مبارزه زنانه

[Angela]

همانطور که شهریار گفتند زنها برای این کار نیازی به آموزش ندارند. تنها بازیکن‌ها و آلفاها هستند که بدون ِ هیچ باجی سکس دریافت می‌کنند که آنها هم به روشنی بیش از 10 درصد از مردان را شامل نمی‌شوند. زنها روش باج گرفتن برای چیزی که خودشان می‌خواهند را به خوبی می‌دانند و اتفاقا بازی‌های فمنیستی‌شان هم جنبه‌هایی‌ست از همان بازی، برای نمونه نگاه کنید به فمن‌ها، تندروترین و رادیکال‌ترین فمنیست‌ها که در خفا همگی بردگانِ جنسیِ یک ابرآلفا بودند.

واضح است که هر کسی تمایل دارد در رابطه همانقدری هزینه کند که طرف مقابل می‌کند. بخشی مهم از بازی زنها در این مورد این است که نشان دهند بیش از آنچه که واقعا هزینه می‌کنند، در حالِ هزینه کردن هستند. یعنی فنِ باورندان به مرد که زن بیش از او در حالِ هزینه کردن در رابطه است را هر زنی به نحوی استادانه و انگار غریزی می‌داند و گرچه باورش سخت است اما حجاب و بکارت هم تعدادی از ابزارهای این بازی هستند؛ زنی که روسری‌اش را برای من برمی‌دارد به من علامت می‌دهد که کاری را تنها برای من کرده، در قبالِ آن من چه دارم جز زورِ بازو (ی نحیفم :)) ؟ و همینطور تا سکس و بکارت و تعهد و ... . در قبالِ تمامِ اینها مرد تنها یک چیز دارد.

جنبه‌‌ی دیگر بازی زنان اما این است که تن دادن به چیزی که خود دوست می‌دارند را نوعی فداکاری نشان دهند. سکس چیزی نیست که زن نخواهد، اما اگر بهترین کیس هم برایش مهیا باشد، ناز و عشوه‌اش همچنان برقرار خواهد بود چرا که او خودآگاه یا ناخودآگاه نمی‌خواهد خود را مشتاقِ سکس نشان دهد. من با زنانی (همه‌ی زنانی که) در رابطه بوده‌ام که عمیقا دوست می‌داشتند کنترل شوند و همچون جنده‌ای باشند برای یک آلفا! زنانی که در بیرون از این پیله‌ی زندگی شخصی زنانی بودند صاحبِ درجه‌ی بالایی از ارج و پرستیژ اجتماعی؛ موضوع اما این بود که اینها هرگز از سرزنشِ رفتاری که خودشان می‌پسندیدند دست برنمی‌داشتند و این همان دامی‌ست که امیر گرامی نشان می‌داد که بتاها همیشه در آن اسیر می‌شوند! باور می‌کنید یا نه ولی تنها یکی از این زنها در روزهای پایانی رابطه‌مان به من در این مورد اعتراف کرد!

بنابراین زنها در بازی‌شان می‌کوشند بودنِ خود را در رابطه منوط به جیبِ مرد کنند(آنطور که شما می‌گویید) و مردهای بازیکن می‌آموزند که بدونِ خرج کردن به آنجای زنها برسند، مشکل اما اینجاست که تنها 10 درصد از مردها شاید بازیکن باشند در حالیکه 90 درصد زنها آتوپایلوت، بازیکن هستند! حال پرسش این است که زنان اگر چیزی را که هم خودشان و هم مردان بدان نیاز دارند را به نوعی گروگانی بسازند برای باجگیری و تن دادنِ مرد به آن باجگیری را «متقاعد شدن» و «خودش خواست» نامگزاری کنند آیا درست است؟ یک داستانی در کتابِ دورانِ دبیرستان بود در موردِ مردی که در برابر جرعه‌ای آب به مردی که بسیار تشنه بود چشمان‌اش را خواست و او نیز برای آنکه از تشنگی نمیرد چشمانش را درآورد و به او داد، یادتان هست؟ این مردی که کور شد هم خودش متقاعد شد و به هیچ وجه کسی او را مجبور به این معامله نکرد!

در ضمن مردان ترجیح می‌دهند که در قبالِ سکس نه تعهد بدهند و نه خرج کنند!

اول اینکه این باجگیری و ... چیزی نیستند جز تکنیکهای شرم دادن
قضیه اینه که شما دارید از دید مردانه خودتون قضاوت می کنید و سعی می کنید که ما بپذیریم که دارید با سکس به زن لطف می کنید و یا خواست زنها و خوب و بد اونها رو بهتر از خودشون می دونید و این به شما حق تصمیم گیری در مورد زنها میده و یا اینکه دید زن و مرد به سکس یکی هست, در صورتی که می دونیم اینطور نیست و مرد و زن هر کدوم نوع متفاوتی از رابطه رو می پسندند و زن رابطه ای رو فقط به خاطر سکس دوست نداره, بازی هم برای اینه که هر کسی رابطه ای رو که خودش می پسنده غالب کنه و در عین حال به دو طرف هم در رابطه خوش میگذره و هر دو راضی هستند. پس مرد در این رابطه بهش خوش می گذره و فقط یه سری از کارها رو – که به قول شما معمولا ترجیح نمیده, حالا یا پول خرج کردن یا تعهد دادن- انجام میده تا اون رابطه خاص ادامه پیدا کنه, همون کاری که زن در بازی مردانه بهش تن میده! یه سری از کارها رو انجام میده که معمولا ترجیح نمی ده.
حالا مردها می خوان اخلاقیاتی در جامعه سلطه پیدا کنه که به نفع خودشون هست و یکی رو اخلاقی و اون یکی رو نا اخلاقی جلوه میدن!
سالها به زنان گفته شده که اگه دختر خوبی باشند, اگه کم توقع و بی ریا و پاک و ساده باشند مردها به دید دیگه ای به اونها نگاه می کنند و یا جور دیگه ای دوستش دارند!!! در صورتی که می بینیم اینطور نیست و مردها در نهایت در دختر فقط یک چیز رو می بینند! اما به نظر من اهمیتی نداره که زنها مرد رو کیف پول ببینند یا مردها زنها رو به قول شما مهبل, فقط یک بازیه که در نهایت یکی می بره و یکی می بازه.
در مورد اینکه برای زنها بازی راحت تره با شما موافقم (فعلا), مگه اینکه سوژه پیچیده ای مد نظر باشه!

بله،سخن شما درست است.این دقیقا چیزی است که من می خواستم بگویم،اینکه لزوما هرکسی اگر ادعا کرد که دخترباز است و زبان چرب و نرمی داشت و شما را می خنداند احتمالا برخی از قوانین بازی را می داند اما "بازیکن" نیست.نمود های عینی این بازیکنان را هم در بیرون داریم و این طور نیست که مردان نمی توانند،من بالاتر هم گفتم می توان با داشتن یکسری ویژگی ها از همین بازیکنان هم تعهد گرفت و آنها را پایبند کرد البته با تلاش فراوان،اما تیغیدن ِ ایشان کاری بس نامحتمل است.

آها... قضیه "بازیکن واقعی" هست؟
من زیاد روی کلمه بازیکن و تعریفش حساس نیستم و مطابق دنیای اطراف و مشاهدات خودم گفتم. اگه توجه کنید من از اول هم کسانی رو گفتم که خودشون رو زرنگ می دونن, شاید هم شما درست بگید و اینها بازیکن نباشن.

[Dariush]

اول اینکه این باجگیری و ... چیزی نیستند جز تکنیکهای شرم دادن

چطور؟ شرم دادم یعنی سرزنشِ تعمیمِ نابجای یک رفتارِ نادرست، من کجا چنین کردم؟

قضیه اینه که شما دارید از دید مردانه خودتون قضاوت می کنید و سعی می کنید که ما بپذیریم که دارید با سکس به زن لطف می کنید و یا خواست زنها و خوب و بد اونها رو بهتر از خودشون می دونید و این به شما حق تصمیم گیری در مورد زنها میده و یا اینکه دید زن و مرد به سکس یکی هست, در صورتی که می دونیم اینطور نیست و مرد و زن هر کدوم نوع متفاوتی از رابطه رو می پسندند و زن رابطه ای رو فقط به خاطر سکس دوست نداره, بازی هم برای اینه که هر کسی رابطه ای رو که خودش می پسنده غالب کنه و در عین حال به دو طرف هم در رابطه خوش میگذره و هر دو راضی هستند. پس مرد در این رابطه بهش خوش می گذره و فقط یه سری از کارها رو – که به قول شما معمولا ترجیح نمیده, حالا یا پول خرج کردن یا تعهد دادن- انجام میده تا اون رابطه خاص ادامه پیدا کنه, همون کاری که زن در بازی مردانه بهش تن میده! یه سری از کارها رو انجام میده که معمولا ترجیح نمی ده.

این تصور شماست که البته نادرست است، من هیچ پیش‌زمینه‌ای در موردِ سکس زنان و خودمان مطرح نکردم. همچنین شما دچار اشتباه دیگری شده‌اید: بازیِ مردان تماما زن‌محور است. یعنی هتا اگر همه‌ی 90 درصد بتایی که گفتم هم بازیکن شوند، احتمالا زنان خود را در بهشت خواهند یافت. این به روشنی یک تفاوتِ بزرگ میانِ آنچه زنان می‌خواهند و آنچه مردان، به چشم هویدا خواهد ساخت: مردِ بازیکن به دنبالِ رسیدن به کُس به هر قیمتی نیست، بلکه به دنبال کسی‌ست که روی طبقِ طلا به او تقدیم شود: این یعنی زنی که مهبل‌اش را در اختیارِ بازیکن قرار داده خود را جایی می‌بیند که دوست می‌داشته و تمامِ پیش‌شرطهای ذهنی‌اش پاس شده‌اند. زنِ بازیکن به دنبالِ جیبِ مرد به هر قیمتی‌ست؛ همین است که دست به دامانِ مهبل‌اش هم می‌شود؛ همانکه قاعدتا برایش گران‌ترین دارایی‌ست؛ او اساسا وجودِ مرد را فاقدِ هرگونه ارزشِ احساسی می‌داند و به قولی او را صرفا یک آبجکتِ اقتصادی می‌بیند! معمایی که چگونه حل شدن‌اش اهمیتی ندارد، جایزه‌اش بسیار مهم‌تر است:پول! اینها مقدماتِ یک نتیجه‌گیری هستند که آن گامِ نهایی را به عهده‌ی خودتان وا خواهم‌گذاشت.

سالها به زنان گفته شده که اگه دختر خوبی باشند, اگه کم توقع و بی ریا و پاک و ساده باشند مردها به دید دیگه ای به اونها نگاه می کنند و یا جور دیگه ای دوستش دارند!!! در صورتی که می بینیم اینطور نیست و مردها در نهایت در دختر فقط یک چیز رو می بینند! اما به نظر من اهمیتی نداره که زنها مرد رو کیف پول ببینند یا مردها زنها رو به قول شما مهبل, فقط یک بازیه که در نهایت یکی می بره و یکی می بازه.

چقدر من این داستان‌های همیشه‌تکرارشونده را دوست می‌داشتم: زنان را چنین بار آورده‌اند، زنان را چنان بار آورده‌اند و... که؟ مردان! کجا؟ جامعه‌ی مردسالار!
همه‌ی «بتاچه‌های نرم‌پستانِ نازک‌صدای مفلوکِ جلقی» تنها به این خاطر اینچنین فلاکت‌بار انزوای جنسی را تجربه می‌کنند و مورد ریشخندِ بازیکنانی چون امیر قرار می‌گیرند که توهم‌هاشان باورشان شده: مردِ کارآ، مردِ خوب، مردِ آرام، مردِ ثروتمند، مردِ متمدن و باوقار، مردِ تحصیل‌کرده، مرد باشخصیت و مودب و... مردی‌ست که زنان همگی شیفته‌اش خواهند بود و «اگر روزی زنی به جهانِ درون‌شان دست یابد، تا ابد به او وفادار خواهد ماند»؛ آه! باور کنید من هر بار که این واقعیتِ زهردار را با خودم مرور می‌کنم (هتا همین الان که این را می‌نویسم)، دلم تا ژرفنا برای دوستانِ دیروز و امروزم می‌سوزد: کسانی که شاید هر کدام یک ابرهوشمند بودند و ابهتی علمی-دانشی یا اقتصادی برای خودشان دست و پا کرده بودند و لبِ رود منتظرِ ایزدبانوی اهورایی خویش بودند تا « همه‌ی عشق‌ و احساس‌شان را فدایش کنند»؛ این‌ها همان مردانِ نامرئی‌ای هستند که شما هر روز از کنارشان مکررا رد می‌شوید؛ مردانی که موهایشان را پای درس و کتاب سفید، شانه‌هایشان را نازک و چشمان‌شان را کم‌سو کرده‌اند؛ اینها همانهایی هستند که وقتی می‌بینند که دلبرکانِ شهر یک به یک می‌روند زیر آلفاها، اراذل و اوباشِ و ولگردهای خیابانی و بازیکن‌های جهنمی، کرارآ با خود مرور می‌کنند: اما من و ایزدبانومان کسانِ دیگری هستیم، ایزدبانوی من هرگز گوشه‌چشمی به اینان نخواهد انداخت و مرا همچون خدای خود خواهد پرستید! تصویرِ ذهنیِ* آنها همیشه زنده و در مقابلِ چشم‌شان است. اینها تنها اگر خیلی خوش‌شانس باشند و با بازی آشنا شوند شاید کمی از بار فلاکت‌شان کاسته شود وگرنه اگر با همین تصویرِ ذهنی ازدواج کنند، با خیانت‌های مکررِ همسر، سگ‌محلی‌ها و پاچه‌گیری‌هایش، غرزدن‌های روانکاهش یا سیمای ور رفته‌ و مایوسِ زنی که خود را محکوم به تحملِ مردی به شدت خسته‌کننده می‌بیند مواجه خواهند شد. اینها نه تنها زندگی مجردی سختی دارند پر از تنش‌های جنسی و عصبی و تلاشِ جانکاه برای رسیدن به قله‌ی معیارها و خواسته‌های ایزدبانوی ذهنی‌شان، که پس از ازدواج نیز خود را در برابر پرسشی بزرگ می‌یابند که هر بار که زن‌شان با همسایه، همکار یا پسرخاله می لاسد، هر بار که صدای غرغرهای زن بلند می‌شود، هر بار که بی‌عرضگی‌هایشان به رخشاش کشیده می‌شود و هربار که زن‌اشان از بودن در کنارشان احساسِ کرختی میکند، به شکلی غم‌انگیز در سرشان زنگ می‌زند: عمر و زندگی من روی چه سرمایه‌گزاری شد؟ اینچنین می‌شود که مردِ امروزی در تنهایی، سیگار، موادِ مخدر، الکل و ... غرق می‌شود و در نهایت خود را در آمارِ خوفناکِ طلاق، خودکشی، افسردگی و... جا می‌دهد؛ همانهایی که در جستارهای بغلی در موردشان جک می‌گویند.

وجه افتراقِ آن سرابی که شما در موردِ زنان گفتید با آنچه که من در موردِ مردان گفتم در این است که اولی سراب نیست و صاحب وجوهی عینی از واقعیت است ولی دومی یک رویه‌ بیش نیست. زنِ باکره، محجبه، باحیا در جامعه‌ی سنتی ایران واقعا ستایش شده و می‌شود:آن قشر نویی که زنِ روشنفکرِ بی‌حجابِ دماغ‌عمل‌کرده را برای زندگی مشترک می‌پسندد کمتر از ده درصد از جامعه را شامل می‌شود و هنوز نامِ اینها در ایران داف است. در آنسو اما مدلی از مردِ خوب در رسانه‌ها و جامعه تصویر می‌شود که عمیقا با آنچه که زنان می‌پسندند متفاوت است و این تصویر شدیدا تحتِ تاثیر مدیای فمنیستی‌ست: مرد خانواده، آرام، تحصیل‌کرده، محترم، سر به زیر، مثبت و... . این حبابی که برای مردانِ بتا ساخته شده، چیزی ‌ست که زن به زبان تاییدش می‌کند و در عمل کاملا متضادش رفتار می‌کند.

*امیر می‌گفت که معیارهای زن تماما ذهنی‌اند، کاملا درست است، آنچه فراموش کرد این بود که مردِ بتا تصویری از خودِ ایده‌آل می‌سازد که هزار بار از ذهنیتِ زنان انتزاعی‌تر است. تصویرِ ذهنی زنان در موردِ آنسوی ماجراست و معمولا مردی چنین و چنان را شامل می‌شود که حاضر است برای او هر فلان فداکاری را بکند، در حالی که تصویرِ ذهنیِ مرد در موردِ خودش است.

[Angela]

چطور؟ شرم دادم یعنی سرزنشِ تعمیمِ نابجای یک رفتارِ نادرست، من کجا چنین کردم؟

کی گفته؟ شرم دادن یعنی اینکه تلاش کنید رفتار درست ما رو با برچسب گذاری و نامگذاریهای منفی, نادرست جلوه بدین و به ما وجدان درد بدین!!

این تصور شماست که البته نادرست است، من هیچ پیش‌زمینه‌ای در موردِ سکس زنان و خودمان مطرح نکردم. همچنین شما دچار اشتباه دیگری شده‌اید: بازیِ مردان تماما زن‌محور است. یعنی هتا اگر همه‌ی 90 درصد بتایی که گفتم هم بازیکن شوند، احتمالا زنان خود را در بهشت خواهند یافت. این به روشنی یک تفاوتِ بزرگ میانِ آنچه زنان می‌خواهند و آنچه مردان، به چشم هویدا خواهد ساخت: مردِ بازیکن به دنبالِ رسیدن به کُس به هر قیمتی نیست، بلکه به دنبال کسی‌ست که روی طبقِ طلا به او تقدیم شود: این یعنی زنی که مهبل‌اش را در اختیارِ بازیکن قرار داده خود را جایی می‌بیند که دوست می‌داشته و تمامِ پیش‌شرطهای ذهنی‌اش پاس شده‌اند. زنِ بازیکن به دنبالِ جیبِ مرد به هر قیمتی‌ست؛ همین است که دست به دامانِ مهبل‌اش هم می‌شود؛ همانکه قاعدتا برایش گران‌ترین دارایی‌ست؛ او اساسا وجودِ مرد را فاقدِ هرگونه ارزشِ احساسی می‌داند و به قولی او را صرفا یک آبجکتِ اقتصادی می‌بیند! معمایی که چگونه حل شدن‌اش اهمیتی ندارد، جایزه‌اش بسیار مهم‌تر است:پول! اینها مقدماتِ یک نتیجه‌گیری هستند که آن گامِ نهایی را به عهده‌ی خودتان وا خواهم‌گذاشت.

البته باید توجه کرد که در فرهنگ لغات شما زن محور یعنی مهبل محور, شما موجودیت زن رو با مهبل یکی می گیرید, احساسات زن یا روش روبرو شدن با احساسات زن باید جوری باشه که شما رو در رسیدن به سکس کمک کنه, خب برای زن بازیکن هم همینه, مواجهه با احساسات مرد جوری هست که اون رو در رسیدن به کیف پول کمک کنه. بارها گفتید که مرد از زن چیزی نمی خواد به جز سکس, چون زن چیز دیگه ای نداره که به مرد بده, حالا اگه خواب و خیالهای رنگی در مورد مردان رو دور بریزیم و بدونیم واقعیت ندارن سوالی که پیش میاد اینه که مرد چه چیزی داره به زن بده به جز پول؟!

چقدر من این داستان‌های همیشه‌تکرارشونده را دوست می‌داشتم: زنان را چنین بار آورده‌اند، زنان را چنان بار آورده‌اند و... که؟ مردان! کجا؟ جامعه‌ی مردسالار!
همه‌ی «بتاچه‌های نرم‌پستانِ نازک‌صدای مفلوکِ جلقی...

احتراما من این متن رو کامل نخوندم, چون واضحه که شما چیزی که جامعه از زنان انتظار داره رو نمی بینید و فقط به مسائل مربوط به مردان اهمیت می دین و این مشکل من نیست. اون چیزی رو که من گفتم هر دختری می دونه... در جامعه سنتی مرد کارمند به قول شما بتاچه مفلوک ستایش می شده و فرصت ازدواج با هر زنی رو داشته که بیشتر اونها زنان وفادار و کم توقع و بسوز و بساز بودن. حالا شما می گین زن محجبه و باکره در ایران ستایش میشده؟ سوالی که امیدوارم با صداقت پاسخ بدین اینه که اگه دوست پسر یا شوهر این زن شانس سکس با یه زن جذابتر – و چه بسا کمتر جذاب – رو داشته باشه اون رو از دست میده؟!

شهریار خودت را به آن راه میزنی پسر یا از شگفتی شوکه شده‌ای؟ خب من یک یادآوری کوچک می کنم: «زنان اگر دچارِ زندگی انگلی هستند، اگر در خانه هستند، اگر فلان هستند به این خاطر است که مردان آنها را چنین خواسته‌اند و اینطور بارشان آورده‌اند» = بد ؛ «مردان دوست دارند برای زنان خرج کنند چرا که به آنان حسِ کنترل کردن و رئیس بودن منتقل می‌کند {حالا این حس از چه سمتی به آنها منتقل می‌شود؟}»= خوب :))

بد و خوبش مهم نیست, چیزیه که هست. اما راستش نه چندان هم خوب نیست که نتونی با دوست پسرت اونجوری که واقعا دوست داری رفتار کنی و اونجوری که میخوای محبت کنی چون می دونی اون اینو نمی پسنده.
(خوبه, کم کم دارم یاد می گیرم چه جوری مثل شما همیشه برای خودم غصه بخورم!)