شکوه روزی که علم ما را قادر به درک آغازین لحظات کیهان کرد

[کوشا]

نبود چیزی دلیل و گواه نمیخواهد, بود هر چیزی است که به گواه می‌نیازد.
تا زمانیکه گواهی بر بود بهشت و حوری و غلمان دیده‌ نشده و چیزی بجز چند تا کاغذ پاره و پوسیده به زبان عربیک که یک مشت ورد و
اوراد و سخنان همستیز در آن باشد در دست نبود, باور به آنها گرچه خوشایند و زیبا و دل خوش کنم باشد, ولی بدبختانه خودفریبی‌ای بیشتر نخواهد بود.

شما هم که این اندازه در پی سیلی نقد بجای حلوای نسیه هستید دیگر این را باید بگیرید!

بین حکم قطعی به بود یا نبود چیزی و ادعای اینکه دلیل بر آن وجود ندارد و یا دلائل موجود ناکافی است، فاصله بسیاری است.
شما مدعی هستید که قطعا بهشتی در کار نیست این قضیه در حکم یک قضیه اثباتی است و به طور طبیعی نیازمند دلیل لذا
ادعای فوق جهت شانه خالی کردن از اقامه دلیل کارساز نیست.

[Mehrbod]

[کوشا]

خیر, در منطق بار اثبات ادعا بر دوش مدعی است. این شما هستید که می‌داوید بهشت و حوری هست.

برای ما صرف احتمال وجود با توجه به قرائن موجود کافی است.
اما برای شما یک دلیل محکم و استوار بر عدم لازم است؛ برهان اسکاتی دفع ضرر محتمل (به قول شما پاسگال قمار باز)

شاید یکی هم فردا داوید اژدهای هفت سر هست. اکنون که چه, ما باید برویم سرتاسر گیتی و جهان را بکاویم و به آقا ثابت کنیم که نه, نیست؟

پس میبینیم شما باز دارید در راستایِ رسیدن به حوریِ وعده داده شده قانون‌هایِ خرد و فرنودسار را لامی‌پوشانید (= خودفریبی).

این شمایید که با این مثال های مسخره و بی ارتباط با موضوع خود را می فریبید، وجود دنیایی دیگر هیچ تناقضی با عقل و منطق و قوانین دنیای ماده ندارد؛ هستی موجود آنقدر با شکوه و عظمت است که جایی برای انکار دنیایی دیگر با قوانینی کمی متفاوتر باقی نمی گذارد.