قبلا هم عرض کردم مشکل شما اینه ک سکولار و آتئیسم را خلط کرده اید. سکولار یعنی تببین فوانین لائیسته.. یک انسان دین باور میتونه سکولار هم باشه. سکولاریسم نوعی شیوه حکومتی ست نه پروتکل ای در رد باورهای فردی. یک باور مند یهودی میتونه معتقد باشه ک دین در مقام سیاست و دولت اشتباه هست. سکولاریسم یعنی جدایی دین از دولت و نه "ملت". حالا از مغالطه هاش بگذریم داستان ساده ست:نوشته اصلی از سوی Russell
در یهودیت اگر باور ب شریعت یهود (دین) وجود نداشته باشه بازهم آن فرد یهودی ست. من یک یهودی هستم ک اصلا باور ندارم ک شبات باید سرم رو ب دیوار بزنم و میشنا تودا بذارم لای ترک معبد اورشلیم اما با تمام وجودم عاشق معبد اورشلیم هستم. چون در یهودیت یک اتفاق خوبی ک افتاده ب جهت انکه اکثر ارکان "دین" یهود در نگاه یک یهودی آتئیست هویت ملی و آئیتی "ملی" هم هست. در ایران مشابه ش نیست چون ارکان مذهب شما عاریه از جایی دیگر است و هویت ملی ندارد. واسه همین هم آخوند آن ملی گرا را فحش میده و یک خراش ب کعبه با صد تخت جمشید معاوضه نمیکند ولی در یهودیت معبد اورشلیم برای آن دین باور یهودی حکم "کعبه" شما مسلمانان را دارد و باز همان معبد اورشلیم برای منه غیرباورمند مثل "تخت جمشید" هست و یک هویت ملی ست. در دین یهود در نمازها و دعاها شما میبینی ک از اورشلیم یعنی پیوند سرزمینی ک تعریف هویت قومی ست بسیار آمده و اگر از همین کسری ک اتئیست احتمالا هست اگر بپرسی در اسرائیل کدام شهر دلت را می لرزاند خواهد گفت اورشلیم. در اورشلیم بپرسی کجا اول میری خواهد گفت کوتل..
پاسخ با گفت‌آورد