آیا نقد دین و تبلیغ خداناباوری بیفایده است؟

[Robert]

نقد دین در ایران حداقل به منظور بالا بردن سطح علمی مردم ( اگر اشتباه می کنم تصحیح کنید )
به کارفته میشود .
در واقع یک ایدئولوژی را جایگزین نقیض آن می کند .
در یکی از سایت های نقد دین چند سال پیش یادم است که پوستری بود به این مضمون که
بی خدایی زندگی راحت و ...
مثل اینکه فردا اگر صبح بیدار شویم زندگی گند روز مره تغییری خواهد کرد . ( برداشت اشتباه نکنید منظورم
این نیست که دین به صورت پیش فرض خوب است و آرامش می دهد . اصلا )
نکته من این است که بی خدایی به عنوان یک طریقت زندگی جایگزین بی دینی می شود .

فقط کافی است سیری که اروپا در گوشه گیر کردن کلیسا گرفت را ببینید که چقدر هوشمندانه است .
البته نه مسیحیت اسلام است و نه الان قرن 17 و نه اینکه شرق مانند غرب است .

بله خفقان که همیشه بوده است . کدام دوره از تاریخ بوده که سانسور و خفقان نباشد و جلوی اندیشه را
که نتوانستند بگیرند .
به دین ستیزان عزیز که وقت خودشان را صرف می کنند و دنبال پیدا کردن سوراخ سنبه های متن های دینی
می گذارند تا بلکه نفراتی به پیروان خود اضافه می کنند و خودشان آیت الله شدن پیشنهاد می کنم
یک بار برای همیشه این دور باطل تر و آنتی تز را بشکنیم و سنتزی به وجود بیاوریم با رجوع به متن های اساسی
کلاسیک فلسفه ، سیاسی و ... و این اندیشه زوار در رفته را که قرن هاست زیر خاک است در دهه های آینده زنده
کنیم بدون اینکه وارد این بحث های ایدئولوژیک شویم .

خیلی خوب شد. شما مصداق یکی از افرادی هستید که من در پست اول گفتم. علاوه بر اینکه اینکار را مضر و جایگزینی اسلام با ایدولوژی دیگر میدانید. درست متوجه شدم؟
من اسلامستیزی را یک موضع جدلی در تقابل با اسلامگرایی میدانم و فکر نمیکنم خداناباوری هم فقه و فلسفه سیاسی داشته باشد یا در موارد دیگر راهکاری داشته باشد و حتی برخی معتقدند به کاربردن واژه خداناباور اشتباه است. چون ما نباید با کارهایی که نمیکنیم و اعتقاداتی که نداریم معرفی شویم.
من برای این بحث جستار جداگانه با نام اسلامگرایی و اسلامستیزی باز کردم.