تئوری جدیدی در اقتصاد هست که البته در حاشیه قرار داره و میگه ارزش واقعی کار هرکسی به اندازه آن ضررهایی هست که در صورت حذفش بوجود میاد. من نمیگم این تئوری کاملن درسته. ولی از طرفی هم بهترش در نظر بگیرید که چرا هوا و اکسیژن مجانیه، آب خوردنی پولیه و خاویار گرانبهاست؟ دلیلش در دسترس بودن اینهاست. اگر خاویار هم به اندازه ای زیاد بود که بشه بی واسطه و راحت بهش دسترسی داشت مجانی میشد. ظاهرن اینها با هم در تضادند. یعنی خاویاری که اگر حذفش کنید، ضرری نزدیک به صفر میگیرید ولی دسترسی کمش اونو گرون کرده همچنان گرون مونده. در مورد آب هم همینطور. اگر حذفش کنید ضرری بی نهایت میبینید ولی دسترسی زیادش اونو ارزون کرده. بنابر این به نظر من معیار "دسترسی" وزن بیشتری داره.
حالا در نظر بگیرید که چرا یک کارگز ساده (بیسواد، بی دانش) ارزانتر از یک کارگر کاهر، ارزانتر از یک سرپرست مجرب، ارزانتر از یک مدیر تولید، ارزانتر از یک طراح سیستم، ارزانتر از یک مدیر کارخانه، ارزانتر از یک سرمایه گذار هست. به این خاطر که معیار دسترسی در هر کدام از اینها متفاوته.
پاسخ با گفت‌آورد