چند تا نقد:
1. به لحاظ معرفت شناختی/روش شناختی:
در تقسیم بندی مردان به دسته های آلفا، بتا، امگا و بازیکن دو ایراد به نظرم می رسد،
نخست اینکه معلوم نیست که در عمل بازیکن ها چگونه از آلفاها قابل تشخیص هستند. اینکه آلفاها ذاتا چنین و چنان اند و بازیکن ها مقلد آنها هستند، کمکی به تشخیص این دو تا از هم نمی کند. از همین رو اساسا نمی توان مطمئن بود که آلفایی وجود دارد، ممکن است همه کسانی که به نظر آلفا می آیند بازیکن باشند.
دوم اینکه هنوز بر من معلوم نیست جای دادن تعدادی از مردان در دسته امگاها قرار است چه گره ای را بگشاید، به نظر می رسد امگا زائد است و میشد همین ها را هم در میان بتاها جای داد.
2. به لحاظ اخلاقی:
با فرض اینکه ما می خواهیم اخلاقی و شرافتمندانه زندگی کنیم، صرف نظر از عواقب پیش گرفتن چنین روشی در زندگی، نباید زنان و عواطف آنها را (از آنجا که آنها انسان اند و اخلاق هم قرار است در روابط میان انسان ها کاربرد داشته باشد) نادیده و شوخی بگیریم.
راهی برای اطمینان از اینکه در سخن یک زن در زمان t "گه تست"ی در کار است/نیست وجود ندارد (این هم یک ایراد معرفت شناسانه دیگر است)، و همانطور که در "بازی : آموزش" هم گفتم نمی توان احتمال اینکه گاهی گه تستی در کار نیست را نادیده گرفت، و همین احتمال عدم وجود، حکم می کند که سخن زن را جدی بگیریم، زیرا که باید از نادیده گرفته شدن احتمالی عواطف او بر حذر باشیم.
پاسخ با گفت‌آورد