به نظر می‌رسد هرچه بیشتر می‌گذرد، تحقیقات بیشتری اثبات می‌کنند که تمرین تا خستگی عضلات بهترین روش برای افزایش حجم و قدرت است. در این تحقیق برای مثال مشخص شد که تمرین تا سرحد خستگی با وزنه‌ای به سنگینی ۳۰٪ حداکثر قدرت خود در تناسب با کسانی که تکرارهای کمتر با وزنه‌هایی به سنگینی ۹۰٪ قدرت خود تمرین کرده بودند، سطوح پروتئین‌های مسئول عضله‌سازی بالاتری در خون خود داشتند.
http://www.plosone.org/article/info%...l.pone.0012033
مشکل من با تمرین تا سرحد خستگی این است که اولاً منطقا احتمال مصدومیت بالاتر می‌رود، و برای ما پیرمردها مصدومیت خطری‌ست همیشه در کمین! ثانیاً سبک تمرین کردن بسیار خسته‌کننده‌ای است و من هیچ‌وقت حتی در اوج قدرت و جوانی و توان جسمانی قادر نبودم چهار روز در هفته یک برنامه‌ی متوسط را «تا سرحد خستگی» اجرا بکنم. مسئله‌ی دیگر کسانی که با این سبک تمرین می‌کنند این است که هیچ‌وقت واقعاً تا سرحد خستگی وزنه نمی‌زنند، بلکه «تکرار بالا» می‌روند و به نوعی خودفریبی می‌کنند، مثلاً ۴ ست ۱۵ تایی می‌روند و اسم اینرا می‌گذارند برنامه‌ی کات. تا خستگی یعنی تا لحظه‌ای که دیگر نتوانستید دستان خود را بالا بیاورید، یعنی ۴ تا ۵۰ تا اگر لازم شد!
ضمن اینکه وقتی من با «وزن بالا، تکرار پائین» تمرین می‌کنم احساس انرژی و سرزندگی بیشتری می‌کنم تا وقتی که «وزن پائین، تکرار بالا».
پاسخ با گفت‌آورد