جای تقلب اگر باز نیست، من باز هم همان گزینه یک را برمیدارم. همانگونه که راسل گرامی
گفتند، انتخاب گزینه دوم به از دست رفتن هویت و حافظه آدم میانجامد، مانند این است که
از خودمان یک clone گرفته باشیم که در یک جهان رویایی و زیبا زندگی میکند، در گزینه یک
دستکم میدانیم که خودمان هستیم و از گزینش خود آگاهی کامل داریم (و راه امید هم همواره باز است).
پ.ن. این گزینه اخلاقی مرا بیاندازه به یاد فیلم Matrix و انتخاب میان دو قرص «آبی» و «سرخ» میاندازد.