پرتره‌ی مرد امگا

[Ouroboros]

چه دستاوردی بهتر

نمی‌دانم، مثلا یافتن درمان قطعی برای سرطان؟

منظور من را به گمانم شما بهتر از همه فهمیده باشید، من با مطالعه‌ی زندگی الیوت دریافتم که گروهی بزرگ از مردان کف ِ جامعه هستند که بازی به تنهایی قادر نخواهد بود کوچکترین کمکی به ایشان بکند زیرا حتی انجام همان کلک‌های ساده نیز نیازمند میزان مشخصی از خودباوری‌ست که در مردان بطور «ذاتی» وجود ندارد بلکه وابستگی مستقیم دارد به دستاوردهایی که در زندگی خود بدست آورده‌اند. این دستاوردها باید دارای ارزش بیرونی باشند، یعنی برای گروه اجتماعی قدرتمند و ذی‌نفوذی مهم باشند، بجز این چیستی آنها اهمیتی ندارد. اکنون در بازی یک انحرافی به راه افتاده که «بازی درونی» و نمی‌دانم تلقین و خودفریبی امگاوار را برای افزایش اعتماد بنفس تبلیغ می‌کند. این اشکالی ندارد، به شرط اینکه شما از منظر عینی یک بازنده‌ی تمام عیار نباشید.

خود دختربازی هم یک دستاورد بسیار بزرگ و مهم است، اما مسئله اینست که فقط گروه بسیار کوچکی از مردان قادر هستند خودباوری بسنده برای موفقیت در آنرا ارائه بدهند. همانطورکه پیشتر هم گفتم بازی درمانی‌ست برای درد مرد بتا، درد مرد امگا را حتی بدتر هم می‌کند چنانکه الیوت خیلی زود به این پی برد و عضو سایت «پی‌یو‌ای هیت» شد، که در حقیقت مجمع مشتی امگای مفلوک است که گرد هم می‌آیند و می‌گویند «بازی وجود ندارد، زنان فقط پول و قیافه می‌خواهند».

برای این مردان باید یک آلترناتیوی بسازیم که آنها را تشویق به «موفق» شدن در زندگی می‌کند، از خودشیفتگی کلینیکی آنها می‌کاهد و ... این آدم آنقدر خودشیفته بوده که وقتی دختران نمی‌آمدند به او پیشنهاد دوستی بدهند احساس می‌کرده که دارند به او «بی‌اعتنایی» می‌کنند، آنوقت ما می‌رویم به اینها می‌گوییم که چه؟ نیازمند «اعتماد بنفس» بیشتری هستند؟