من گمان می‌کنم اگر ویرانی روزی متوقف بشود، و اگر قصد بازسازی پیدا بکنیم تازه آن زمان عمق و شدت حقیقی خرابی‌ها را خواهیم دانست. اکنون سه چهار سال است که روزانه ده ها واحد تولیدی در کشور تعطیل می‌شوند و هر روز صدها نفر به آمار بیکاران کشور افزوده میشود. در چنین اقتصادی قدرت خرید وجود ندارد و پیرو آن همه‌ی دیگر ارکان اقتصادی از هم فرومی‌پاشند. بطور کلی شانس چندانی برای بهبود اوضاع اقتصادی کشور وجود ندارد چراکه حتی اگر ج.ا هم برود و حکومتی خیرخواه‌تر سرکار بیاید، اقتصاد ایران انباشته از عناصر فاسد و بسترهای فسادخیزی‌ست که صدها سال پیشینه دارند. همچون کشورهای آسیایی ِ جدا شده از اتحاد جماهیر به ورطه‌ی مافیابازی و تمرکز سرمایه و قدرت خواهد افتاد. ادامه‌ی روند کنونی که آینده‌ای ندارد و به ورشکستگی نظام مقدس و ناتوانی آنها از باقی نگاه داشتن مزدور آدمکش و راضی نگاه داشتن طبقات زیرین جامعه و سقوط ایشان خواهد انجامید. راستش پیشبینی هرچیزی در این کشور دشوار است و ایرانی جماعت پیشبینی ناپذیر بودن را ویژگی مثبتی تلقی می‌کند و به آن مفتخر است، اینست که نمی‌توان با حتی قطعیت نسبی نظر داد. اما یک مورد آشکار است، حکومتی که به مردم خود باج نمی‌دهد و شهروندانش جیره‌خوار آن نیستند(و یارانه نمی‌گیرند)، برای مدتی طولانی نمی‌تواند دیکتاتوری باقی بماند.نوشته اصلی از سوی Russell
