بخشی از مقاله ی پژوهشی در گویش قشمی نوشته ی مهدی احمد نیا
گویش قشمی یكی از گویش های اصیل و با سابقه ی ایرانی است كه در جزیره قشم رایج می باشد. این زبان احتمالا
بازمانده ی پهلوی ساسانی یا زبانی از دوره ی میانه ایرانی است. این زبان از خیلی جهات با فارسی دوره ی میانه یعنی
پهلوی ساسانی شباهت دارد، به ویژه در صرف افعال.
مشتركات واژگانی گویش قشمی و پهلوی
میانه
گویش قشمی
فارسی apus, āpustan ahus,āwsan آبستن ars xars
اشک asp asp
اسب čirkēn,gannāk čerkin ,gana ناپاک،كثیف darzīk darzi خیاط dōxt doxt دختر gund gond خایه، بیضه ǰāmak,kapāh ǰama,kaba,kava لباس ǰuwāl,gawāl ǰoval كیسه karpūk,karpak kalpok مارمولک،سوسمار mēzišn,gōmēz mess,gemez ادرار، شاش parvand parvand كمربند piš peš شاخه و برگ درخت خرما pus pos پسر sōr sur شور sōrak suraka شوره زار tōrak, tūrak tura شغال žūzak,žūžak zoza خارپشت
پاسخ با گفت‌آورد