آغازگر جُستار
نمیدونم اون موقع خب علم و فناوری و سرگرمی و کار و بار فکری زیادی نبوده مثل اینکه مردم زیاد کار دیگه ای نداشتن بکنن واسه همین هرچی از این چیزا درست میکردن مشتری داشته سرگرم میشدن شاید براشون مثل بازی فکری بوده یا بهرحال یه چیزایی که حوصلشون سر نره هم درموردش درس بخونن فکر کنن عالم شدن و مقام و سلسله مراتب درست کنن واسه خودشون دلشون خوش باشه و هم اینطوری یه معنا و معیارهایی برای زندگی به خیال خودشون درست کنن که احساس سرگردانی و ترسشون کمتر بشه فکرشون مشغول این کار و بارها باشه و انرژی خودشون رو تخلیه کنن!
بنظرم توی اقتصاد هم همینطوریه باید همیشه یه جریان یه بهانه ای یه خرید و فروشی یه تحرکی چیزی وجود داشته باشه ولو هرچی هم فکر کنی ضرورت و معنا و فایدهء مستقیمی توش پیدا نکنی.
انسان فقط میخواد فعالیت کنه یه بهانه ای یه معنایی یه هدفی یه سرگرمی و مشغولیت ها و دلخوشی هایی واسه خودش توی زندگی درست کنه. فکری و جسمی (بنظرم ضرورت فکری براش بیشتره بهرحال تفکر پایهء بقیهء فعالیت ها هم هست). حالا یه زمانی ادیان پر از جزییات عریض و طویل و پیچیده و اعمال و مناسک و داستان و طول و تفضیل برای هرچیزی که فکرش رو بکنی و هر جزییات کم اهمیت و بی اهمیتی هم، از نوزادش بگیر تا حتی بعد از مرگ، این نقش رو ایفا میکردن. ولی الان مثلا علم و فناوری و خرد و هنرهای رزمی و مسائل بهتر و کاراتر و مفیدتری هست بنظر من که آدمهای باهوش و دنبال توانایی و قدرت دنبالشون میرن. البته یه عده هم که بیشتر دنبال سکس و عیاشی!! ولی سکس و عیاشی چون فقط وقت گذرونیه و لذت گذرا، بنظر من کافی نیست و سلامت روح و روان و مغز و جسم آدم رو نمیتونه به میزان کافی تامین کنه. آدم باید پیشرفت هم بکنه باید قوی تر هم بشه باید مغزش جسمش تمرین کنه پیشرفت کنه خیلی قابلیت ها پتانسیل ها و نیازهای دیگر هم داره و پیش میاد استفاده داره لازمه در جهان واقعی و طبیعت. شاید بخاطر همین بوده که ادیان در طول تاریخ موفقیت داشتن و سودمندی هایی هم داشتن. چون بالاخره یه قاعده و اصول و کار و هدف فکری و ذهنی گرچه ساختگی درشون بوده و آدما رو به فکر و فعالیت وا میداشتن نه اینکه شب و روز در فکر و حال عیاشی باشن.
پاسخ با گفتآورد