پراکنده‌نویسی

[Ouroboros]

در ضیافت کاپیتالیست هرکس یک پورش آخرین مدل و کت‌شلوار آرمانی دارد دعوت است، روشن‌فکر دلسوز خلق ولی به صدای عباس قادری که از ظبط آن پورش پخش می‌شود و جوراب پاره‌ای که زیر آن کت‌شلوار آرمانی پوشیده‌اید پوزخندی تحقیر‌آمیز می‌زند و هرگز اجازه نمی‌دهد فراموش بکنید که از کجا آمده‌اید و «جایگاه‌ حقیقی‌تان» کجاست.

[Ouroboros]

«مصرف‌کننده‌ی کنایی» از لذایذ جامعه‌ی مصرف‌گرا بهره‌مند می‌شود بدون آنکه بابت این هماهنگی با موج ِ موجود عذاب وجدان داشته باشد، او از فرمان‌برداری گوسفندوار از جهت حرکت گله یک نمایش می‌سازد تا فردیت خود را در عین رها کردن حفظ بکند. مشکل اصلی اینست که هیچکس، از جمله خود او این نمایش را باور نمی‌کند!

[Ouroboros]

گرامافون برای هیپستر نماد یک هویت است، یعنی مصرف‌گرایی تا سرحد تبدیل شدن آن به یک ابژه‌ی هویتی.
امکان خودفریبی انسان تحت نفوذ سرمایه‌داری حد و مرزی ندارد.

[Ouroboros]

من اشتیاق زیادی در میان آحاد مردم ایران می‌بینم برای مهاجرت کردن به محله‌های خوب، در برابر هیچ اشتیاقی نمی‌بینم برای ساختن محله‌های خوب جدید. برخلاف روشنفکر منتقد فرهنگ من گمان نمی‌کنم این برآمده از ذات مصرف‌گرای ِ غیرمولد ِ انگلی ملت ایران است، بلکه آنرا گواهی دیگر می‌دانم بر این حقیقت دیرین که اصالت، برساختنی نیست.

[Ouroboros]

اصالت را اغلب با کیفیت اشتباه می‌گیرند، چنانکه هرچه مرغوب است لابد اصیل خواهد بود و بالعکس. کیفیت تطابق یک چیز با معیارهای مُد روز برای سنجشگری کارکرد و بهره‌وری‌ آن چیز است، اصالت خوشنامی برآمده از تداوم آن چیز در سربلند بیرون آمدن از آزمایشهای تاریخی. کیفیت روبناست، اصالت زیربنا.

[Ouroboros]

انسان مدرن هنگامی به حداکثر متصور رسوایی فکری و اخلاقی گرفتار آمده که اصالت را با کهولت، و خلاقیت را با متفاوت بودن اشتباه می‌گیرد.

[Ouroboros]

هر چیز اصیلی قطعا قدیمی‌ست، اما هر چیز قدیمی الزاما اصیل نیست.

[Ouroboros]

خرد از این نظر بسیار خطرناک است که امکان «معنادهی» به پدیده‌های بی‌معنا را به خردگرا می‌دهد.

[Ouroboros]

اینکه پس از آشوئیتس و گولاگ وانمود بکنیم انسان‌ها برای کشتن یکدیگر نیازی به خدا دارند خودفریبی ِ مذهبی‌ست!

[Ouroboros]

خرده‌بورژوا هرگز بیش از زمانی که از جایگاه طبقاتی خود اعلام بیزاری می‌کند بازشناختنی نیست.