یک سوال دیگر هم که برای من پیش آمده این بود که کسی به من گفت در زمان عمر وقتی که به ایران حمله کردند اعراب زرتشتیان را کشته و زنان و کودکانشان را کنیز و برده میکردند اما وقتی که علی گفت زرتشتیان هم خداپرست هستند لشگریان اسلام دست از کشتن و برده و کنیز کردن زرتشتیان برداشتند. این گفته صحیح است؟
“سعید ابن عاص” شهر را محاصره کرد و آنگاه که آذوقه شهر به اتمام رسید مردم از گرسنگی زنهار ( امان ) خواستند، به آن شرط که سپاه “سعید ابن عاص” مردمان شهر را نکشد، لیکن بعد از عقد قرار داد سعید تمام مردمان شهر را به جز یک نفر را در دره ای گرد آورد و تمام افراد شهر را از لب تیغ گذراند.
در این کشتار عبدالله پسر عمر – عبدالله پسر عباس – عبدالله پسر زیبر – حسن ابن علی ( امام حسن ) – حسین ابن علی ( امام حسین ) در راس لشگر اسلام قرار داشتند. (تاریخ طبری جلد پنجم صفحه ی ۲۱۱۶).
اشغال ایران توسط اعراب مسلمان چند دهه طول کشید اول جنوب عراق امروزی را گرفتند وبعد تیسفون و بعد خرده خرده تمام ایران را گرفتند و همین یک نمونه خبر تاریخی نشان میدهد قتل عام رواج داشته و کسی جلوی جنایت را نگرفته و علی و حسین برای نهی از منکر کشتار ایرانیان قیام نکردن.
اگر مسلمانان بهانه بیاورند که آنان خراج نداده بودند و گوش به فرمان حکومت اسلامی نبودند پس قتلشان روا بوده آنوقت چه فرقی با امثال پلپوت و صدام داشتند؟ صدام هم هر ملتی که برضد حکومتش نجنگیدند نکشت.
پاسخ با گفت‌آورد