این را میتوانید در جستارِ «پراکنده‌نویسی» درج بکنید:نوشته اصلی از سوی Ouroboros
بهترین راه برای توجیه یک باخت، تاکید بر توانایی‌‌های شگرفِ حریف است.
راستی امیر جان، در نبودِ شما ما یک جستاری در اینجا ساختیم برای آزارِ روانی کاربران؛ یک نگاهی بکنید، ببینیم سوژه‌های روان‌آزاری شما برای یک کاربر خاص چطور می‌تواند باشد.
کاربرآزاری!
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
گرامی باید اعتراف کنم که در آن جستار کذایی من و شوالیه تا پای پیام خصوصی و «قرار دعوا» در میدان جمهوری و ... پیش رفته بودیم.
.jpg "یه نفر آواتار ها"){kind=avatar}
عاشق عکس پروفایلم هستم :-)
GOOD BOY
فرودگاه ها بوسه های بیشتری از سالن عروسی به خود دیده اند و
دیوارهای بیمارستان بیشتر از عبادتگاه ها دعا شنیده اند!
sonixax (05-28-2014)
این حرف‌ها برای چیست آلیس؟ شما بیخودی برخوردهای دوستان را جدی گرفته‌اید! من قبول دارم که می‌شد با توجه روحیات‌تان کمی بیشتر مراعاتِ شما را بکنند، اما آنطور هم که شما می‌گویید، کسی نه از شما متنفر است و نه کسی از نبودتان دلخوش! اینقدر به این چیزها فکر نکنید، من به شما اطمینان می‌دهم کسی از شما در اینجا کمترین کینه‌ای ندارد! در بدترین حالت برخوردهای دوستان با شما چیزی‌ست در اندازه‌ی زد و خوردهایی که ما اینجا همیشه با هم داشته‌ایم. در همین جستار آزادی‌های یواشکی، من و کوروش هر چه از دهان‌مان درآمد به هم گفتیم!
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
Anarchy (05-27-2014)
نِشان‌ها:
بد موقع ماه مزاحمشان شده‌ایم.
زنده باد زندگی!
یک سوال:
برای کودکی که در دیکته ی زبان لنگ میزند چه راهکاری موثر ست؟
هنگامی که کسی آگاهانه افکار تو را نمی فهمد
خودت را برای توجیه خسته نکن . . .
Ouroboros (05-27-2014)
آلیس جان من که پشت شما درآمدم و از کُس‌شعرهایتان دفاع کردم؟ اینجا بمانید که در روزهای آتی تا دلتان بخواهد برایتان شیر کاکائو باز خواهیم کرد...
نِشان‌ها:
درود بر بانوی گران‌ارج
به نظر من نوشتن در این مقطع و سن و سال به هیچ عنوان روش موثر یا کارآمدی نیست، تجربه‌ی من در آموختن زبان چه در کودکی و چه در بزرگسالی به من آموخته که بهترین روش متصور ابتدا تسلط کامل به مکالمه‌ی روزمره و محاورات پیچیده‌تر، و سپس آغاز خواندن و نوشتن است. اعتماد بنفس و تسلطی که از صحبت کردن روان یک زبان بدست می‌آورید بسیار سترگ است و این راه بالاخره، همان راهی‌ست که ما از طریق آن زبان مادری را آموخته‌ایم. اینست که من پیشنهاد می‌کنم فعلا، تا شاید حتی اوایل دبیرستان بیش از آن مقدار که برای عبور کردن از امتحانات کلاسی لازم است به روی نوشتن تمرکز نکنید.
اما اگر جور دیگری صلاح دانستید، تا جایی که من می‌دانم هیچ راهی برای پیشرفت در نوشتن نیست بجز تمرین، تمرین و تمرین بیشتر. تعداد مشق‌هایی که معلم کلاس اول و دوم به شما می‌داد را به خاطر دارید؟ فرمول موفقیت همانست.
فقط باران نیست البته، رعد و برق هم هست! حیف در ترک هستیم، وگرنه هوای بارانی، یکی دو نخل سیگار، چنان حالی می‌دهد که نگو!
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh
But I fear tomorrow I'll be crying,
Yes I fear tomorrow I'll be crying
.Yes I fear tomorrow I'll be crying
هم‌اکنون 21 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 21 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد
