یکی از خنده دار ترین انتقادات چپی ها به کاپیتالیسم که در این انجمن هم از کسانی چون مزدک و کسرا دیدیدم اینه که سرمایه به دنبال سود است. آقایان فکر میکنند هر کار اقتصادی هرچند هم بدون توجیه باشه باید پابرجا بمونه انگار! خب طبیعیه سود اگه در تولید یا خدمات نباشه اون کار تعطیل میشه. مساله رقابت بین بنگاه های اقتصادی در سیستم بازار آزاد همینه. در طبیعت هم فیلِ مریضی که از گروه عقب مونده باشه طعمه میشه. به همین خاطره که بنگاه های اقتصادی زیان ده از بین میروند بعد از مدتی.
حالا این وسط این تحلیل میمونه که اگه سیستم دولتی باشه و سود و زیان عمومی باشه و هدف همه ملت باشند، آنگاه کار کردن کارگر و کارمند برای اون بنگاه بی اشکال میشه. در پاسخ باید گفت که اقتصادهای رو به رشد و نو ظهور مثل برزیل، هند، روسیه و چند جای دیگه به خاطر بها دادن به بازار آزاد بوجود آمدند. پس بی شک رمز موفقیت و رشد اقتصادی در اینه که اجازه بدیم بازار آزاد کار خودشو بکنه و ضعیف ها از بین بروند. حالا تکلیف کارگران این وسط چی میشه؟ هیچی. در عمل میبینید که فرقی بین کارگر سیستم کمونیستی و کاپیتالیستی وجود نداره. فقط سیستم کمونیستی به خاطر تعهد غیرمنطقی که به جامعه داده مجبوره هتا از تولیدات زیان ده هم حمایت کنه تا کارگر بیکار نمونه. و این یعنی بار اضافه بر دوش نظام اقتصادی و دولت.