اگر آدم ضعیفی باشی از نظر جسمی، باید رخت خوابت جات گرم و نرم و راحت باشه پرقو باشه دمای هوا تحت کنترل کامل و ایدئال باشه تا شب خواب خوبی داشته باشی و لذت ببری، ولی اگر آدم قوی ای باشی مثلا بخصوص رزمی کار و اینها باشی اینقدر نیازی نداری که شرایط محیطی ایدئال باشه تا خواب راحت و لذت بخشی داشته باشه و توی یه شرایط معمولی و حتی تاحدی نامطلوب هم میتونی خواب کم و بیش راحت و لذت بخشی داشته باشی، چون قوی هستی چون بخش بیشتری از قدرتت منابعت در درون خودته. اینا که میگم تئوری و شعار نیست بلکه خودم عملا تجربه و تست کردم و لمس کردم که میگم. ضمنا این فقط یه مثال ساده و روشن بود، و قدرتهای اصیل و درونی در کل اشکال مختلفی دارن و به شکلهای مختلف و مستقیم و غیرمستقیم میتونن در همهء ابعاد زندگی تاثیرگذار باشن. اتفاقا آدمهای ضعیف ولو هرچقدر هم ثروتمند باشن آسیب پذیرتر هستن و توی زندگی بیشتر رنج میکشن چون همیشه شرایط تحت کنترل کافی اونا نیست. مثلا زرتی ممکنه مریض بشه و چون بدنش ضعیفه کلی هم رنج بکشه از این بابت.
بنظر من قدرتهای اصیل و درونی برای داشتن یک زندگی با کیفیت اساسی هستن. ولی قدرتهای برونی و دست دوم مثل پول هم درسته نیاز هستن و بیشتر از حد معاش هم داشتن لزوما بد نیست که میتونه خوب هم باشه (بازم بسته به آدمش و بسته به اینکه چطور استفاده کنه که اونم باز به قدرتهای اصیل و درونی بستگی داره) ولی با یک مقدار حداقل هم میشه ساخت و چون معمولا برای بدست آوردن بیشترش هزینه ها و محدودیت ها و فشارهای زیادی لازمه که معمولا آدم رو از دنبال کردن راه قدرتهای اصیل و درونی دور میکنن، دنبال زیادش رفتن به هر بهایی بنظر من صرف نمیکنه. ولی درمقابل قدرتهای اصیل و درونی رو هرچی بیشتر بدست بیاری بهتره و نسبت به قدرتهای برونی و دست دوم دسترسی بیشتری هم بهشون هست و هزینهء جانبی کمتری دارن.
قدرتهای اصیل و درونی خودت رو قوی میکنن، و خودت بهترین ابزار و سرمایهء خودت هستی، ولی قدرتهای برونی و دست دوم شرایط محیطی رو تحت تاثیر قرار میدن و مستقیما خودت رو قوی نمیکنن.